پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٠)

داد دل، ( ) را گرفتن لهجه و گویش تهرانی کام

داد دل، ( ) را گرفتن لهجه و گویش تهرانی کام

داد دل، ( ) را گرفتن لهجه و گویش تهرانی کام

داد دل، ( ) را گرفتن لهجه و گویش تهرانی کام

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

داد چیزی دادن . [ دِ دَ ] ( مص مرکب ) ادا کردن حق آن . بجای آوردن آن چنانکه باید : بشعر خواجه منم داد شاعری داده به جای خویش معانی از او و سرواده . ...

ای داد و بیداد. [ اَ / اِ دُ ] ( ترکیب عطفی ، صوت مرکب ) شبه جمله ، برای اظهار حسرت و پشیمانی

بی صاحب مانده . [ ح ِ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) نوعی نفرین . وامانده . ( یادداشت مؤلف ) .

بی صاحب مانده . [ ح ِ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) نوعی نفرین . وامانده . ( یادداشت مؤلف ) .

امی صاحب کلام . [ اُم ْ می ِ ح ِ ک َ ] ( اِخ ) کنایه از پیغمبر اسلام ( ص ) است . ( از انجمن آرا ) .

امی صاحب کلام . [ اُم ْ می ِ ح ِ ک َ ] ( اِخ ) کنایه از پیغمبر اسلام ( ص ) است . ( از انجمن آرا ) .

امی صاحب کلام . [ اُم ْ می ِ ح ِ ک َ ] ( اِخ ) کنایه از پیغمبر اسلام ( ص ) است . ( از انجمن آرا ) .

امی صاحب کلام . [ اُم ْ می ِ ح ِ ک َ ] ( اِخ ) کنایه از پیغمبر اسلام ( ص ) است . ( از انجمن آرا ) .

امیر صاحب دلق . [ اَ رِ ح ِ دَ ] ( اِخ ) علی بن ابیطالب ( ع ) . ( از ناظم الاطباء ) ( شرفنامه ٔ منیری ) ( مؤید الفضلاء ) . از القاب علی ( ع ) در میا ...

امیر صاحب دلق . [ اَ رِ ح ِ دَ ] ( اِخ ) علی بن ابیطالب ( ع ) . ( از ناظم الاطباء ) ( شرفنامه ٔ منیری ) ( مؤید الفضلاء ) . از القاب علی ( ع ) در میا ...

صاحب غار. [ ح ِب ِ ] ( اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه است : مردم آن است که چون مرد ورا بیند گوید ای کاش کم این صاحب غارستی. ناصرخسرو. و رجوع به یار غ ...

صاحب غار. [ ح ِب ِ ] ( اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه است : مردم آن است که چون مرد ورا بیند گوید ای کاش کم این صاحب غارستی. ناصرخسرو. و رجوع به یار غ ...

صاحب غار. [ ح ِب ِ ] ( اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه است : مردم آن است که چون مرد ورا بیند گوید ای کاش کم این صاحب غارستی. ناصرخسرو. و رجوع به یار غ ...

صاحب ولایت . [ ح ِ وِ ی َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) پیر. مرشد. ولی : کسی را که نزدیک ظنت بدوست چه دانی که صاحب ولایت خود اوست . سعدی .

صاحب ولایت . [ ح ِ وِ ی َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) پیر. مرشد. ولی : کسی را که نزدیک ظنت بدوست چه دانی که صاحب ولایت خود اوست . سعدی .

صاحب ولایت . [ ح ِ وِ ی َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) پیر. مرشد. ولی : کسی را که نزدیک ظنت بدوست چه دانی که صاحب ولایت خود اوست . سعدی .

صاحب فیض . [ ح ِ ف َ / ف ِ ] ( ص مرکب ) بخشنده . کریم . جوانمرد : روی آن بحردست صاحب فیض بحروش بی نقاب دیدستند. خاقانی .

