پاسخ‌های مهدی کشاورز (١٦٩)

به جاش می‌تونیم بگیم: من اگه بتونم کاری برای دیگران(یا شما) بکنم زودتر از همه خودم شاد میشم، [یا گزاره‌هایی همانند این]  

سر به بیابان گذاشتن کنایه از گریختن از  کسی و آسوده شدن از دست وی. گرچه معمولا گریختنی در کار نیست ولی این زبانزد، آخرین ترفند به‌شمار می‌آید. هنگامی که کسی از دیگری چنان خسته و کلافه می‌شود  و به  ستوه می‌آید که راه به جایی ندارد از سر ناچاری و به امیدِ گرداندنِ وضعیت به جوره‌ی دلخواه، هشدارآمیزانه به او می‌گوید:  [حالا دیگه از دست تو سر میذارم به کوه و بیابون‌ا!]

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم ما ز دریاییم و دریا می‌رویم . . . خوانده‌ای انا الیه راجعون؟   تا بدانی که کجاها می‌رویم؟

درود مولانا می‌گوید: آن خمار و مِی‌زدگی و سردردی که در  سَرهاست نه با پنج بار(نماز)  آرام می‌گیرد و نه (حتا) با پانصدهزار بار. مولای رومی بازنمایی و روشنگری بیشتری می‌نماید: دلدار و دلبر ...

دوست گرامی من هم با چکیده‌نویسی  همسو‌اَم  ولی این کار  باید بر پایه‌ی یک روش درست و شیوه‌نامه‌ی شناخته‌شده انجام پذیرد، به‌نمونه در پارسی واژه‌ی پهپاد از واجهای نخستِ واژه‌های [پرنده‌ ...

درود شما می‌توانید چم قائمه را از واژه‌ی راخته= افراشته به‌دست آورید ولی واژه‌ها را نمی‌توان به همین سادگی کوتاه کرده و کوتاه شده‌ها را باهم درآمیخت! راست همیشه راست است و به‌ریخت [را] کوتاه‌شونده ن ...

درود واژه‌ی دئنا در اوستا و دِئن در پهلوی و سغدی به دو چم دین و وجدان به کار می‌رفته، در نام "دینکرد" که نام یکی از نبیگ(کتاب)های دینی زرتشتی ست و در نام "دین‌یشت" که یکی از نَسک (بخش) های اوستا است ...

درود به‌جای فرواژه یا اصطلاح [طرف مقابل] گاهی  ‌می‌توان از یکی از واژه‌های هماورد یا هم‌نبرد  بهره برد، گاهی نیز می‌توان همسخن، همنشین، همدم را جایگزین کرد. همچنین در برخی جاها واژه‌های  روبرو، روبرویی  درخورند.

درود  این واژه‌ پارسی‌ست و در پارسی میانه یا پهلوی به ریخت بون‌دات بوده: بن=پی،پایه، دات=بنِ گذشته‌ی داتن یا دادن،  این واژه  در زمان کنونی می‌توانست بنداد باشد  ولی در گذر زمان گاهی  واج د به ی  دگردیس می‌شود مانند ماده به مایه، به‌همین شیوه بنداد نیز به بنیاد دگرش یافته.

درود تن آدمی شریف است به جان آدمیت نه همین لباس زیباست نشان آدمیت بَه به این غزل که در آن استاد سخن سعدی، ناهمسانیِ انسان را با چارپایان  به زیبایی نشان داده. لیک به‌گمان همگان، ناهمسانی انسا ...

بانگ یا همان شعار که سخنانی انگیزشی اند برای  به جنب‌وجوش واداشتن  و برانگیختن مردم برای انجام کارهای سترگ و رسیدن به آرمانی بلند کارایی خوبی دارد لیک شعار تهی از کردار به‌زودی کارایی‌اش را ...

درود به جناب فرتاش گمان من این است که واژه‌ی شالوده شاید با واژه‌ی ساروج از یک ریشه باشد، ساروج در پهلوی چاروگ بوده که به ریخت چارو نیز گفته می‌شده. ساروج یا چاروگ آمیخته‌ای از آهک و خاکستر است که د ...

