پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٢)

بترجا. [ ب َ ت َ / ب َت ْ ت َ ] ( اِ مرکب ) مخفف بدترجا، جای بدتر. آنجا که بد است . || کنایه از قبل و دبر که بتازی عورتین گویند. ( از فرهنگ رشیدی ) ( ...

بترجا. [ ب َ ت َ / ب َت ْ ت َ ] ( اِ مرکب ) مخفف بدترجا، جای بدتر. آنجا که بد است . || کنایه از قبل و دبر که بتازی عورتین گویند. ( از فرهنگ رشیدی ) ( ...

بترجا. [ ب َ ت َ / ب َت ْ ت َ ] ( اِ مرکب ) مخفف بدترجا، جای بدتر. آنجا که بد است . || کنایه از قبل و دبر که بتازی عورتین گویند. ( از فرهنگ رشیدی ) ( ...

منعظ. [ م ُ ع ِ ] ( ع ص ) هر آنکه آزمند جماع باشد. || فرج باز و فرازکرده شده از غایت شهوت . ( ناظم الاطباء ) . رجوع به انعاظ شود.

منعظ. [ م ُ ع ِ ] ( ع ص ) هر آنکه آزمند جماع باشد. || فرج باز و فرازکرده شده از غایت شهوت . ( ناظم الاطباء ) . رجوع به انعاظ شود.

منعظ. [ م ُ ع ِ ] ( ع ص ) هر آنکه آزمند جماع باشد. || فرج باز و فرازکرده شده از غایت شهوت . ( ناظم الاطباء ) . رجوع به انعاظ شود.

خلل و فرج . [ خ ُ ل َ ل ُ ف ُ رَ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) منافذ و سوراخهای ریز چون خلل و فرج بدن .

خلل و فرج . [ خ ُ ل َ ل ُ ف ُ رَ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) منافذ و سوراخهای ریز چون خلل و فرج بدن .

خلل و فرج . [ خ ُ ل َ ل ُ ف ُ رَ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) منافذ و سوراخهای ریز چون خلل و فرج بدن .

انتظار بردن . [ اِ ت ِ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) منتظر بودن . چشم براه داشتن . چشم داشتن : باری کسی که ملک برد انتظار او نی چون تویی که هرزه بری انتظار مل ...

یللی تللی کردن

شب باره. [ ش َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) مرکب از شب و باره. مجازاً، یعنی شب دوست. ( از برهان قاطع ) . معنی لفظ شب دوست است. ( از فرهنگ نظام ) ( از آنندراج ...

شب باره. [ ش َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) مرکب از شب و باره. مجازاً، یعنی شب دوست. ( از برهان قاطع ) . معنی لفظ شب دوست است. ( از فرهنگ نظام ) ( از آنندراج ...

شب باره. [ ش َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) مرکب از شب و باره. مجازاً، یعنی شب دوست. ( از برهان قاطع ) . معنی لفظ شب دوست است. ( از فرهنگ نظام ) ( از آنندراج ...

هرزه گردی . [ هََ زَ / زِ گ َ ] ( حامص مرکب ) بیهوده گردی . بی سبب و بی هدف و اراده راه پیمودن : بخیه ٔ کفشم اگر دندان نما شد عیب نیست خنده آرد کفش م ...

هرزه گردی . [ هََ زَ / زِ گ َ ] ( حامص مرکب ) بیهوده گردی . بی سبب و بی هدف و اراده راه پیمودن : بخیه ٔ کفشم اگر دندان نما شد عیب نیست خنده آرد کفش م ...

هرزه گردی . [ هََ زَ / زِ گ َ ] ( حامص مرکب ) بیهوده گردی . بی سبب و بی هدف و اراده راه پیمودن : بخیه ٔ کفشم اگر دندان نما شد عیب نیست خنده آرد کفش م ...

هرزه چانه . [ هََ زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) پرحرف . یاوه گو. بیهوده گو. ( ناظم الاطباء ) .

هرزه چانه . [ هََ زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) پرحرف . یاوه گو. بیهوده گو. ( ناظم الاطباء ) .

هرزه دزد. [ هََ زَ / زِ دُ ] ( نف مرکب ) آنکه مرتکب دزدی کوچک میشود و چیزهایی میدزدد که نه به کار خودش می آید و نه به کار دیگری . ( ناظم الاطباء ) ( ...

هرزه چانه . [ هََ زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) پرحرف . یاوه گو. بیهوده گو. ( ناظم الاطباء ) .

هرزه چانه . [ هََ زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) پرحرف . یاوه گو. بیهوده گو. ( ناظم الاطباء ) .

هرزه چانگی . [ هََ زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( حامص مرکب ) پرحرفی و یاوه گویی . ( ناظم الاطباء ) . پرچانگی . ور زدن . پر گفتن . ( یادداشت به خط مؤلف ) .

