آیا AI قدرت دلسوزی دارد؟
دلسوزی
همدردی
همدلی
عطوفت
رحمت
آیا این خصلتهای انسانی امکان شبیه سازی دارد (باهوش مصنوعی)؟
اگه شد؛ خطای ارجحیت واولویت قابل کنترل هست؟
تعارض مصلحت ومنفعت چطور حل میشه؟
...
این سوالها مطرح شده؛ چون ما زیر حکمرانی AI هستیم وغافلیم وباشفافیت پاسخ نشده؟
١ پاسخ
(من در حدی نیستم که به این سوال بزرگ پاسخ بدم ولی نظرم رو مینویسم»)
بصورت کلی AI استفاده از ریاضی برای اتصال به فلسفه یا همان دانایی و خرد، هست.
چیپ های کامپیوتری طوری ساخته شدن که الکترون ها (برق) رو از پیچ و خمی عبور میدن (ریاضی) که برای ما کاری (محاسباتی) انجام بدن.
اصول و قواعد و روند رفتاری AI به این بستگی داره که ما چطور بسازیمشون و چه اهدافی براشون تعیین کنیم. در حال حاضر انسان ها نمیدونن که آیا AI میتونن در آینده ی خیلی دور، برای خودشون اهداف و اصول تعیین کنن یا همیشه وابسته ی ما هستن. این یک.
دومین مطلب در بحث انسان اینه که انسان حیوان ناطق هست، یعنی دانشهامون و تجربیات زندگیمون رو میتونیم به هم منتقل کنیم برای همینه به اینجا رسیدیم. مشابه اینه انسان ها نه 100 سال عمر دارن بلکه 50 هزار سال عمر کردن چون در این همه سال که انسان خردمند وجود داشته همدیگر رو تقویت کردیم تا به اینجا رسیدیم. مشابه Evolution میمونه ولی یک بُعد جدید به تکامل طبیعی اضافه کردیم اونهم انتقال تجربه و دانش هست.
کامپیوتر اینجا عجیب میشه که اول از همه میتونه بطور کامل دانشهایی که کسب کرده با بقیه ی چیپ ها بصورت عالی و کامل به اشتراک بگذاره، و دوم اینکه بسیار سریعتر از انسان ها هست در انجام امور.
مشابه این میمونه انسان ها که بزور با توسل به گفتار و نوشته ها و فیلم و غیره تونستن ذره ذره دانش و تجربیاتشون رو بهم منتقل کنن، الآن یهو تمام مغز انسان ها بهم متصل بشه و هممون باهم هر تجربه هر دانش هرچیزی داریم بهمدیگه منتقل کنیم بدون ذره ای کج فهمی. و از طرفی بیایم یهو جمعیت انسان ها رو از 8 میلیارد به 8هزار هزار میلیارد ارتقاء بدیم. میشه فهمید کامپیوتر ها چقدر میتونن عظیم باشن. و شاید بُعد سوم تکامل باشن.
مشکل سوال شما اینه که محدودیت هایی که ما انسان ها داریم مثل عُمر، دست و پاها و فیزیک بدنمون، تنها 5 حسی که داریم (بینایی چشایی بویایی لامسه شنوایی) در کنار بقیه ی موارد بی ربط دیگه (مثل جاذبه یا بزرگی کره ی زمین، تنها 1 خورشید و 1 ماه داشتن) و هزار عوامل دیگه ما انسان ها رو بدین شکل تکامل داده. شاید اگر نمی مُردیم، هیچوقت بحث دلسوزی همدردی مصلحت ارجحیت و غیره بوجود نمی آمد که الآن تا این حد در ما وجود داره. شاید اگر انسان ها مشابه باکتری ها با نصف شدن و تکثیر شدن بقا می داشتن، بخش بزرگی از درک ما متفاوت می بود.
جواب ناقص من به سوال شما اینه: هرچیزی بر اساس محدودیت هاش تکامل پیدا میکنه و اصول قواعد و بنیان هایی که در فلسفه برای خودمون ساختیم بخاطر محدودیت هامون بوده، شاید محدودیت AI این باشه که نیازمند اصول و قواعد و اهداف ما باشه و سپس AI زیر نظر این محدودیت برای خودش شخصیت سازی کنه و فلسفه هایی که برای خودش ساخته بطور کامل متفاوت و جدید از فلسفه های ما باشه. شاید اصلاً AI به اون حد نرسه و هیچوقت بیشتر از یه نرم افزار ساده نشه.
(ببخشین بابت طولانی و خسته کننده بودن این نظر)
سلام
این بعد: "بُعد جدید. . . اضافه کردیم اونهم انتقال تجربه و دانش هست".
مهمترین عامل بیشرفت بشریت سالم هست؛ که با کمک AI باشتاب به قله هاش میرساند.
اما "بعد نو" به حساب نمیاد؛ بعد فراموش شده.
به جواب نزدیک بودی!
درورد.