سیاست "سقف قیمت یا کف قیمت"

در این سیاست، دولت حداکثر قیمتی را برای یک کالا تعیین می‌کند.

زمانی که قیمت یک کالا از قیمت تعادلی بازار پایین‌تر باشد، تقاضا برای آن کالا افزایش می‌یابد و عرضه آن کاهش می‌یابد.

افزایش تقاضا و کاهش عرضه منجر به کمبود کالا می‌شود.

به عنوان مثال:

• دولت برای کنترل قیمت نان، سقف قیمتی برای آن تعیین می‌کند.
• این قیمت پایین‌تر از قیمت تعادلی بازار است.
• تقاضا برای نان افزایش می‌یابد و مردم نان بیشتری می‌خواهند.
• نانوایی‌ها تمایل کمتری به تولید نان با قیمت پایین‌تر دارند.
• در نتیجه، کمبود نان به وجود می‌آید.

در این سیاست، دولت حداقل قیمتی را برای یک کالا تعیین می‌کند.

زمانی که قیمت یک کالا از قیمت تعادلی بازار بالاتر باشد، عرضه آن کالا افزایش می‌یابد و تقاضا برای آن کاهش می‌یابد.

افزایش عرضه و کاهش تقاضا منجر به مازاد کالا می‌شود.

به عنوان مثال:

• دولت برای حمایت از کشاورزان، کف قیمتی برای گندم تعیین می‌کند.
• این قیمت بالاتر از قیمت تعادلی بازار است.
• کشاورزان گندم بیشتری تولید می‌کنند.
• مردم تمایل کمتری به خرید گندم با قیمت بالاتر دارند.
• در نتیجه، مازاد گندم به وجود می‌آید.

البته، این سیاست‌ها همیشه به طور کامل به نتیجه نمی‌رسند.

عوامل دیگری مانند شرایط اقتصادی، رفتار مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان نیز بر عرضه و تقاضا و در نتیجه کمبود یا مازاد کالا تأثیر می‌گذارند.

در برخی موارد، ممکن است سیاست سقف قیمت به کمبود کالا منجر نشود.

به عنوان مثال، اگر دولت سقف قیمت را به طور صحیح تعیین کند و عرضه و تقاضا را به طور دقیق پیش‌بینی کند، ممکن است کمبودی به وجود نیاید.

همچنین، در برخی موارد، ممکن است سیاست کف قیمت به مازاد کالا منجر نشود.

به عنوان مثال، اگر دولت کف قیمت را به طور صحیح تعیین کند و به کشاورزان برای تولید بیشتر یارانه بدهد، ممکن است مازادی به وجود نیاید.