"جوامع دسترسی‌پذیر"

معلولان بخش انکارناپذیری از افراد جامعه‌اند که دارای حقوق مساوی با افراد عادی در زمینه دسترسی و برخورداری از امکانات و خدمات موجود هستند چرا که هیچ گونه معلولیت و ناتوانی، نافی حقوق شهروندی و انسانی افراد نیست.

تا پیش از این اقداماتی که برای آماده‌سازی شهر و اماکن عمومی صورت می گرفت تا ارائه خدمات به معلولان آسان شود "مناسب‌سازی" نامیده می شد که همواره به عنوان یکی از مطالبات جدی از سوی جامعه معلولان پیگیری می‌شد اما با گذر زمان و رشد دیدگاههای انسانی و تمرکز بیشتر بر حقوق شهروندی امروزه واژه "مناسب‌سازی" جای خود را به واژه "دسترسی‌پذیری" یا "دست‌یابی‌پذیری" داده است.

دسترسی‌پذیری یا دست‌یابی‌پذیری به معنی بیشینه میزانی است که یک سامانه یا یک ابزار، برای بیشترین شمار استفاده‌کنندگان، دسترس‌پذیر باشد. به عبارت دیگر، دسترسی‌پذیری، میزان و درجه آسان بودن دسترسی است، چیزی که با آن بتوان به یک جایگاه مشخص، از هر مسیر و راهی رسید و دسترسی داشت. 

دسترسی‌پذیری چیزی است که آسانی استفاده شدن یک ابزار، یک فضا یا یک سرویس، برای هر کاربر را شرح می‌دهد و نباید با کارایی اشتباه گرفته شود.

 دسترسی‌پذیری می‌تواند به این صورت هم شرح داده شود: قابلیت دسترسی برای به کار انداختن یک سامانه یا یک ابزار، برای سود و هدفی خاص.

معنای دیگر دسترسی‌پذیری در زمینه ناتوانی‌های جسمی افراد است و حقی که آن‌ها برای دسترسی به هر سامانه یا ابزار دارند، همچنین ابزاری که این کاربران را توانمند می‌کند تا به حق دسترسی خود برسند. مانند نرم‌افزارهای خواننده صفحات وب، صندلی‌های چرخ‌دار و دیگر ابزار.