گمان از تشنگی بردم که دریا تا کمر باشد// چو پایابم برفت اکنون بدانستم که دریایی

شاخص‌ترین آرایه در بیت بالا "ایهام" است. در این بیت، شاعر از واژه‌های "دریا" و "پایاب" استفاده کرده که هر کدام دارای دو معنای مختلف هستند و این تفاوت معانی بیت رو زیباتر کرده

• دریا: در معنای اول می‌تواند به معنای آب زیادی باشد که انسان از تشنگی نجات می‌دهد. در معنای دوم، به معنای وسیع‌تر می‌تواند به کنایه از مشکلات و دشواری‌های بزرگ باشد.
• پایاب: در معنای اول به معنی قسمتی از دریا که عمق کمی دارد و انسان می‌تواند در آن قدم بزند. در معنای دوم، می‌تواند به کنایه از مشکلات کوچک‌تر و ساده‌تر باشد.

این ایهام و تغییر معنا به درک عمیق‌تری از احساس شاعر کمک می‌کند و به بیت زیبایی و عمق بخشیده