چون دست او بشکسته‌ای چون خواب او بربسته‌ای

درود

این بیت از مولانا به زیبایی مفهوم رهایی از خودآگاهی و موانع را توصیف می‌کند. در اینجا، مولانا به ما می‌گوید که وقتی دست ما شکسته می‌شود و خواب ما بربسته می‌شود، به نوعی از محدودیت‌ها و قید و بندهای دنیوی رها می‌شویم. 

او با اشاره به "خمار مست" و "کوی مستان"، به ما یادآوری می‌کند که عشق و مستی می‌توانند ما را از قید و بندهای خودآگاهی و محدودیت‌های زندگی روزمره آزاد کنند. در واقع، عشق به عنوان یک نیروی رهایی‌بخش، ما را به سوی یک حالت بالاتر از خودآگاهی سوق می‌دهد، جایی که می‌توانیم از خودمان فراتر برویم و به تجربه‌ای عمیق‌تر و معنوی‌تر دست یابیم.

مولانا با استفاده از زبان شاعرانه و استعاره‌های غنی، این آزادی را در چارچوب عشق و مستی بیان می‌کند و به ما می‌آموزد که رهایی واقعی در عشق و اتصال به دیگران و به خداوند نهفته است.