هرزه چانگی . [ هََ زَ / زِ ن َ / ن ِ ] ( حامص مرکب ) پرحرفی و یاوه گویی . ( ناظم الاطباء ) . پرچانگی . ور زدن . پر گفتن . ( یادداشت به خط مؤلف ) .

برهرزه ؛ هرزه . به بیهودگی . بی سبب . بی دلیل . بی جهت : خود را برهرزه مکش و سر خود به باد مده . ( تاریخ بلعمی ) . خواهی امید گیر و خواهی بیم هیچ بر ...

برهرزه ؛ هرزه . به بیهودگی . بی سبب . بی دلیل . بی جهت : خود را برهرزه مکش و سر خود به باد مده . ( تاریخ بلعمی ) . خواهی امید گیر و خواهی بیم هیچ بر ...

برهرزه ؛ هرزه . به بیهودگی . بی سبب . بی دلیل . بی جهت : خود را برهرزه مکش و سر خود به باد مده . ( تاریخ بلعمی ) . خواهی امید گیر و خواهی بیم هیچ بر ...

برهرزه ؛ هرزه . به بیهودگی . بی سبب . بی دلیل . بی جهت : خود را برهرزه مکش و سر خود به باد مده . ( تاریخ بلعمی ) . خواهی امید گیر و خواهی بیم هیچ بر ...

سیورمیش . [ س ُ ] ( مغولی ، اِ ) شادی و فریاد روز جنگ . ( فرهنگ فارسی معین ) .

اغر به خیر

لاغرمیان. [ غ َ ] ( ص مرکب ) باریک کمر. اَقَب. ( منتهی الارب ) : به شب در باغ گوئی گل چراغ باغبانستی ستاک نسترن گوئی بت لاغرمیانستی. فرخی. اَهیف ؛ ...

well British English informal very That was well funny!

هزاردوست . [ هََ / هَِ ] ( ص مرکب ) هرجایی . آنکه هر روز دوست تازه گیرد : معشوق هزاردوست را دل ندهی ور میدهی آن دل به جدایی بنهی . سعدی .

هزاردوست . [ هََ / هَِ ] ( ص مرکب ) هرجایی . آنکه هر روز دوست تازه گیرد : معشوق هزاردوست را دل ندهی ور میدهی آن دل به جدایی بنهی . سعدی .

هزاردوست . [ هََ / هَِ ] ( ص مرکب ) هرجایی . آنکه هر روز دوست تازه گیرد : معشوق هزاردوست را دل ندهی ور میدهی آن دل به جدایی بنهی . سعدی .

زیادت گرفتن . [ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) افزونی یافتن : بلکه هر روز زیادت و طراوت گیرد. ( کلیله و دمنه ) .

زیادت گرفتن . [ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) افزونی یافتن : بلکه هر روز زیادت و طراوت گیرد. ( کلیله و دمنه ) .

زیادت گرفتن . [ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) افزونی یافتن : بلکه هر روز زیادت و طراوت گیرد. ( کلیله و دمنه ) .

زیادت گرفتن . [ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) افزونی یافتن : بلکه هر روز زیادت و طراوت گیرد. ( کلیله و دمنه ) .

لوح دورنگ . [ ل َ / لُو ح ِ دُ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از روز و شب . ( انجمن آرا ) . کنایه از دنیا و روزگار است به اعتبار شب و روز. ( بره ...

لوح دورنگ . [ ل َ / لُو ح ِ دُ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از روز و شب . ( انجمن آرا ) . کنایه از دنیا و روزگار است به اعتبار شب و روز. ( بره ...

لوح دورنگ . [ ل َ / لُو ح ِ دُ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از روز و شب . ( انجمن آرا ) . کنایه از دنیا و روزگار است به اعتبار شب و روز. ( بره ...

لوح دورنگ . [ ل َ / لُو ح ِ دُ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از روز و شب . ( انجمن آرا ) . کنایه از دنیا و روزگار است به اعتبار شب و روز. ( بره ...

محشرستان . [ م َ ش َ رِ ] ( اِ مرکب ) روز قیامت . روز رستخیز. ( ناظم الاطباء ) .

پس اون پریروز لهجه و گویش تهرانی چهار روز قبل

وسط روز دیکشنری فارسی به عربی ظهر

ناآغاز روز. ( اِ مرکب ) ترجمه ٔ ازل الاَّزال است ، یعنی روزی که اول ندارد از طرف ماضی . ( انجمن آرای ) ( آنندراج ) .

ناخن روز. [ خ ُ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب عالمتاب است . ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) . آفتاب . ( شمس اللغات ) : برنده ناخنه ٔ چشم ...

روز جوانی . [ زِ ج َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روزگار و ایام جوانی : دریغ روز جوانی و عهد برنایی نشاط کودکی و عیش خویشتن رایی . سعدی .

روز جوانی . [ زِ ج َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روزگار و ایام جوانی : دریغ روز جوانی و عهد برنایی نشاط کودکی و عیش خویشتن رایی . سعدی .