پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

مرد روغن . [م َ رُ غ َ ] ( اِ مرکب ) منی . آب مرد. ( ناظم الاطباء ) .

امنیه . [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ منی ( آب مرد ) . ( از یادداشت مؤلف ) .

مرد روغن . [م َ رُ غ َ ] ( اِ مرکب ) منی . آب مرد. ( ناظم الاطباء ) .

مرد روغن . [م َ رُ غ َ ] ( اِ مرکب ) منی . آب مرد. ( ناظم الاطباء ) .

نرم نرمک

دشوارگذار. [ دُش ْ گ ُ ] ( ن مف مرکب ) صعب المرور. ( ناظم الاطباء ) . صعب که بسختی از آن توان گذشتن . صعب السلوک . که گذشتن از آن صعب باشد. مقابل آسا ...

خشک میوه . [ خ ُ وَ / وِ ] ( اِ مرکب ) آجیل . ( یادداشت بخط مؤلف ) : ایا جمال رئیسان ز لفظ من معنی برون نیاید جز خشک میوه ٔ مرسوم بخشک میوه تو عید م ...

تضییق فرهنگ فارسی معین ( تَ ) [ ع . ] ( مص م . ) تنگ کردن ، تنگ گرفتن .

تنگ ( ه ) کاری را خرد کردن ( لهجه و گویش تهرانی ) از پس کاری برآمدن

تنگ بخت . [ ت َ ب َ ] ( ص مرکب ) کم بخت و بی نصیب و بدبخت و تهی دست . ( ناظم الاطباء ) : مگر تنگ بختت فراموش شدچو دستت در آغوش آغوش شد؟ ( بوستان ) . ...

تنگ بخت . [ ت َ ب َ ] ( ص مرکب ) کم بخت و بی نصیب و بدبخت و تهی دست . ( ناظم الاطباء ) : مگر تنگ بختت فراموش شدچو دستت در آغوش آغوش شد؟ ( بوستان ) . ...

تنگ بیغوله/پیغوله . [ ت َ ب َ / ب ِ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) تنگ پیغوله . کنایه از دنیا وروزگار باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) . کنای ...

تنگ بیغوله/پیغوله . [ ت َ ب َ / ب ِ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) تنگ پیغوله . کنایه از دنیا وروزگار باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) . کنای ...

چهارپیر. [ چ َ ] ( اِخ ) خلفای اربعه . چهاریار : گه با چهارپیر زبان کرده در دهن گه با دوطفل در دهن افکنده ریسمان . خاقانی .

چهارپیر. [ چ َ ] ( اِخ ) خلفای اربعه . چهاریار : گه با چهارپیر زبان کرده در دهن گه با دوطفل در دهن افکنده ریسمان . خاقانی .

حالی. ( ق ) درحال. درساعت. فی الفور. فوراً. همان دم. دردم : روستایی زمین چو کرد شیار گشت عاجز که بود بس ناهار برد حالی زنش ز خانه بدوش گرده ای چند و ...

حالی. ( ق ) درحال. درساعت. فی الفور. فوراً. همان دم. دردم : روستایی زمین چو کرد شیار گشت عاجز که بود بس ناهار برد حالی زنش ز خانه بدوش گرده ای چند و ...

حالی. ( ق ) درحال. درساعت. فی الفور. فوراً. همان دم. دردم : روستایی زمین چو کرد شیار گشت عاجز که بود بس ناهار برد حالی زنش ز خانه بدوش گرده ای چند و ...

خرزه. [ خ َ زَ / زِ ] ( اِ ) آلت تناسل که آن سطبرو دراز و گنده و ناتراشیده باشد. ( از برهان قاطع ) . قضیب. نره. ( از ناظم الاطباء ) ( از غیاث اللغات ...

مخرقه. [ م ُ خ َرْ رَ ق َ ] ( ع ص ) دریده. پاره شده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : ورنه برو به کون زن خویش پای سای ای حر مادرت به سر خر مخرقه. سوز ...

