تفاوت‌هایی بین ADHD نوع بی‌توجه ی و ADHD نوع بیش‌فعالی-تکانشی

اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) به سه نوع اصلی تقسیم می‌شود: نوع بی‌توجهی، نوع بیش‌فعالی-تکانشی، و نوع ترکیبی. در اینجا تفاوت‌های بین نوع بی‌توجهی و نوع بیش‌فعالی-تکانشی و تأثیرات آن‌ها بر رویکردهای درمانی را بررسی می‌کنیم:

تفاوت‌ها:

1. ADHD نوع بی‌توجهی (Inattentive Type):
   • علائم: مشکل در تمرکز، فراموشی، ناتوانی در پیروی از دستورالعمل‌ها، اشتباهات مکرر در کارها، و حواس‌پرتی.
   • ویژگی‌ها: این نوع بیشتر در دختران دیده می‌شود و ممکن است کمتر تشخیص داده شود زیرا کودکان مبتلا به این نوع معمولاً کمتر باعث اختلال در کلاس می‌شوند.
2. ADHD نوع بیش‌فعالی-تکانشی (Hyperactive-Impulsive Type):
   • علائم: بی‌قراری، صحبت کردن بیش از حد، قطع کردن حرف دیگران، ناتوانی در انتظار برای نوبت، و انجام کارهای بی‌سر و صدا.

   • ویژگی‌ها: این نوع بیشتر در پسران دیده می‌شود و علائم آن شامل رفتارهای بیش‌فعال و تکانشی است.

تأثیر بر رویکردهای درمانی:

1. درمان دارویی:
   • نوع بی‌توجهی: داروهای محرک مانند متیل‌فنیدات (ریتالین) و آدرال معمولاً برای بهبود تمرکز و کاهش حواس‌پرتی تجویز می‌شوند.
   • نوع بیش‌فعالی-تکانشی: داروهای محرک و همچنین داروهای غیرمحرک مانند اتوموکستین ممکن است برای کاهش بیش‌فعالی و تکانشگری استفاده شوند.
2. روان‌درمانی:
   • نوع بی‌توجهی: درمان‌های شناختی-رفتاری (CBT) برای بهبود مهارت‌های سازماندهی و مدیریت زمان مفید هستند.
   • نوع بیش‌فعالی-تکانشی: CBT و آموزش مهارت‌های اجتماعی برای کاهش رفتارهای تکانشی و بهبود تعاملات اجتماعی مؤثر هستند.
3. تغییرات در سبک زندگی:
   • نوع بی‌توجهی: ایجاد محیط‌های کم‌تحریک و استفاده از ابزارهای کمکی مانند لیست‌های وظایف و تقویم‌ها می‌تواند مفید باشد.
   • نوع بیش‌فعالی-تکانشی: فعالیت‌های بدنی منظم و برنامه‌های روزانه ساختارمند می‌توانند به کاهش بی‌قراری کمک کنند.