پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٠)
چشم سپید شدن . [ چ َ / چ ِ س َ / س ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) مرادف چشم باختن . ( آنندراج ) . || بی حیا و گستاخ شدن . پررو و بی شرم شدن . || کور شدن و چش ...
چشم سپید شدن . [ چ َ / چ ِ س َ / س ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) مرادف چشم باختن . ( آنندراج ) . || بی حیا و گستاخ شدن . پررو و بی شرم شدن . || کور شدن و چش ...
چشم سپید شدن . [ چ َ / چ ِ س َ / س ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) مرادف چشم باختن . ( آنندراج ) . || بی حیا و گستاخ شدن . پررو و بی شرم شدن . || کور شدن و چش ...
ادب پرورده . [ اَ دَ پ َ وَ دَ/ دِ ] ( ن مف مرکب ) ادب آموخته . فرهیخته : ادب پرورده ٔ عشقم نیاید خیرگی از من نسوزد آتش می پرده ٔ شرم و حجابم را. صائ ...
نوش چشمه . [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ] ( اِ مرکب ) چشمه ٔ نوش . در بیت زیر کنایت از شرم زن است : خواست تا نوش چشمه را خاردمُهراز آب حیات بردارد. نظامی .
نهانجای . [ ن ِ / ن َ ] ( اِ مرکب ) شرم و عورت مرد و زن . قُبُل و دبر. آلت زن و آلت مرد. ( از یادداشتهای مؤلف ) . || نهانگاه . مخفی گاه .
خوشگاه . [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( اِ مرکب ) به اصطلاح لوطیان فرج است . ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) . جای خوش آمدن در شرم زن . - خوشگاه رس ؛نوعی از آرمی ...
نهانجای . [ ن ِ / ن َ ] ( اِ مرکب ) شرم و عورت مرد و زن . قُبُل و دبر. آلت زن و آلت مرد. ( از یادداشتهای مؤلف ) . || نهانگاه . مخفی گاه .
ابوالوردان . [ اَ بُل ْ وَ ] ( ع اِ مرکب ) شرم زن . ( المرصع ) . ابودراس . [ اَ دِ ] ( ع اِ مرکب ) شرم زن . ( المزهر ) .
لم شیر. [ ل َ ] ( اِ ) شرم مرد ( ؟ ) .
لم شیر. [ ل َ ] ( اِ ) شرم مرد ( ؟ ) .
لم شیر. [ ل َ ] ( اِ ) شرم مرد ( ؟ ) .
لم کاری ؛ فوت و فن آن. بند و گشای آن. سرّ خفی آن. حیله و چاره خفی آن. حیله و چاره نهانی آن. راه آن. طریق آن : هر کار لمی دارد؛ طریقی و راهی دارد.
استحیاء
جامه ٔ شرم برکندن . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) شرم ناکردن . آزرم را بیکسو نهادن . بی شرمی : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شر ...
بار شرم . [ رِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خایه . بیضه : بجائی شد و خایه ببرید پست برو داغ بنهاد و او را ببست بخایه نمک بر پراکند زود بحقه درآکند ...
بار شرم . [ رِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خایه . بیضه : بجائی شد و خایه ببرید پست برو داغ بنهاد و او را ببست بخایه نمک بر پراکند زود بحقه درآکند ...
شرم اندام . [ ش َ اَ ] ( اِ مرکب ) عورت . شرم . سوءة. آلت تناسلی مرد یا زن . شرم جای . شرمگاه . ( یادداشت مؤلف ) . رجوع به شرم و مترادفات آن شود.
شرم اندام . [ ش َ اَ ] ( اِ مرکب ) عورت . شرم . سوءة. آلت تناسلی مرد یا زن . شرم جای . شرمگاه . ( یادداشت مؤلف ) . رجوع به شرم و مترادفات آن شود.
جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای . فردوسی .
مَشَنگ لهجه و گویش تهرانی کم عقل ، الکی خوش، هالو، خوش خیال
دل مَشَنگ لهجه و گویش تهرانی خوش خیال، سرخوش و کم عقل
خوش چم و خم . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ م ُ خ َ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش ادا. خوش اطوار. خوش حرکت .
خوش چم و خم . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ م ُ خ َ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش ادا. خوش اطوار. خوش حرکت .
خوش چم و خم . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ م ُ خ َ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش ادا. خوش اطوار. خوش حرکت .
خوش چم و خم . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ م ُ خ َ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش ادا. خوش اطوار. خوش حرکت .
خوش چم و خم . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ م ُ خ َ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش ادا. خوش اطوار. خوش حرکت .
خوش چم و خم . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ م ُ خ َ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش ادا. خوش اطوار. خوش حرکت .
خوش نشینان چمن . [ خوَش ْ / خُش ْ ن ِ ن ِ چ َ م َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گلها و نهالهای چمن . || کسانی که در چمن بتقریب تماشا اقامت کنند. ( از آ ...
