مفاهیم زیر را تعریف کنید.فرهنگ جهانی -مسئولیت و تعهد -استعمار نو
.مفاهیم زیر را تعریف کنید.
-فرهنگ جهانی
-مسئولیت و تعهد
-استعمار نو
١ پاسخ
۱- فرهنگ جهانی: فرهنگی که از مرزهای جغرافیایی و قومی عبور کرده و در عرصه جهانی گسترش یابد فرهنگ جهانی است.
https://www.kanoon.ir/Article/290987
۲-تعهد و مسئولیت: تعهد یعنی شما کارهایی را که قرار است انجام دهید انجام دهید. ما چند راه مختلف داریم که در مورد مسئولیت صحبت می کنیم. مسئولیت پذیر بودن، مسئولیت پذیری، تعهد پذیری وجود دارد. به عبارت ساده، مسئولیت عبارت است از انجام کارهایی که قرار است انجام دهیم و پیامدهای مثبت یا منفی اعمال خود را بپذیریم. یک تعهد ممکن است وظیفه ای باشد که از شما انتظار می رود انجام دهید. به عنوان مثال، والدین شما از شما انتظار دارند که دندان های خود را مسواک بزنید. مسواک زدن دندان های خود یک “مسئولیت” است و این تعهد شماست که هر روز دندان های خود را مسواک بزنید. تعهد ممکن است راهی باشد که از شما انتظار می رود عمل کنید. به عنوان مثال، والدین شما انتظار دارند که اگر برای بازی در پارک بروید، طوری بازی کنید که به خودتان یا شخص دیگری آسیب جدی وارد نشود. این مسئولیت شماست که به روشی ایمن و مؤدبانه سرگرم شوید.
https://keysun-co.com/مسئولیت/
۳- استعمار نو: استعمار نو (به انگلیسی: Neocolonialism) مفهومی است که به روش‌هایی گفته می‌شود که پس از دوران استعمار کهن، برای تسلط اقتصادی و سیاسی بر کشورها و بهره گرفتن از آن‌ها به‌کار گرفته می‌شود و به نوعی معادل با امپریالیسم است. همگام با تحولات پس از جنگ جهانی دوم و سلب امکان استعمار کشورها به صورت مستقیم و مستعمره، سیاست‌های جدیدی تحت عنوان استعمار نو به‌کار گرفته شد و شیوه‌های استعمار کلاسیک به کار خود پایان داد. این روش، شامل شیوه‌هایی چون تک‌محصولی کردن کشورهای جهان سوم، سرمایه‌گذاری‌های خارجی توسط کشورهای ثروتمندو غیره می‌شود. استعمار کهن پس از بیرون آمدن نیروهای نظامی و عوامل شناخته شده خود از مستعمره‌ها، با به قدرت رساندن هواداران داخلی، منافع خود را در این مناطق تأمین می‌کند. رشد اقتصاد «سرمایه‌داری» و صدور سرمایه برای بهره‌برداری از منابع سرزمین‌های دیگر، روابط اقتصادی کشورهای صنعتی استثمارگر را با کشورهای کوچک وارد مرحلهٔ تازه‌ای کرد؛ به این ترتیب که کشورهای صنعتی، از راه صدور سرمایه و مکانیسم جهانی قیمت‌ها و داد و ستد مواد خام با کالاهای ساخته شده و فشارهای سیاسی و اقتصادی، از کشورهای کم‌رشد بهره‌کشی می‌کنند و این رابطه عنوان «استعمار نو» (نئوکولونیالیسم) به خود گرفته‌است و بسیاری از ملت‌های کوچک و تازه آزاد شده را علیه این نوع رابطه سیاسی و اقتصادی برانگیخته است. روش «نواستعماری» سبب می‌شود که کشورهای ضعیف با وجود استقلال سیاسی حقیقی یا ظاهری، همچنان در مراحل اولیهٔ رشد اقتصادی در جا بزنند یا حتی عقب بروند، و در مقابل، کشورهای پیشرفته از بهره‌برداری منابع آن‌ها و از راه دادوستد اقتصادی سودهای کلان به‌دست آورند.