از سومریان سنگنوشته‌های فراوانی به‌دست آمده، در هیچ کدام، نه‌تنها آنها خود را ترک ننامیده‌اند که  واژه‌ی ترک حتا یک‌بار هم در این سنگنوشته‌ها دیده‌ نمی‌شود. همسانیِ واژه‌ای نیز میان زبان سومری ب ...

کوچکترین فام‌تن یا کروموزوم انسان و مرد که به فرزندان پسر می‌رسد فام‌تنY است  که دارای شمار اندکی ژن می‌باشد که کار آنها نمودن ژاد یا جنسیت نر و باروری آن است. در دیگر موردها که در پیوند با نژاد ...

کاری به درست بودن این زبانزد ندارم ولی می‌خواهد بگوید با پول هر کاری می‌توان کرد، اگر شما پول داشته باشی  تا اراده‌ی شاه را هم می‌توانی  در دست خود بگیری .

هیچیک از دگرگشت(انقلاب) های  گیتی با یکدیگر همنهشتی یا انطباق اُسپُر(کامل) ندارند.

درود نمی‌توان گفت در کوچگاه‌های ترکان میوه نبوده، این کوچگاه‌ها تا سرزمین‌های آریایی‌نشین و پرمیوه‌ای مانند آسیای میانه هم کشیده می‌شد به‌ویژه پس از پایان شاهنشاهی ساسانی و نبود نیروی پیشگیرنده در بخ ...

دهخدا درباره‌ی شتر می‌نوسد: در پهلوی اوشتر، در اوستا اشتره و در سنسکریت هم اشتر بوده است. شاید نام وی مرکب باشد از ماده‌ وش ء سنسکریت و وس اوستا به‌چم و معنی پیرو بودن و افزون‌ بر آن، تر در سنسکریت و ...

اینها بیشتر  ‌واژه‌سازی است که در همه‌ی زبانها هم می‌تواند باشد زبان تازی در قالب وزنها واژه‌سازی می‌کند، زبان‌هایی مانند پارسی با پیشوندها و پسوندها واژه‌سازی  می‌کند، ولی همان واژه‌هایی که آن نویسنده می‌گوید برابر نیستند را اگر جلوی یک عرب‌زبان بگذاری، به درستی چم(معنی)  آنها را نمی‌داند.

در زبانی که ضمیر تو و شما یکیه انتظار بیشتر از این نمیره. عمه و خاله یا عمو و دایی که خوبه، به گفته‌ی ما اصفهانی‌ها  [کار بالای ممدآباده!] وقتی خنده‌داره که بدونید Aunt  ‌جز عمه و خاله، به ...

بهتر است پرسش  این‌گونه باشد:  پیوند واژ(واژه‌ی پیوند دهنده یا عطف) در پارسی باستان و میانه چه بوده و در پارسی کنونی چیست؟  پیوندواژ در پارسی باستان ( هخامنشی ) اوتا(uta) بوده،   ...

واژه‌ی گل به ریخت وُل در زبان پهلوی گفته می‌شده: واژه وُل به چم گل در گویش پهلوی بابا طاهر همدانی: مسلسل زلف بر رو ریته دیری / ول و سنبل به هم آمیته دیری پریشان چون کری آن تار زلفان / به هر تاری دلی آویته دیری. چمار: زنجیره مو بر رویت ریخته داری / گل و سنبل به هم آمیخته داری پریشان چون کنی آن تار زلفان / به هر تاری دلی آویخته داری.

درود بر شما شما می‌پنداری[یه چیزی تو این مایه‌ها] که خدا یک جایی نشسته   و هر زمان حوصله‌اش سر رفت از روی سرگرمی ناگهان یک جاندار یا یک ستاره‌ای،  کهکشانی، یا یک اتم، مولکول چیزی  می‌آ ...

