پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٠)

بی زوالی . [ زَ ] ( حامص مرکب ) حالت بی زوال . جاودانگی . خلود : اختر عشق را بطالع من صفت بی زوالی افتاده ست . خاقانی .

بی زوالی . [ زَ ] ( حامص مرکب ) حالت بی زوال . جاودانگی . خلود : اختر عشق را بطالع من صفت بی زوالی افتاده ست . خاقانی .

اختر شب گرد. [ اَ ت َ رِ ش َ گ َ ] ( اِخ ) ماه : تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیارتاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو. حافظ.

اخترشمردن . [ اَ ت َ ش ِ / ش ُ م َ / م ُ دَ ] ( مص مرکب ) بشب بیدار ماندن . بیخواب ماندن در شب . شب بیداری . ( مؤید الفضلاء ) ( برهان قاطع ) . و رجو ...

اخترشمردن . [ اَ ت َ ش ِ / ش ُ م َ / م ُ دَ ] ( مص مرکب ) بشب بیدار ماندن . بیخواب ماندن در شب . شب بیداری . ( مؤید الفضلاء ) ( برهان قاطع ) . و رجو ...

اخترشمردن . [ اَ ت َ ش ِ / ش ُ م َ / م ُ دَ ] ( مص مرکب ) بشب بیدار ماندن . بیخواب ماندن در شب . شب بیداری . ( مؤید الفضلاء ) ( برهان قاطع ) . و رجو ...

به اختر. [ ب ِه ْ اَ ت َ ] ( ص مرکب ) نیک اختر. نیک بخت . سعادتمند. خوش بخت : به اختر کس آنرا که دخترْش نیست چو دختر بود روشن اخترْش نیست . فردوسی

اختر شناخت

اختر شناخت

اخترشمار. [ اَ ت َ ش ُ ] ( نف مرکب ) منجم.

قَشَنگ و مَلَنگ لهجه و گویش تهرانی خوب

خوب و بد کردن . [ ب ُ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گزیدن . به گزینی کردن . انتخاب کردن . اختیار. اجتباء. گزیدن خوبها و رد کردن بدها. غث و سمین کردن . جید ...

خوب خصالی

خوب خصال . [ خو خ ِ] ( ص مرکب ) خوش طینت . خوش خصال . خوش اخلاق : مر ترا بس نبود آنچه صفات تو کنم واصف تست مدیح ملک خوب خصال . فرخی . مطربان طرب ...

خوب پیکر. [ پ َ / پ ِ ک َ ] ( ص مرکب ) خوب اندام . خوش بدن . متناسب القامة : یکی خوب پیکر کنیزک خرید. سعدی .

خوب لشکر. [ ل َ ک َ ] ( اِ مرکب ) لشکر مجهز. لشکر خوب . لشکر آزموده . لشکر کاربر. لشکر فتح کننده : سپاه پراکنده بازآوریم یکی خوب لشکر فرازآوریم . دقی ...

غالیه بار. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) به معنی غالیابار است که کنایه از بوی خوش دهنده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) . غالیه بخش : مگر که غالیه میمالی اند ...

غالیه بار. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) به معنی غالیابار است که کنایه از بوی خوش دهنده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) . غالیه بخش : مگر که غالیه میمالی اند ...

باد و برف آوردن . [ دُ ب َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از امر محال انجام دادن : همه کارهای شگرف آوردچو خشم آورد باد و برف آورد. فردوسی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

پنجه بر روی کسی زدن . [ پ َ ج َ / ج ِ ب َ ی ِ ک َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از روسیاه کردن باشد. ( برهان قاطع ) . || به روی کسی ایستادن و یک و دو کرد ...

پنجه افشردن . [ پ َ ج َ / ج ِ اَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) پنجه بردن و پنجه پیچیدن و پنجه تافتن و پنجه تابیدن ، کنایه از غالب آمدن بر حریف باشد. ( آنندراج ...

پنجه افشردن . [ پ َ ج َ / ج ِ اَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) پنجه بردن و پنجه پیچیدن و پنجه تافتن و پنجه تابیدن ، کنایه از غالب آمدن بر حریف باشد. ( آنندراج ...

پنجه افشردن . [ پ َ ج َ / ج ِ اَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) پنجه بردن و پنجه پیچیدن و پنجه تافتن و پنجه تابیدن ، کنایه از غالب آمدن بر حریف باشد. ( آنندراج ...

پنجه کردن. [ پ َ ج َ / ج ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ستیزه کردن. نبرد کردن. نزاع کردن : هر که با پولاد بازو پنجه کرد ساعد سیمین خود را رنجه کرد. سعدی ( گ ...

آتشین پنجه

سخت پنجه . [س َ پ َ ج َ / ج ِ ] ( ص مرکب ) قوی پنجه . || مجازاً، کنایه از ممسک و بخیل . ( آنندراج ) : از سخت پنجه زر نستاند مگر عوان یک تن تواند آنکه ...

روشن کتاب . [ رَ / رُو ش َ ک ِ ] ( اِخ ) کنایه از قرآن مجید است . ( از آنندراج ) . کتاب مبین . و رجوع به روشن نامه شود.

روشن کتاب . [ رَ / رُو ش َ ک ِ ] ( اِخ ) کنایه از قرآن مجید است . ( از آنندراج ) . کتاب مبین . و رجوع به روشن نامه شود.

روشن بیانی . [ رَ /رُو ش َ ب َ ] ( حامص مرکب ) روشن بودن بیان و فصاحت .

روشن بیان . [ رَ / رُو ش َ ب َ ] ( ص مرکب ) آنکه بیان او روشن است . فصیح .

چراغ اوّل لهجه و گویش تهرانی دشت اول

چراغ اوّل لهجه و گویش تهرانی دشت اول

چراغ سحرگهان . [ چ َ / چ ِ غ ِ س َ ح َ گ َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است . ( حاشیه ٔ دیوان حافظ چ قزوینی ) . چراغ سحر. چراغ سحری . چ ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ جهانتاب . [ چ َ / چ ِ غ ِ ج َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چراغ آسمانی . چراغ سپهر. چراغ عالم افروز. ( مجموعه ٔ مترادفات ) . آفتاب عالمتاب . ( مجم ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ مرده . [ چ َ / چ ِ م ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) تاریک . ظلمانی . بی نور و بی فروغ : مجنون چو شب چراغ مرده افتاده و دیده زاغ برده . نظامی .

چراغ مرده . [ چ َ / چ ِ م ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) تاریک . ظلمانی . بی نور و بی فروغ : مجنون چو شب چراغ مرده افتاده و دیده زاغ برده . نظامی .

روشن چراغ . [ رَ / رُو ش َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از خورشید : چو سروسهی کژ بگردد بباغ بروبر شود تیره روشن چراغ . فردوسی . چو برزد سر از ک ...

گشادبازی کردن . [ گ ُ ک َ دَ] ( مص مرکب ) اسراف کردن . خرج کردن به گزاف . || قسمی باختن شطرنج که مهره ها بیشتر طاق باشد.

بازانیدن . [ دَ ] ( مص ) متعدی باختن . بازاندن . بر حریف غالب شدن . رجوع به باختن و بازاندن شود.

بازانیدن . [ دَ ] ( مص ) متعدی باختن . بازاندن . بر حریف غالب شدن . رجوع به باختن و بازاندن شود.

کُرک و پَر، ( ) ریختن لهجه و گویش تهرانی هیبت /قافیه را باختن