محاسن و مضرات یا مزایا و مضرات؟

خب رفیق، ببین اگه بخوای شیک و پیک و رسمی حرف بزنی، اون ترکیب خوش‌استایلِ همیشگی که همه جا جواب می‌ده اینه:

یه چیز مثل کت‌و‌شلوار طوسی رسمی توی جلسه‌ی دفاع پایان‌نامه‌س. همه قبولش دارن، همه هم ازش استفاده می‌کنن.

مزایا یعنی نکات خوب، امتیازها، قشنگیا.

معایب هم یعنی همون چیزایی که باعث می‌شن اخم کنیم... بدی‌ها، اشکالات، گیرها.

حالا اگه یه کم بخوای ادبی‌بازی دربیاری، یا مثلاً داری یه چیزو واسه یه متنِ خاص، یه کپشن اینستاگرامی، یا یه سخنرانی شاعرانه می‌نویسی، می‌تونی بزنی به سبک:

اینا یه‌جورایی بیشتر با دکلمه و موسیقی سنتی می‌خورن 😅

محاسن یعنی خوبی‌ها، ولی یه جور خاص‌تر… بیشتر برای «صفات انسانی» یا چیزای معنوی استفاده می‌شه. مثلاً: «محاسن اخلاقی» یا «محاسن ایمان».

و خب مضرات همون بدی‌هاس، ضررها.

ولی اگه این دو تا رو کنار هم بذاری، یه کوچولو تو ذوق زبان‌شناس‌ها می‌خوره چون دو تا واژه از دو سبک مختلف‌ان. یه کم مثل اینه که کت رسمی بپوشی با دمپایی لاانگشتی بری بیرون! 😆

این یکی از نظر معنا اوکیه، ولی بازم زیاد مرسوم نیست. خیلی کم دیده می‌شه تو متن‌های حرفه‌ای. نه اینکه غلط باشه ها، ولی خب همون کت‌و‌شلوار محبوبمون یه چیز دیگه‌ست 🙃

🎯 خلاصه‌ش اینه:

اگه می‌خوای کارت بگیره، مقاله‌ت حرفه‌ای باشه، استاد نمره کامل بده، یا مخاطب حس کنه طرفش بلده چی می‌گه:

✅ بگو "مزایا و معایب"

اما اگه داری یه ویدیو فان می‌سازی یا داری واسه یه دوست یه چیز بامزه می‌نویسی، می‌تونی از اون ترکیب دوم و سومم استفاده کنی، کسی نمی‌زنه تو گوشت 😅

راستی، من یه بار توی انشای پنجم دبستانم نوشتم: «از محاسن برف، یکی این است که می‌توان روی آن سُر خورد». معلم‌مون نمره کامل نداد گفت «محاسن بیشتر واسه آدمه نه برف!»

منم هنوزم قهرم با اون برگه نمره 😐

بریم چایی بریزیم دیگه، فلسفه‌ی واژه‌ها تموم شد 😄🫖

📚 منابع:

• فرهنگ فارسی عمید
• واژه‌نامه دهخدا
• سایت واژه‌یاب
• مقالات نگارش و ویرایش از فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی