پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

شعله انداختن. [ ش ُ ل َ / ل ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) روشن و تابان کردن. نورانی ساختن. روشنایی بخشیدن : لعل در جام تا خط ازرق شعله در چرخ اخضر اندازد. ...

شعله انداختن. [ ش ُ ل َ / ل ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) روشن و تابان کردن. نورانی ساختن. روشنایی بخشیدن : لعل در جام تا خط ازرق شعله در چرخ اخضر اندازد. ...

شعله انداختن. [ ش ُ ل َ / ل ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) روشن و تابان کردن. نورانی ساختن. روشنایی بخشیدن : لعل در جام تا خط ازرق شعله در چرخ اخضر اندازد. ...

شعله انداختن. [ ش ُ ل َ / ل ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) روشن و تابان کردن. نورانی ساختن. روشنایی بخشیدن : لعل در جام تا خط ازرق شعله در چرخ اخضر اندازد. ...

شعله انداختن. [ ش ُ ل َ / ل ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) روشن و تابان کردن. نورانی ساختن. روشنایی بخشیدن : لعل در جام تا خط ازرق شعله در چرخ اخضر اندازد. ...

شعله سوار ؛ که بر شعله سوار باشد. بال و پر سوخته : با بی پر وبالان چه برد دعوی پرواز خاشاک به این شعله سواران بفروشیم. میرزا جلال اسیر ( از آنندراج ...

اصحاب منقل . [ اَ ب ِ م َ ق َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بمعنی یاران همصحبت . ( از مصطلحات ) ( غیاث اللغات ) . بمعنی یاران همصحبت که در زمستان بدور ...

اصحاب منقل . [ اَ ب ِ م َ ق َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بمعنی یاران همصحبت . ( از مصطلحات ) ( غیاث اللغات ) . بمعنی یاران همصحبت که در زمستان بدور ...

شعله زبان ؛ آنکه با زبان خود آتش افروزد. آنکه بیان آتشین داشته باشد : فیض شمعی که شد افسرده به محفل نرسد مردن شعله زبانان سخن خاموشی است. میرزا رضی ...

شعله زبان ؛ آنکه با زبان خود آتش افروزد. آنکه بیان آتشین داشته باشد : فیض شمعی که شد افسرده به محفل نرسد مردن شعله زبانان سخن خاموشی است. میرزا رضی ...

آتشین پنجه

آتشین پنجه

شعله زبان ؛ آنکه با زبان خود آتش افروزد. آنکه بیان آتشین داشته باشد : فیض شمعی که شد افسرده به محفل نرسد مردن شعله زبانان سخن خاموشی است. میرزا رضی ...

شعله جَوّال ؛ آن است که سر چوبی که آتش در او گیرند آنرا بگردانند و در گردانیدن بصورت دایره بنظر آید. شعله جَوّاله. ( آنندراج ) : ز لعب کینه به دست یل ...

شعله آواز؛ سوز آواز. گیرایی آواها : چنانکه آینه گیرند در چراغانی عیان ز گردن او شعله های آواز است. تأثیر ( از آنندراج ) . بود از شعله آواز قلقل بز ...

آب شعله ؛ کنایه از سخنان آتشین. سخنان سوزناک و مؤثر : گشایم تا به وصف او زبان را به آب شعله میشویم دهان را. ملا ابوالبرکات منیر ( از آنندراج ) .

شعله خویی. [ ش ُ ل َ / ل ِ ] ( حامص مرکب ) تندخویی. ( ناظم الاطباء ) . عمل شعله خو. و رجوع به شعله خو شود.

شعله بار. [ ش ُ ل َ / ل ِ ] ( نف مرکب ) شعله بارنده. افشاننده آتش پاره مانند باران. ( ناظم الاطباء ) . شعله افشان. ( فرهنگ فارسی معین ) : در جوف آب ک ...

شعله خو. [ ش ُ ل َ / ل ِ ] ( ص مرکب ) شعله خوی. آتشی. ( ناظم الاطباء ) . آتش طبع. آتش مزاج. و صاحب آنندراج گوید: آن را درباره محبوب بکار برند : نتوان ...

شعله خو. [ ش ُ ل َ / ل ِ ] ( ص مرکب ) شعله خوی. آتشی. ( ناظم الاطباء ) . آتش طبع. آتش مزاج. و صاحب آنندراج گوید: آن را درباره محبوب بکار برند : نتوان ...