صاحب فطنت . [ ح ِ ف ِ ن َ ] ( ص مرکب ) زیرک . باهوش : پادشاهی بود او را سه پسرهر سه صاحب فطنت و صاحب نظر. مولوی .

صاحب فضل . [ ح ِ ف َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) فاضل . دانشمند.

صاحب فطنت . [ ح ِ ف ِ ن َ ] ( ص مرکب ) زیرک . باهوش : پادشاهی بود او را سه پسرهر سه صاحب فطنت و صاحب نظر. مولوی .

صاحب فطنت . [ ح ِ ف ِ ن َ ] ( ص مرکب ) زیرک . باهوش : پادشاهی بود او را سه پسرهر سه صاحب فطنت و صاحب نظر. مولوی .

صاحب فطنت . [ ح ِ ف ِ ن َ ] ( ص مرکب ) زیرک . باهوش : پادشاهی بود او را سه پسرهر سه صاحب فطنت و صاحب نظر. مولوی .

صاحب طرف . [ ح ِ طَ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) مرزبان . سرحددار. کنارنگ : و مرزبان صاحب طرفان را خوانده اند. . . ( مجمل التواریخ و القصص ) . و هنگام حرکت ...

صاحب شرع . [ ح ِ ش َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) پیغمبر. مشرع . شارع . قانونگزار : و ثبات عزم صاحب شرع بدان پیوست . ( کلیله و دمنه ) . || ( اِخ ) پیغمبر ا ...

صاحب شرع . [ ح ِ ش َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) پیغمبر. مشرع . شارع . قانونگزار : و ثبات عزم صاحب شرع بدان پیوست . ( کلیله و دمنه ) . || ( اِخ ) پیغمبر ا ...

صاحب دل . [ ح ِ دِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) آگاه . بینا. دیده ور. عارف . صاحب حال . روشن ضمیر : غلام عشق شو کاندیشه این است همه صاحب دلان را پیشه این ا ...

صاحب دکان . [ح ِ دُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) دکاندار. خداوند دکان .

صاحب خیر. [ ح ِ خ َ / خ ِ ] ( ص مرکب ) نیکوکار.

صاحب خاطران . [ ح ِ طِ ] ( اِ مرکب ) کنایه ازشاعران و اهل سخن و خوش طبعان باشد. ( برهان قاطع ) .

صاحب خاطران . [ ح ِ طِ ] ( اِ مرکب ) کنایه ازشاعران و اهل سخن و خوش طبعان باشد. ( برهان قاطع ) .

صاحب خاطران . [ ح ِ طِ ] ( اِ مرکب ) کنایه ازشاعران و اهل سخن و خوش طبعان باشد. ( برهان قاطع ) .

صاحب حیات . [ ح ِ ح َ ] ( ص مرکب ) جاندار. زنده : صاحب حیات بی درد نیست . ( مجالس سعدی ) .

صاحب حیات . [ ح ِ ح َ ] ( ص مرکب ) جاندار. زنده : صاحب حیات بی درد نیست . ( مجالس سعدی ) .

صاحب جمال . [ ح ِ ج َ ] ( ص مرکب ) خوش صورت . خوشگل . زیبا. وجیه . خوبروی . حَسین . حَسینة : یکی را زنی صاحب جمال درگذشت . ( گلستان ) . حسن میمندی را ...

صاحب جمال . [ ح ِ ج َ ] ( ص مرکب ) خوش صورت . خوشگل . زیبا. وجیه . خوبروی . حَسین . حَسینة : یکی را زنی صاحب جمال درگذشت . ( گلستان ) . حسن میمندی را ...

صاحب القسط. [ ح ِ بُل ْ ق ِ ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) می فروش و خَمّار در اصطلاح مردم طائف .

صاحب القسط. [ ح ِ بُل ْ ق ِ ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) می فروش و خَمّار در اصطلاح مردم طائف .