از دیدگاه حضرت علی علیه السلام كدام ظلم بخشودنی نیست؟

امیرالمؤمنین علیه‏‌السلام:
ألا وإنَّ الظُّلمَ ثلاثةٌ: فَظُلمٌ لا یُغفَرُ، وظُلمٌ لا یُترَکُ، وظُلمٌ مَغفورٌ لا یُطلَبُ، فأمّا الظُّلمُ الذی لا یُغفَرُ فالشِّرکُ بِاللّه ... وأمّا الظُّلمُ الذی یُغفَرُ فَظُلمُ العَبدِ نفسَهُ عندَ بعضِ الهَناتِ، وأمّا الظُّلمُ الذی لا یُترَکُ فظُلمُ العِبادِ بَعضِهِم بَعضا.
بدانید که ظلم بر سه گونه است: ظلمی که هرگز بخشیده نمی‏‌شود، ظلمی که بازخواست می‏‌شود و ظلمی که بخشوده می‏‌شود و بازخواست نمی‏‌گردد. ظلمی که هرگز بخشیده نمی‏‌شود، شرک ورزیدن به خداست، ظلمی که بخشوده می‏‌شود، ستمی است که بنده با ارتکاب بعضی گناهان کوچک به خود روا می‏‌دارد و ظلمی که بازخواست خواهد شد، ستم بندگان به یکدیگر است. البته توجه دارید که شرک مراتبی دارد.شرک در افعال خود دارای دو قسم است:شرک در خالقیت به معنای اعتقاد به وجود دو یا چند خالق مستقل.شرک در ربوبیت به معنای اعتقاد به استقلال هر یک از پدیده‌های طبیعی در ربوبیت و تدبیر استقلالی عالم. این نوع شرک در میان اقوام و ملل مختلف رواج بسیاری داشته‌است.در دین اسلام، شرک در برابر توحید قرار دارد یعنی اعتقاد داشتن به چندین خدا و از گناهان کبیره محسوب می‌شود که نابخشودنی است.شرك يعنى شريك قائل شدن براى ذات بارى‌تعالى. كسى كه براى خدا شريك قائل شود مشرك است. و چنين شخصى قابل آمرزش نيست. مگر اينكه در دنیا، توبه كند. إِنَّ اللَهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ؛

هم‌چنان که توحید، مراتب و درجات دارد شرک نیز به نوبه‌ خود مراتبی دارد که از مقایسه‌ مراتب توحید با مراتب شرک به حکم «تُعْرَفُ الْاشْیاءُ باضْدادِها»، هم توحید را بهتر می‌توان شناخت و هم شرک را. تاریخ نشان می‌دهد که در برابر توحیدی که پیامبران الهی از فجر تاریخ به آن دعوت می‌کرده‌اند، انواع شرک‌ها نیز وجود داشته است.
۲ - اقسام شرک

۱- قول به دو خداى متمايز كه عبارت از اعتقاد به دو خداى جدا از يكديگر مثل ثنويت. (شرک ذاتی)
۲- قول به تركيب خدا به اين معنى كه خدا مركب از چند خداى كوچك‌تر از خود است.
۳- شرك در تدبير عالم به اين معنى كه خداوند عالم را آفريد و تدبير آن را به عقول و نفوسى كه خود آفريده است واگذاشت. مثل اعتقاد به ارباب انواع. (شرک ربوبی)
۴- شرك در عبادت كه عبارتست از جمع بين عبادت خداوند و عبادت غير خدا. (شرک عبادی) 

بعضی از ملل به دو (ثنویّت) یا (تثلیث) یا چند اصل قدیم ازلی مستقلّ از یکدیگر قائل بوده‌اند؛ جهان را چند پایه‌ای و چند قطبی و چند کانونی می‌دانسته‌اند.

در نهایت  شرک این نیست که شخص فقط به زبان بگوید خدا شریکی دارد، یعنی اگر همسرش،مالش، فرزندش، خودرواش، مقامش را نیز به اندازه خدا ویا... پرستید در واقع مشرک است.