قدمت ساز زیبای "دف"
٢ پاسخ
قدمت ساز دف به هزارههای پیش از میلاد برمیگردد. قدیمیترین آثار یافت شده از ساز دف در تمدنهای باستانی سومر و آشور در بینالنهرین قرار دارد که قدمت آنها به حدود هفت هزار سال پیش میرسد. در این آثار، دفهایی با بدنهای از جنس چوب و پوست حیوانات مشاهده میشود که با حلقههایی تزئین شدهاند.
دف در تمدنهای باستانی ایران نیز از جایگاه ویژهای برخوردار بوده است. در آثار باستانی ایران از جمله سنگنگارهها و سفالها، تصاویری از نوازندگان دف دیده میشود. همچنین، در متون باستانی ایران از دف به عنوان یکی از سازهای موسیقی یاد شده است.
در دوران اسلامی، دف همچنان یکی از سازهای محبوب در ایران بوده است. در این دوران، دف در مجالس عیش و طرب، محافل اهل ذوق و عرفان و همچنین در مراسم مذهبی مورد استفاده قرار میگرفته است.
امروزه، دف یکی از سازهای محبوب در ایران و سایر کشورهای خاورمیانه است. دف در موسیقی سنتی و نواحی ایران، موسیقی عرفانی و همچنین موسیقی مدرن کاربرد دارد.
بنابراین، میتوان گفت که قدمت ساز دف به هزارههای پیش از میلاد میرسد و این ساز از جمله سازهای باستانی و اصیل ایران است.
قدمت ساز دف به هزاران سال پیش برمیگردد. قدیمیترین تصویر از دف در یک نقاشی مصری مربوط به سال ۱۳۰۰ پیش از میلاد دیده میشود. در این نقاشی، یک مرد در حال نواختن دف است.
دف در بسیاری از فرهنگهای مختلف در سراسر جهان وجود دارد. در ایران، دف از سازهای قدیمی و سنتی است که در موسیقی مقامی و فولکلوریک استفاده میشود.
در ایران، دف در دورههای مختلف تاریخی، نقش مهمی در موسیقی داشته است. در دوره اسلامی، دف برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار میرفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار میبردند.
دف در دورههای مختلف تاریخی، تغییراتی نیز داشته است. در گذشته، دف معمولاً از چوب درخت گردو یا توت ساخته میشد و پوست آن از حیواناتی مانند آهو، بز، یا گوسفند تهیه میشد. امروزه، دفهای مختلفی با جنسهای مختلف چوب و پوست ساخته میشوند.
دف یک ساز ساده اما بسیار versatile است که میتواند در انواع مختلف موسیقی استفاده شود. این ساز، صدایی گرم و دلنشین دارد و میتواند احساسات مختلف را بیان کند.