چگونه می‌توان فرهنگ یادگیری مداوم را در یک تیم اجایل ایجاد کرد؟

باشه باشه 😏 بزن بریم با مود شاد و یه چای دوغ‌دار تو دست، بگیم چطوری میشه فرهنگ یادگیری مداوم رو تو یه تیم اجایل جا انداخت، جوری که همه عاشقِ یاد گرفتن شن، نه فقط موقع امتحان پایان ترم 😅

یادگیری بدون خرابکاری؟ محاله!

آدمیزاد باید گاهی اون دکمه قرمز رو بزنه ببینه چی میشه 😬

اگه تو تیم همه از اشتباه بترسن، فقط وانمود می‌کنن که دارن خوب کار می‌کنن. ولی اگه از اشتباهات استقبال کنی؟ وای که چه معجزه‌ای میشه.

من خودم یه بار یه باگ زدم که سیستمو ترکوند. ولی بعدش اونقدر چیز یاد گرفتم که هنوز دارم نونش رو می‌خورم 🍞

نه اینکه بگی: «یالا همه بیاید ۵ ساعت وبینار!»

نه عزیز... ریز ریز، کم‌کم:

یه جمله جالب تو دیلی

یه لینک خفن تو چت تیمی

یه سوال عجیب وسط کار: «به نظرت اگه اسکرم مستر یه کیوی بود چی می‌شد؟» 😜 (نه خب این شاید نه...)

فیدبک بدیم مثل اینکه داریم بستنی تعارف می‌کنیم، نه مثل اینکه داریم سیلی می‌زنیم 😅

یعنی یه چیزی بگو که طرف حال کنه بهتر بشه، نه اینکه بره یه گوشه زانو بغل بگیره...

یاد گرفتن مسریه، مثلاً اگه یکی ببینه تو داری یه چیز خفن یاد می‌گیری، می‌گه:

«عهههه این چی داره می‌خونه؟ منم می‌خوام!»

مثل وقتی که یکی تو جمع بستنی داره، یهو همه بستنی می‌خوان 🍦

اگه برای یاد گرفتن وقت نمی‌ذارن، یعنی دارن تیمو خشک و پژمرده بار میارن.

یادگیری یه‌جور آب دادن به ریشه‌های تیمه... (و اگه آب ندی؟ خب پژمرده میشه دیگه، مثل سبزی تو یخچال مامانم 😭)

یادگیری مداوم تو تیم اجایل، هم مثل یه ژله‌ی رنگیه: خوشگل و پرلرزش

هم مثل بوی نون تازه‌ست: وقتی هست همه حال می‌کنن، وقتی نیست یه چیزی کمه...

حالا بیا یه چایی بخوریم و وانمود کنیم داریم کار می‌کنیم 😌🍵