شعله زاده. [ ش ُ ل َ / ل ِ دَ / دِ ] ( اِخ ) کنایه از ابلیس و شیطان است ( از غیاث اللغات ) ، بدان مناسبت که ابلیس از آتش آفریده شده است : برهان آدمیت ...

شعله زاده. [ ش ُ ل َ / ل ِ دَ / دِ ] ( اِخ ) کنایه از ابلیس و شیطان است ( از غیاث اللغات ) ، بدان مناسبت که ابلیس از آتش آفریده شده است : برهان آدمیت ...

شعله زدن. [ ش ُ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زبانه زدن. مشتعل شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . شعله ورشدن. مشتعل گشتن. برافروختن. روشن شدن : گر آتش سیاست ...

شعله زدن. [ ش ُ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زبانه زدن. مشتعل شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . شعله ورشدن. مشتعل گشتن. برافروختن. روشن شدن : گر آتش سیاست ...

شعله زدن. [ ش ُ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زبانه زدن. مشتعل شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . شعله ورشدن. مشتعل گشتن. برافروختن. روشن شدن : گر آتش سیاست ...

شعله زدن. [ ش ُ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زبانه زدن. مشتعل شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . شعله ورشدن. مشتعل گشتن. برافروختن. روشن شدن : گر آتش سیاست ...

شعله زدن. [ ش ُ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زبانه زدن. مشتعل شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . شعله ورشدن. مشتعل گشتن. برافروختن. روشن شدن : گر آتش سیاست ...

شعله زدن. [ ش ُ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زبانه زدن. مشتعل شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . شعله ورشدن. مشتعل گشتن. برافروختن. روشن شدن : گر آتش سیاست ...

شعله زدن. [ ش ُ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زبانه زدن. مشتعل شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . شعله ورشدن. مشتعل گشتن. برافروختن. روشن شدن : گر آتش سیاست ...

جُفت و جَزم/جَزم و جُفت =کاملاً اندازه و چسبیده به هم، کیپ

جُفت و جَزم/جَزم و جُفت =کاملاً اندازه و چسبیده به هم، کیپ

مسکن کردن

شکافِ کوه

شکافش. [ ش ِ / ش َ ف ِ ] ( اِمص ) شکافتن. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به شکافتن شود. || شکافتگی و چاک وشکاف. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به مترادفات کلمه شود.

شکاف دادن ؛ شکافتن. کافتن. دریدن و پاره کردن. ترکاندن. ( یادداشت مؤلف ) .

بقدری که . . . . . . . . . . .

بقدری که . . . . . . . .

بقدری که

بقدری

افتادگان. [ اُ دَ / دِ ] ( اِ ) ج ِ افتاده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) . رجوع به افتاده شود. || کنایه از مظلومان و پریشان شدگان باشد. ( آنندراج ) ( ...

افتادگان. [ اُ دَ / دِ ] ( اِ ) ج ِ افتاده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) . رجوع به افتاده شود. || کنایه از مظلومان و پریشان شدگان باشد. ( آنندراج ) ( ...

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

افتاده بودن = افتاده بودن. [ اُ دَ / دِ دَ ] ( مص مرکب ) محذوف و ساقط و حذف شده بودن : و خطبه بخارا بنام امیر نصربن احمد و بنام امیراسماعیل گفتند و ...

افتاده حالی. [ اُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) متواضع بودن. فروتنی. آرام بودن. بی حالی : کاکل از بالانشینی رتبه ای پیدا نکرد سنبل از افتاده حالی همنشین ما ...

افتاده حالی. [ اُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) متواضع بودن. فروتنی. آرام بودن. بی حالی : کاکل از بالانشینی رتبه ای پیدا نکرد سنبل از افتاده حالی همنشین ما ...

سهو افتادن ؛ خطا شدن. سهو روی دادن : دوش سهوی افتاده که از بس افشین بگفت و چند بار رد کردم بازنشد، اجابت کردم. ( تاریخ بیهقی ) . - سیخوسیخو افتادن ...

محنت افتادن ؛ محنت عارض شدن. پدید آمدن رنج و روی دادن آن : بوسهل را نیز بدین سبب محنتی بزرگ افتاد. ( تاریخ بیهقی ص 288 ) .