قضیه کشتار بنی قریظه چیه

قضیه کشتار بنی قریظه یکی از وقایع تاریخی مهم در صدر اسلام است. این واقعه در سال پنجم هجری و پس از جنگ خندق رخ داد. بنی قریظه یکی از قبایل یهودی مدینه بود که با مسلمانان پیمان داشتند، اما در جنگ خندق به دشمنان مسلمانان پیوستند و پیمان‌شکنی کردند.

پس از پایان جنگ خندق، مسلمانان قلعه‌های بنی قریظه را محاصره کردند و پس از حدود یک ماه، یهودیان تسلیم شدند. بنی قریظه پیشنهاد دادند که سعد بن معاذ، که از دوستان قدیمی آن‌ها بود، حکمیت کند. سعد بن معاذ با استناد به قوانین تورات و پیمان‌شکنی بنی قریظه، حکم به قتل مردان جنگجو، اسارت زنان و کودکان و مصادره اموال داد.

این حکم به دلیل پیمان‌شکنی و خیانت بنی قریظه صادر شد و برخی معتقدند که این تصمیم در آن زمان عادلانه تلقی می‌شد. با این حال، این واقعه همچنان مورد بحث و بررسی قرار دارد و نظرات مختلفی درباره آن وجود دارد.

پس از پایان جنگ مسلمانان به قلعه‌های یهودیان حمله بردند. بنی‌قُریْظه به مدت ۲۵ روز (به نقل از ابن اسحاق) یا ۱۵ روز (به نقل از واقدی) در تیراندازی شدید در برابر مسلمانان مقاومت کردند ولی مسلمانان موفق به پیشروی شدند. یهودیان به سرعت به این نتیجه رسیدند که باید تسلیم شوند؛ ابتدا نماینده‌ای فرستادند تا بگویند که حاضرند، به همان شرایطی که بنی نضیر از مدینه رفتند، از مدینه بروند ولی حضرت محمد این شرط را قبول نکرد و گفت که باید بدون هیچ شرطی تسلیم شوند. در حالی‌که بنی‌قریظه چاره‌ای جز تسلیم نمی‌دیدند، امیدشان به وساطت اوسیان بود که در گذشته با آنان هم‌پیمان بودند. ابن هشام می‌نویسد: نویسد: دلیل نهایی تسلیم بنی‌قریظه این بود که علی ابن ابی طالب فریاد کشید «به خدا سوگند یا شربتی که حمزه نوشید را می‌نوشم یا قلعه آنان را می‌گشایم.» در این لحظه قریظیان گفتند ای محمد! حکمیت سعد بن مغاذ را می‌پذیریم. اوسیان از محمد خواستند که به خاطر آنان از بنی‌قریظه درگذرد و محمد نیز حکمیت سعد بن معاذ را پذیرفت. سعد که خود در جنگ زخمی شده بود هر دو طرف را واداشت تا موافقت نامه‌ای را امضا کنند که بنا بر آن، قول دهند پذیرای قضاوت او باشند. بعد او دستور داد بنی‌قریظه تسلیم شوند و قلعه‌هایشان را ترک گفته و تحت اسارت مسلمانان در آیند. سعد رأی بر این داد که همهٔ مردان باید اعدام شوند و زنان و فرزندان به عنوان اسیر جنگی به بردگی گرفته شوند. پیامبر اسلام نیز گفت که حکم سعد مطابق حکم خداوند است. به بردگی گرفته شوند. پیامبر اسلام نیز گفت که حکم سعد مطابق حکم خداوند است. 

پس  حضرت رسول به علی ابن ابیطالب دستور داد که تمامی مردان و نو جوانانی که موی زهار آنها رشد کرده بود را گردن زند. پس اسیران به دست علی ابن ابی طالب و زبیر ابن العوام گردن زده شدند. در تاریخ‌های مختلف تعداد اسیرهایی که به قتل رسیدند. متفاوت است برخی گفتند ۵۵۰ نفر برخی گفتند ۸۰۰ نفر قتل‌عام شدند. 

یک زن قریظی نیز، که یک مسلمان را کشته بود، به قتل رسید. یکی از مردان قبیله به نام رفاعة بن سِموال به وساطت سَلمی' دختر قیس، از خاله‌های محمد بخشیده و جوانی نابالغ به نام عطیة القُریظی آزاد شد. این دو مسلمان شدند و نامشان در ردیف صحابه آمده است.

* باز نشر از ویکی‌پدیا: 👇