بیشترین تصمیم را مدیران خط اول میگیرند ؟

شرایط تصمیم گیری

تصمیم گیری در زمان حال صورت می گیرد و اجرای آن به منظور رسیدن به هدفی در آینده است . در همه موقعیتهای مهم تصمیم گیری سازمانی ، عناصر و جوانب ناشناخته ای وجود دارند که پیش بینی آینده و کنترل مدیریتی بر فراگرد تصمیم گیری را مشکل می سازند : تغیرات و تحولات اقتصادی ، سیاسی و تکنولوژیکی ، کمبود منابع و ... بنابراین ، تصمیمات مهم ، همواره متضمن درجاتی از عدم اطمینان است (شکل 3-2 ) .

شرایط تصمیم گیری ، با توجه به قابلیت پیش بینی نتایج ، دارای سه حالت است :

در شرایط اطمینان ، تصمیم گیرنده هدف خود را می داند و از آنچه در آینده پیش خواهد آمد ، مطلع است . تحت این شرایط ،اطلاعات درست ،سنجش پذیر ، و قابل اطمینان درباره نتایج هر یک از گزینه های تصمیم وجود دارد که بر اساس آن می توان تصمیم گیری کرد . به عبارت دیگر ، در این حالت ،آینده به درجات زیادی قابل پیش بینی است .

در شرایط رسیک قابلیت پیش بینی کمتر است . اطلاعات کاملی در دست نیست ، ولی تصمیم گیرنده می داند که احتمال دستیابی به نتایج مطلوب تا چه اندازه است . در این شرایط می توان احتمال موفقیت تصمیمات را تخمین زد .

تحت شرایط عدم اطمینان ، تقریبا ً اطلاعاتی درباره آنچه پیش خواهد آمد ، در دست نیست و تصمیم گیرنده از احتمالات و حتی نتایج ممکن بی خبر است . امروزه ، روشها و ابزارهای تصمیم گیری ، پیش بینی نتایج این نوع تصمیم گیریها را تا اندازه ای تسهیل می کنند

شرایط تصمیم‌گیری در مدیریت به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند:

1. **شرایط تصمیم‌گیری در شرایط اطمینان (Certainty):**
  - در این شرایط، مدیران تمامی اطلاعات لازم را در دست دارند و می‌توانند نتیجه احتمالی هر تصمیم را پیش‌بینی کنند. در این حالت، نتایج هر تصمیم کاملاً مشخص و قابل پیش‌بینی است.
  - **مثال:** خرید مواد اولیه با قیمت ثابت از یک تأمین‌کننده مطمئن.

2. **شرایط تصمیم‌گیری در شرایط ریسک (Risk):**
  - در این شرایط، مدیران اطلاعاتی ناقص دارند و نمی‌توانند با قطعیت نتایج تصمیم‌های خود را پیش‌بینی کنند، اما می‌توانند احتمال نتایج مختلف را تخمین بزنند.
  - **مثال:** سرمایه‌گذاری در یک پروژه جدید با پیش‌بینی ریسک‌ها و احتمالات موفقیت و شکست.

3. **شرایط تصمیم‌گیری در شرایط عدم اطمینان (Uncertainty):**
  - در این شرایط، مدیران اطلاعات کمی دارند و نمی‌توانند نتایج تصمیم‌های خود را پیش‌بینی کنند. در این حالت، اطلاعات کامل و دقیقی در دسترس نیست و احتمال وقوع نتایج مختلف ناشناخته است.
  - **مثال:** ورود به یک بازار جدید و ناشناخته که هیچ اطلاعات دقیقی از رفتار مشتریان و رقبا وجود ندارد.

**بیشترین تصمیم‌گیری مدیران خط اول در کدام شرایط انجام می‌شود؟**

مدیران خط اول بیشترین تصمیم‌گیری‌های خود را در شرایط اطمینان می‌گیرند. این مدیران معمولاً مسئول اجرای عملیات روزانه و وظایف تکراری هستند که اطلاعات و داده‌های کافی برای انجام آن‌ها در دسترس است. به عنوان مثال، تصمیمات مربوط به برنامه‌ریزی تولید، زمان‌بندی کارکنان، و مدیریت منابع به طور معمول در شرایط اطمینان گرفته می‌شوند.