مخرقه. [ م ُ خ َرْ رَ ق َ ] ( ع ص ) دریده. پاره شده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : ورنه برو به کون زن خویش پای سای ای حر مادرت به سر خر مخرقه. سوز ...

مخرقه. [ م ُ خ َرْ رَ ق َ ] ( ع ص ) دریده. پاره شده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : ورنه برو به کون زن خویش پای سای ای حر مادرت به سر خر مخرقه. سوز ...

مجبوب . [ م َ] ( ع ص ) ساده کرده . ( مهذب الاسماء ) . خصیه برآورده . ( از منتهی الارب ) . اخته و خایه کشیده . ( ناظم الاطباء ) . مرد شرم از بیخ بریده ...

مجبوب . [ م َ] ( ع ص ) ساده کرده . ( مهذب الاسماء ) . خصیه برآورده . ( از منتهی الارب ) . اخته و خایه کشیده . ( ناظم الاطباء ) . مرد شرم از بیخ بریده ...

تطویش . [ ت َطْ ] ( ع مص ) امروز و فردا کردن غریم خود را. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) . || از بیخ بریدن شرم م ...

مطوش . [ م ُ طَوْ وَ] ( ع ص ) شرم بریده ( مرد ) . ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . که کیرش بریده شده باشد. و رجوع به تطویش شود.

ابوالغیداس . [ اَ بُل ْ غ َ ] ( ع اِ مرکب ) شرم مرد. ابوالورد. [ اَ بُل ْ وَ ] ( ع اِ مرکب ) نرَه . شرم مرد. ابولبین . [ اَ ل ُ ب َ ] ( ع اِ مرکب ...

ابوالزبرقان . [ اَ بُزْ زِ رِ ] ( ع اِ مرکب ) شرم مرد.

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

عذر لنگ ؛ عذری نامقبول. عذری ناموجه. عذر دروغین. نارسا. عذر غیرجمیل. عذری نه بوجه : در این مجال سخن نیست چرخ را هرچند که عذر لنگ برون می برد به رهوار ...

ار شرم. [ رِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خایه. بیضه : بجائی شد و خایه ببرید پست برو داغ بنهاد و او را ببست بخایه نمک بر پراکند زود بحقه درآکند بر ...

ار شرم. [ رِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خایه. بیضه : بجائی شد و خایه ببرید پست برو داغ بنهاد و او را ببست بخایه نمک بر پراکند زود بحقه درآکند بر ...

شرم حضور ؛ شرم حضوری. حجب و حیا نشان دادن در پیش کسان. ( از یادداشت مؤلف ) . خجلت کشیدن در حضور بزرگی. رودروایستی. ( فرهنگ فارسی معین ) : پنجه شرم ح ...

شرم حضور ؛ شرم حضوری. حجب و حیا نشان دادن در پیش کسان. ( از یادداشت مؤلف ) . خجلت کشیدن در حضور بزرگی. رودروایستی. ( فرهنگ فارسی معین ) : پنجه شرم ح ...

شرم حضور ؛ شرم حضوری. حجب و حیا نشان دادن در پیش کسان. ( از یادداشت مؤلف ) . خجلت کشیدن در حضور بزرگی. رودروایستی. ( فرهنگ فارسی معین ) : پنجه شرم ح ...

شرم به یک سو نهادن ؛ از حیا و شرم دست برداشتن. وقاحت کردن : شرم به یکسو نه ای عاشقا خیز و بدان [ گیسو ] اندر بشل. ابوشکور بلخی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم در افتادن ؛ شرمنده شدن. حالت شرم و خجلت دست دادن : به عشق روی تو گفتم که جان برافشانم دگر بشرم در افتادم از محقر خویش. سعدی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

بشرم آوردن ؛ خجلت زده کردن. شرمسارساختن. شرمنده کردن : ز پای و رکیبش همی مهر من بجنبد بشرم آورد چهر من. فردوسی.

جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای . فردوسی .