معماهای فیزیک ، صدا و صوت

فکر کن وقتی حرف می‌زنی، صدات از دو جا به گوشِ خودت می‌رسه:

مثل بقیه: صدات از دهنت میاد بیرون، تو هوا می‌چرخه و میره تو گوش‌هات. 

یه راهِ مخفی، فقط برای تو: صدات مثل یه لرزش کوچولو، از توی سر و استخون‌های صورتت هم می‌پیچه و به گوشِ داخلیت می‌رسه! (یه جورایی مثل وقتی که داری بلند آواز می‌خونی و قفسه سینه‌ات می‌لرزه!)

این راهِ مخفی (لرزشِ توی سرت) باعث می‌شه صدات برای خودت یه کم بَم‌تر و کلفت‌تر به نظر بیاد.

حالا، میکروفون که مثلِ سرِ تو لرزش نداره! اون فقط صدایی که توی هوا پخش شده (همون راهِ اول) رو ضبط می‌کنه.

پس وقتی به صدای ضبط شده‌ات گوش می‌دی، اون صدای راهِ مخفیِ توش نیست! برای همین صدات به نظرت عجیب، شاید یه کم زیرتر یا فرق‌دار میاد.

ولی صدای دوستات رو تو همیشه فقط از راهِ هوا می‌شنیدی، چه زنده چه ضبط شده، برای همین صدای ضبط شده‌شون برات عادیه!