سؤال مادرانه؟(مقایسه - نارضایتی ...)

به این پرسش باید از دو سو پاسخ داد:

۱-اگر بچه مورد نظر مشکل جسمی و یا عقلی داشته باشه که به صورت مادرزادی در اون به وجود اومده باشه، پرسش مادر بیجا نیست. و پاسخش هم برمی گرده به اراده و مصلحت خداوند . البته نه به صورت ۱۰۰ درصدی.چون مثلا در ازدواج های فامیلی شانس تولد فرزند با مشکلات خاص بسیار بیشتره.پس اگر افرادی علیرغم دونستن این مساله و علیرغم اینکه آزمایشهای پزشکی پیش از ازدواج این مشکل رو بهشون گوشزد کرده، با هم ازدواج میکنن و بچه دار میشن، دیگه مشکل از خدا نیس.باید در عقل خود اونها شک کرد.

۲- اما اگر به عنوان مثال فرزند یک مادر ، تبهکار میشه، پرسش مادر دیگه محلی از اعراب نداره و اگر اون مادر اندکی خرد داشته باشه متوجه میشه که امروز داره همون چیزی رو دِرو می کنه که چند سال پیش کاشته و فرزندِ امروزش ماحصل تربیتیه که اون و پدرش و جامعه در حق فرزندش اعمال کردن و دیگه خود کرده را تدبیر نیست.

این سوال بسیار متداول است و پاسخ به آن نیاز به دقت و همدلی دارد.

هر کودک منحصر به فرد است و توانایی‌ها، استعدادها و شخصیت خاص خود را دارد. مقایسه کودکان با یکدیگر می‌تواند فشار زیادی به آنها وارد کند و مانع از رشد طبیعی و خوشحال بودنشان شود. به جای تمرکز بر مقایسه، بهتر است نقاط قوت و استعدادهای فرزندتان را شناسایی و تقویت کرد. هر کودکی راه و سرعت خود را در یادگیری و رشد دارد. حمایت و تشویق شما به عنوان والدین می‌تواند نقش بسیار مهمی در پیشرفت و خوشبختی او ایفا کند. باید به یاد داشته باشیم که هر کس در دنیا جایگاه و نقش خاص خود را دارد و هیچ دو فردی کاملاً مشابه نیستند. از طرفی دیگر  به نظر می‌سد با وجود اینکه انسانها والدین خود را عزیزترین داشته‌ها و کسان خود می‌دانند ولی غالبأ بیشترین آزار و اذیت را  از والدین خود دیده‌اند؟

موضوع تأثیر والدین بر فرزندان بسیار پیچیده و چندوجهی است. والدین می‌توانند تأثیرات عمیق و ماندگاری بر زندگی فرزندان خود داشته باشند، و این تأثیرات می‌توانند مثبت یا منفی باشند. والدین معمولاً با نیت خوب و از روی عشق و علاقه به فرزندان خود رفتار می‌کنند، اما گاهی اوقات ممکن است به علت عدم دانش کافی روش‌ها یا انتظارات نادرست داشته باشند که به فرزندان فشار وارد کند.

مواردی که والدین می‌توانند باعث آزار فرزندان شوند شامل انتظارات بیش از حد، مقایسه مداوم با دیگران، عدم پذیرش یا نادیده گرفتن نیازها و احساسات فرزندان، و استفاده از روش‌های تربیتی سخت‌گیرانه یا خشونت‌آمیز است. اما باید توجه داشت که بسیاری از والدین نیز تمام تلاش خود را می‌کنند تا محیطی حمایتی و پر از عشق برای فرزندان خود فراهم کنند.

در نهایت، مهم است که والدین و فرزندان درک و ارتباط مؤثری با یکدیگر داشته باشند و والدین با آگاهی و آموزش تلاش کنند تا روش‌های تربیتی بهتری را بیاموزند و اجرا کنند. همچنین، برای فرزندان مهم است که احساسات و نیازهای خود را به شکل سازنده‌ای با والدینشان در میان بگذارند.