خوش باش زدن . [ خوَش ْ / خُش ْ زَ دَ ] ( مص مرکب ) خوش باش گفتن : صلای خوش باش زدن ؛ آوا دردادن که خوش باش : خار حسرت بدل و خنده ٔ شادی بر لب جام غم ...
خوش وبش کردن . [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ ب ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) خوش آمد گفتن . احوال پرسیدن . ( یادداشت مؤلف ) .
خوش وبش کردن . [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ ب ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) خوش آمد گفتن . احوال پرسیدن . ( یادداشت مؤلف ) .
خوش و خوار. [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ خوا / خا ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) سهل . آسان . ساده : نیست جهان باز سوی ما ز چه معنی خوردن ما سوی باز او خوش و خوار ...
خوش و خوار. [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ خوا / خا ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) سهل . آسان . ساده : نیست جهان باز سوی ما ز چه معنی خوردن ما سوی باز او خوش و خوار ...
خوش و خوار. [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ خوا / خا ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) سهل . آسان . ساده : نیست جهان باز سوی ما ز چه معنی خوردن ما سوی باز او خوش و خوار ...
خوش قد و بالا. [ خوَش ْ / خُش ْ ق َدْ دُ / ق َ دُ ] ( ص مرکب ) رشیق . بلندبالا. خوش قامت . خوش قد و قامت .
خوش دست و پنجه . [ خوَش ْ / خُش ْ دَ ت ُ پ َ ج َ / ج ِ ] ( ص مرکب ) خوشنواز. سازنواز نیکو. خوب ساززن . || زبردست . ماهر. خیاط خوش دست وپنجه ؛ یعنی خی ...
خوش دست و پنجه . [ خوَش ْ / خُش ْ دَ ت ُ پ َ ج َ / ج ِ ] ( ص مرکب ) خوشنواز. سازنواز نیکو. خوب ساززن . || زبردست . ماهر. خیاط خوش دست وپنجه ؛ یعنی خی ...
خوش دست و پنجگی . [ خوَش ْ/ خُش ْ دَ ت ُ پ َ ج َ / ج ِ ] ( حامص مرکب ) خوشنوازی . نیکونوازی . خوب نوازی . || زبردستی . مهارت .
خوش دست و پنجگی . [ خوَش ْ/ خُش ْ دَ ت ُ پ َ ج َ / ج ِ ] ( حامص مرکب ) خوشنوازی . نیکونوازی . خوب نوازی . || زبردستی . مهارت .
جا خوش کردن . [ خوَش ْ / خُش ْ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) جا خوش کردن در جائی ؛ اقامت آنجا را پسندیدن . || بمزاح ، در جائی که عادةً بسیار نباید ماندن دیر ا ...
جا خوش کردن . [ خوَش ْ / خُش ْ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) جا خوش کردن در جائی ؛ اقامت آنجا را پسندیدن . || بمزاح ، در جائی که عادةً بسیار نباید ماندن دیر ا ...
خوش ترش. [ خوَش ْ / خُش ْ ت ُ رُ ] ( ص مرکب ) مَلَس. طعم ترشی آمیخته باشد با شیرینی ، چون طعم آلو و مانند آن. ( یادداشت مؤلف ) : برگ می صبوح کن سرکه ...
خوش ترش. [ خوَش ْ / خُش ْ ت ُ رُ ] ( ص مرکب ) مَلَس. طعم ترشی آمیخته باشد با شیرینی ، چون طعم آلو و مانند آن. ( یادداشت مؤلف ) : برگ می صبوح کن سرکه ...
خوش ترش. [ خوَش ْ / خُش ْ ت ُ رُ ] ( ص مرکب ) مَلَس. طعم ترشی آمیخته باشد با شیرینی ، چون طعم آلو و مانند آن. ( یادداشت مؤلف ) : برگ می صبوح کن سرکه ...
خوشترک. [ خوَش ْ / خُش ْ ت َ رَ ] ( ص تفضیلی ، ق مرکب ) کمی خوش آیندتر. قدری نیکوتر. ( ناظم الاطباء ) . کمی بهتر. || نرم تر. آرام تر : ما که با داغ ن ...
خوشترک. [ خوَش ْ / خُش ْ ت َ رَ ] ( ص تفضیلی ، ق مرکب ) کمی خوش آیندتر. قدری نیکوتر. ( ناظم الاطباء ) . کمی بهتر. || نرم تر. آرام تر : ما که با داغ ن ...
خوش سیر. [ خوَش ْ / خُش ْ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش راه . خوش حرکت . راهوار.
راهواره. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) ره آورد. سوغات و ارمغان و راه آورد. ( ناظم الاطباء ) . ارمغان و راه آورد. ( از برهان ) . ارمغان و هدیه که از سفر برا ...
خوش مسلک . [ خوَش ْ / خُش ْ م َ ل َ ] ( ص مرکب ) آنکه روش کار خود نکو داند. آنکه براه راست و روش نکو رود. خوش طریقت . خوش روش .