تا کی؟ تا همیشه _-_-_ خوب است بدانید واژه‌های [ازل و ابد] که به چم(معنی) بی‌آغاز و بی‌پایان هستند در بنیاد واژه‌هایی پهلوی(پارسی میانه)می‌باشند که در پهلوی به ریخت اَسَر(=ازل) و اَپَد(=ابد) بوده‌اند ...

<<< سپردگاه >>>

درود بر شما چند نکته در روان‌نویسی که به نظرم می‌رسد را می‌نویسم، ۱-هنگام نوشتن نباید واژه‌ها و کارواژه‌ها(فعل‌ها) را همانگونه که گفته می‌شوند نوشته شود  شوربختانه  بسیاری خو کرده‌اند که ک ...

واهب= بخشنده متهب، موهوب له= بخشیده، بخشوده، گیرنده عین موهوبه= بخشه، بخشانده عقد هبه= پیمان بخشش _-_-_ پیمانها بدون واژه‌های تازی هم انجام خواهد شد.

کوکائین زده، کوکازده

تند دگرش، تیز دگرش، تنددگردیس، تیزدگردیس، تندگردش، تیزگردش

به نوشته دهخدا  ‌نام‌واژه‌ی ویرو، نام دهی‌ست در گرگان و جز این، واژه‌ی ویروس را هم دهخدا توضیح داده.  

سوسیالیسم یا هازمان‌گرایی(جامعه‌گرایی)

بِه‌نوشت، بهنوشت

کارواژه یا فعل "دربرگرفتن"  به جز چم(معنی) در آغوش گرفتن، به چم احاطه کردن نیز است یعنی کامل پوشاندن. به جز این میتوان از "سراسر پوشاندن" نیز  بهره گرفت.

گیتی و جهان و هرچه که در آنهاست و از آن میان انسان چون " آفریده" هستند پس کرانمند(=محدود)اند  و یک هستیِ کرانمند و محدود نمی‌تواند پنداشتی از هستیِ بیکران یا  ‌بی‌نهایت داشته باشد تنها آن را ...

درود بر شما می‌توان نوواژه‌ی " بُنِش" را  ‌از واژه‌ی پهلوی [بونشتیه] برگرفت‌و به‌جای واژه‌ی تازی اصالت به‌کار برد. بنش= بن و پایه و اصل داشتن  

"به" در زبان پارسی،  فزون واگ(حرف اضافه) است  که دگرش یافته  و کوتاه شده‌ی [په، پت، پتی] از  زبانهای پارسی میانه و باستان است، از آغاز هم واژه‌ای جدا از واژه بعدی بوده پس بهتر است ...

درود  به گفته‌ی امیر مومنان برای دنیایت  چنان بکوش که انگار برای همیشه زنده‌ای و برای آخرتت جوری تلاش  کن که گویا امروز روز پایانی  دنیای توست. همین درون‌مایه   را در داستان ...

درود آوایش(تلفظ)  واج /ط/ با برخورد نوک زبان به پشت دندان‌های بالا ساخته می‌شود که ویژه‌ی زبانهای سامی مانند تازی است. پس در زبانهای ناسامی  این واج کاربردی ندارد و واژه‌هایی مانند امپراطور ، طهران،طوس، باطری، بلیط، طپش،  طوفان، طالقان و... که واژه‌هایی ناعربی هستند این شیوه‌ی نوشتن نادرست است و باید با واج /ت/  نوشته شوند.

شعرا همان شعرای یمانی یا ستاره‌ی شباهنگ یکی از پرنورترین ستاره‌های شب است. شاعر می‌گوید زیبنده است تو را تاج سر ستاره‌ی شعرا کنم.

نمایاننده به‌چم(معنی) نشان دهنده، نمایان کننده، بازخیزی هم به‌چم زندگی دوباره، رستاخیز، بازبرخاستن، باز زنده شدن، بازشکوفایی، دوباره رواج یافتن و... است. "هنر ساسانیان نشان دهنده‌ی بازشکوفایی(هنر) پس از چهار سده  بی‌رونقی آن در زمان اشکانیان است."