"آفتابا روی خود جلوه مکن / چند روزی ماه تابان را مکش"

استفاده از تعابیر خورشید و ماه، نشان میده که عاشق یا حتی مخلوق، هر چی داره از  معشوق یا حتی خالق هست، و  از طرفی قدرت این عشق این قدر زیاد هست که اگر بیشتر از این شعله ور بشه، نه تنها باعث بقای عاشق (که حاصل عشق به  معشوق هست)نخواهد شد، بلکه باعث نابودی او خواهد شد.

یعنی این که عاشق به معشوق نیاز داره، اما این عشق آن قدر زیاد هست که دیدن روی معشوق می تونه باعث بشه عاشق از شدت عشق نابود بشه.