تفاوت بین عمق میدان (Depth of Field) در دیافراگم‌های کوچک (مانند f/16) و دیافراگم‌های بزرگ (مانند f/2.8)

خب ببین، عمق میدان یا همون Depth of Field یعنی اون بازه‌ای از تصویر که توش همه‌چی واضحه و شارپه. حالا دیافراگم دوربین (اون عددای f/2.8، f/16 و غیره) کلی تو این داستان نقش داره.

🔍 اگه دیافراگمت کوچیک باشه (مثلاً f/16 که عددش بزرگه ولی دهانه‌ی لنز تنگ‌تره)، عمق میدان زیاد می‌شه. یعنی از دماغ سوژه تا کوه پشتش، همه‌چی شارپ و واضحه. اینو معمولاً تو عکاسی منظره خیلی استفاده می‌کنن. چون خب... کی می‌خواد یه درخت شارپ باشه ولی بقیه جنگل تار بشه؟! 😅

📸 ولی اگه دیافراگمت بزرگ باشه (مثلاً f/2.8)، عمق میدان کم می‌شه. یعنی فقط یه قسمت خاص فوکوسه، بقیه محو و فازی می‌شن. این واسه پرتره گرفتن عالیه! چون سوژه رو از بک‌گراند جدا می‌کنی. انگار داری فریاد می‌زنی: «آهای ببینین! فقط این آدم مهمه!» 😎

💡 نکته کاربردی:

اگه می‌خوای تمرکز رو ببری فقط روی یه چیز، مثلاً چشمای یه آدم یا یه لیوان قهوه روی میز، دیافراگم رو باز کن (f/2.8).

اگه می‌خوای کل صحنه واضح باشه، مثل عکاسی از طبیعت یا معماری، دیافراگم رو ببند (f/16).

من خودم یه بار با f/2.8 عکس یه گلدون گرفتم، بعد همه گفتن "وااای چقد حرفه‌ای شد!" در حالی که فقط بک‌گراند محو شده بود 😄

خلاصه اینم از دنیای جذاب دیافراگم‌ها... حالا بریم یه عکس هنری بگیریم و بعدشم یه چایی داغ! ☕📷