تکنولوژی مهندسی بافت

تکنولوژی مهندسی بافت رو می‌تونی مثل یه معجون علمی-خیالی تصور کنی که یه روزی فقط تو فیلم‌ها بود، ولی حالا داره آروم‌آروم تو دنیای واقعی خودشو جا می‌کنه!

داستانش این‌طوریه که اگه یه بافت بدن آسیب ببینه (مثلاً پوست، عضله، یا حتی بخش‌هایی از قلب)، مهندسی بافت سعی می‌کنه با ترکیب سه تا چیز اون بافت رو از نو بسازه:

خب حالا اینا رو مثل یه تیم هماهنگ کنار هم می‌ذارن، و نتیجه می‌تونه یه قطعه بافت جدید باشه که خیلی شبیه بافت خود بدنه.

مثلاً واسه سوختگی شدید، به‌جای پیوند پوست از جای دیگه بدن، می‌تونن با سلول‌های خود طرف یه لایه پوست نو بسازن.

یا تو آینده قراره بشه یه کلیه یا کبد یا حتی قلب کامل رو چاپ سه‌بعدی کرد با سلول‌های خود آدم! خفن نیست؟!

ولی خب، مشکل‌هایی هم هست:

• تأمین خون‌رسانی: اگه یه بافت بزرگ بسازن ولی رگ نداشته باشه، می‌میره. این یکی از گره‌های اصلی کاره.
• جفت‌وجور کردن با سیستم ایمنی: بدن بعضی وقتا به بافت مهندسی‌شده می‌گه «تو که اصلاً از ما نیستی!» و حمله می‌کنه!
• هزینه و پیچیدگی بالا: هنوز خیلی گرونه و برای همه در دسترس نیست.
• رشد کامل اندام‌های پیچیده: ساخت یه لایه پوست آسون‌تره تا ساخت یه کبد یا مغز...

من خودم یه‌بار داشتم مقاله می‌خوندم درباره چاپ گوش مصنوعی با چاپگر زیستی... جدی می‌گم، گوش واقعی بود، فقط هنوز نمی‌شنید!

خلاصه، مهندسی بافت داره راهو باز می‌کنه واسه آینده‌ای که شاید آدم نیاز نداشته باشه عضو پیوندی بگیره از یه نفر دیگه... خودش تولید می‌کنه!