علم نبود غیر علم عاشقی مابقی تلبیس ابلیس شقی

نور آگاه بودن یا ذره جان که در دل است ، همان خدای یگانه است . 

خداوند از رگ گردن آدم به آدم نزدیکتر است . آن چیست ؟ 

آگاه بودن آدمی . 

این ذره آگاه بخش ، تنها و فقط وارد هر موجودی که قابلیت پذیرش داشته باشد می شود . این ذره از خدای یگانه ، کاری ندارد که به شیطان ، کافر ، دیندار ، بی دین و .... دارد جان می دهد . او تنها ، جان می دهد . 

یعنی موجود را قادر می سازد تا آگاه شود تا بتواند حیات داشته باشد و زندگی کند . 

پس خدا یا آن آگاه بخش ، عشق محض است . حتی خرد هم نیست . 

اما هر چه در هستی است در او جای دارد . 

چرا ؟ 

چون در زیر نور آگاه بودن است که آن چیز به حیات می آید . 

یعنی خرد و چیزها و مفاهیم و صفات در زیر نور نور آگاه بودن است که معنی و مفهوم پیدا می   کنند و پدیدار می شوند . 

پس تمامی آن پدیده ها و صفات ، در آگاه بودن است ولی خود آگاه بودن از آنها جداست . چراکه او یگانه و بی همتاست . 

پس علم عاشقی ، یعنی علمی که در آن تنها آگاه بودن محض بدون چسبندگی و وابستگی به ماده و موجود و انرژی باشد . 

یعنی علم حیات بخشیدن و زندگی دادن . 

و این تنها از طریق مراقبه و مشاهده و جدا نگاه داشتن این ذره جان ، از موجود و نفس امکان پذیر است .   

منظور از علم در اینجا منتج به نتیجه انسان شدن است. علم در پرتو این هدف معنا شده است نه خاص کلمه علم. از این رهگذر هر کسی با هر زمینه ی علمی اخرش باید به وادی حیرت و طلب و عاشقی پابگذارد

🔸 علم عاشقی یعنی چی؟

یعنی تنها دانشی که واقعاً ارزش داره، عشقه؛ بقیه‌اش بازی ذهنه.

📚 منبع

🔸 آیا عشق خودش یه علمه؟

آره، اما نه از جنس کتاب و فرمول. علم عاشقی یعنی شناخت دل، نه حفظ کردن.

🔸 آیا راه عشق یکیه؟

نه دقیقاً، ولی ته همه‌ی راه‌ها باید به عشق برسی. راه‌ها فرق دارن، مقصد یکیه.

🔸 اثر عشق در ناخودآگاه چیه؟

عشق آدم رو از درون متحول می‌کنه، ناخودآگاه رو بیدار می‌کنه، باعث می‌شه خودخواهی بریزه و آدم، آدم شه.

👣 همه‌ی اینا از شعر نان و حلوای شیخ بهایی هست و از گنجور برداشته شده، با کمک تفسیرهای عرفانی مثل حرف‌های دکتر الهی قمشه‌ای.