آیا "فایده گرایی " با "لذت گرایی" متفاوته ؟

فایده گرایی از دو جهت با لذت گرایی متفاوت است. اول، فایده گرایی بر دستیابی به شادی برای بیشترین تعداد افراد متمرکز است. لذت گرایی به دنبال لذت بردن برای فرد است. دوم، فایده گرایی واقعاً یک فلسفه اخلاقی است.

دلیل اینکه  لذت گرایی به عنوان یک پدیده‌ی زشت تلقی می‌شود این است که اولین لذت گرایان در یونان باستان تصمیم گرفتند که اگر شادی چیز خوبی است، باید دائماً در آن افراط کنید، و لازم نیست به هیچ کس دیگری اهمیت دهید. بعدها، اپیکور آن را به ایده‌ای نه چندان خوشایند اصلاح کرد و حتی سودگرایان بعدی از آن به عنوان بخشی از یک نظام اخلاقی جهانی استفاده کردند. 

سلام، بله، "فایده‌گرایی" و "لذت‌گرایی" دو مفهوم متفاوت در فلسفه هستند.  فایده‌گرایی به دنبال بیشترین سود برای بیشترین تعداد افراد است، لذت‌گرایی بیشتر بر لذت و خوشی فردی تمرکز دارد. 

فایده‌گرایی (Utilitarianism):
- این نظریه توسط جرمی بنتام و جان استوارت میل توسعه یافته است.
- فایده‌گرایی بر این اصل استوار است که بهترین عمل، عملی است که بیشترین سود و کمترین ضرر را برای بیشترین تعداد افراد به همراه داشته باشد.
- هدف اصلی فایده‌گرایی افزایش خوشبختی و کاهش درد و رنج در جامعه است.

لذت‌گرایی (Hedonism):
- لذت‌گرایی بر این باور است که لذت و خوشی بالاترین ارزش‌ها هستند و هدف اصلی زندگی باید دستیابی به لذت و اجتناب از درد باشد.
- این نظریه به دوران باستان و فیلسوفانی مانند اپیکور برمی‌گرد.
- لذت‌گرایی می‌تواند به دو نوع تقسیم شود: لذت‌گرایی جسمی (لذت‌های حسی) و لذت‌گرایی ذهنی (لذت‌های فکری و روحی).