پاسخ به پرسش اول شما:

شرایط تصمیم‌گیری به عواملی اشاره دارد که بر نحوه‌ی اتخاذ تصمیم توسط افراد و سازمان‌ها تأثیر می‌گذارند. این شرایط می‌توانند به دسته‌بندی‌های مختلفی تقسیم شوند، از جمله:

• عدم قطعیت کم: در این شرایط، اطلاعات کافی در مورد موضوع مورد نظر وجود دارد و می‌توان با اطمینان بیشتری تصمیم گرفت.
• عدم قطعیت زیاد: در این شرایط، اطلاعات کافی در مورد موضوع مورد نظر وجود ندارد و تصمیم‌گیری با دشواری بیشتری همراه است.

• مسائل ساختاریافته: این مسائل دارای راه‌حل‌های مشخص و از پیش تعریف‌شده هستند.
• مسائل غیرساختاریافته: این مسائل راه‌حل‌های مشخصی ندارند و نیازمند خلاقیت و نوآوری برای حل آنها هستند.

• تصمیمات با پیامدهای کم: این تصمیمات تأثیر چندانی بر سازمان یا افراد ندارند.
• تصمیمات با پیامدهای زیاد: این تصمیمات تأثیر قابل‌توجهی بر سازمان یا افراد دارند و باید با دقت بیشتری اتخاذ شوند.

• تصمیم‌گیری فوری: در این شرایط، زمان بسیار کوتاهی برای اتخاذ تصمیم وجود دارد.
• تصمیم‌گیری غیرفوری: در این شرایط، زمان کافی برای بررسی و تحلیل اطلاعات و اتخاذ تصمیم وجود دارد.

پاسخ به پرسش دوم شما:

مدیران خط اول، اولین سطح مدیریتی در یک سازمان هستند و با وظایف مختلفی از جمله نظارت بر کار کارکنان، حل مشکلات روزمره و اتخاذ تصمیمات در مورد مسائل مربوط به کارکنان و وظایف محوله روبرو هستند.

• سطوح اختیار: میزان اختیاری که به مدیران خط اول توسط سازمان تفویض شده است، نقش آنها در تصمیم‌گیری را تعیین می‌کند.
• فرهنگ سازمانی: در برخی از سازمان‌ها، فرهنگ تمرکزگرایی حاکم است و تصمیمات مهم توسط سطوح بالای مدیریت اتخاذ می‌شود. در حالی که در برخی دیگر، فرهنگ تمرکززدایی حاکم است و مدیران خط اول در تصمیم‌گیری‌ها نقش بیشتری دارند.
• مهارت‌ها و تجارب: مدیران خط اول با مهارت‌ها و تجربیات بیشتر، در تصمیم‌گیری‌ها استقلال عمل بیشتری دارند.

• سطوح عدم قطعیت کم: زمانی که اطلاعات کافی در مورد موضوع مورد نظر وجود داشته باشد، مدیران خط اول می‌توانند با اطمینان بیشتری در مورد مسائل مربوط به کارکنان و وظایف محوله خود تصمیم بگیرند.
• مسائل ساختاریافته: زمانی که مسائل دارای راه‌حل‌های مشخص و از پیش تعریف‌شده باشند، مدیران خط اول می‌توانند به سرعت و به آسانی برای آنها تصمیم بگیرند.
• تصمیمات با پیامدهای کم: زمانی که تصمیمات تأثیر چندانی بر سازمان یا افراد نداشته باشند، مدیران خط اول می‌توانند بدون نیاز به کسب مجوز از سطوح بالاتر، آنها را اتخاذ کنند.
• زمان کافی: زمانی که زمان کافی برای بررسی و تحلیل اطلاعات و اتخاذ تصمیم وجود داشته باشد، مدیران خط اول می‌توانند در فرایند تصمیم‌گیری مشارکت فعال‌تری داشته باشند.