پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

خوب لشکر. [ ل َ ک َ ] ( اِ مرکب ) لشکر مجهز. لشکر خوب . لشکر آزموده . لشکر کاربر. لشکر فتح کننده : سپاه پراکنده بازآوریم یکی خوب لشکر فرازآوریم . دقی ...

غالیه بار. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) به معنی غالیابار است که کنایه از بوی خوش دهنده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) . غالیه بخش : مگر که غالیه میمالی اند ...

غالیه بار. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) به معنی غالیابار است که کنایه از بوی خوش دهنده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) . غالیه بخش : مگر که غالیه میمالی اند ...

باد و برف آوردن . [ دُ ب َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از امر محال انجام دادن : همه کارهای شگرف آوردچو خشم آورد باد و برف آورد. فردوسی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

برف باریدن بر سر ( پر زاغ ) ؛ کنایه از سپید شدن موی . پیر شدن : مرا برف بارید بر پرّ زاغ نشاید چو بلبل تماشای باغ . سعدی .

پنجه بر روی کسی زدن . [ پ َ ج َ / ج ِ ب َ ی ِ ک َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از روسیاه کردن باشد. ( برهان قاطع ) . || به روی کسی ایستادن و یک و دو کرد ...

پنجه افشردن . [ پ َ ج َ / ج ِ اَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) پنجه بردن و پنجه پیچیدن و پنجه تافتن و پنجه تابیدن ، کنایه از غالب آمدن بر حریف باشد. ( آنندراج ...

پنجه افشردن . [ پ َ ج َ / ج ِ اَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) پنجه بردن و پنجه پیچیدن و پنجه تافتن و پنجه تابیدن ، کنایه از غالب آمدن بر حریف باشد. ( آنندراج ...

پنجه افشردن . [ پ َ ج َ / ج ِ اَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) پنجه بردن و پنجه پیچیدن و پنجه تافتن و پنجه تابیدن ، کنایه از غالب آمدن بر حریف باشد. ( آنندراج ...

پنجه کردن. [ پ َ ج َ / ج ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ستیزه کردن. نبرد کردن. نزاع کردن : هر که با پولاد بازو پنجه کرد ساعد سیمین خود را رنجه کرد. سعدی ( گ ...

آتشین پنجه

سخت پنجه . [س َ پ َ ج َ / ج ِ ] ( ص مرکب ) قوی پنجه . || مجازاً، کنایه از ممسک و بخیل . ( آنندراج ) : از سخت پنجه زر نستاند مگر عوان یک تن تواند آنکه ...

روشن کتاب . [ رَ / رُو ش َ ک ِ ] ( اِخ ) کنایه از قرآن مجید است . ( از آنندراج ) . کتاب مبین . و رجوع به روشن نامه شود.

روشن کتاب . [ رَ / رُو ش َ ک ِ ] ( اِخ ) کنایه از قرآن مجید است . ( از آنندراج ) . کتاب مبین . و رجوع به روشن نامه شود.

روشن بیانی . [ رَ /رُو ش َ ب َ ] ( حامص مرکب ) روشن بودن بیان و فصاحت .

روشن بیان . [ رَ / رُو ش َ ب َ ] ( ص مرکب ) آنکه بیان او روشن است . فصیح .

چراغ اوّل لهجه و گویش تهرانی دشت اول

چراغ اوّل لهجه و گویش تهرانی دشت اول

چراغ سحرگهان . [ چ َ / چ ِ غ ِ س َ ح َ گ َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است . ( حاشیه ٔ دیوان حافظ چ قزوینی ) . چراغ سحر. چراغ سحری . چ ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ جهانتاب . [ چ َ / چ ِ غ ِ ج َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چراغ آسمانی . چراغ سپهر. چراغ عالم افروز. ( مجموعه ٔ مترادفات ) . آفتاب عالمتاب . ( مجم ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ چشم . [ چ َ /چ ِ غ ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرزند است . ( برهان ) . کنایه از فرزند محبوب و عزیز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ...

چراغ مرده . [ چ َ / چ ِ م ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) تاریک . ظلمانی . بی نور و بی فروغ : مجنون چو شب چراغ مرده افتاده و دیده زاغ برده . نظامی .

چراغ مرده . [ چ َ / چ ِ م ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) تاریک . ظلمانی . بی نور و بی فروغ : مجنون چو شب چراغ مرده افتاده و دیده زاغ برده . نظامی .

روشن چراغ . [ رَ / رُو ش َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از خورشید : چو سروسهی کژ بگردد بباغ بروبر شود تیره روشن چراغ . فردوسی . چو برزد سر از ک ...

گشادبازی کردن . [ گ ُ ک َ دَ] ( مص مرکب ) اسراف کردن . خرج کردن به گزاف . || قسمی باختن شطرنج که مهره ها بیشتر طاق باشد.

بازانیدن . [ دَ ] ( مص ) متعدی باختن . بازاندن . بر حریف غالب شدن . رجوع به باختن و بازاندن شود.

کُرک و پَر، ( ) ریختن لهجه و گویش تهرانی هیبت /قافیه را باختن

بازانیدن . [ دَ ] ( مص ) متعدی باختن . بازاندن . بر حریف غالب شدن . رجوع به باختن و بازاندن شود.

بازانیدن . [ دَ ] ( مص ) متعدی باختن . بازاندن . بر حریف غالب شدن . رجوع به باختن و بازاندن شود.

لعبت باختن . [ ل ُ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) عروسک بازی کردن : در خیال اینهمه لعبت به هوس میبازم بوکه صاحب نظری نام تماشا ببرد. حافظ.

لعبت باختن . [ ل ُ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) عروسک بازی کردن : در خیال اینهمه لعبت به هوس میبازم بوکه صاحب نظری نام تماشا ببرد. حافظ.

سر باختن . [ س َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از سر فدا کردن . ( آنندراج ) . در راه کسی از جان گذشتن : عشقبازی چیست سر در پای جانان باختن با سر اندر کوی د ...

از جان بریدن: قطع امید کردن. ( ( شنیدم که وقتی یکی را همین جراحت رسیده بود و پیوند راحت به فراغ فرزندی از جان بریده. ) ) ( مرزبان نامه، محمد روشن ...

زهره باختن

زهره باختن

نقش باختن . [ ن َ ت َ ] ( مص مرکب ) نقش انگیختن . صورت سازی کردن . طرح تازه ریختن . تدبیر کردن . حیله کردن : حالی خیال وصلت خوش می دهد فریبم تا خود چ ...

نقش باختن . [ ن َ ت َ ] ( مص مرکب ) نقش انگیختن . صورت سازی کردن . طرح تازه ریختن . تدبیر کردن . حیله کردن : حالی خیال وصلت خوش می دهد فریبم تا خود چ ...

نقش باختن . [ ن َ ت َ ] ( مص مرکب ) نقش انگیختن . صورت سازی کردن . طرح تازه ریختن . تدبیر کردن . حیله کردن : حالی خیال وصلت خوش می دهد فریبم تا خود چ ...

نگاه باختن . [ ن ِ ت َ ] ( مص مرکب ) نظر کردن . نگاه انداختن : ز سیرآهنگی آن نغمه مست از جای برجستم به هر جانب نگاهی باختم از روی حیرانی . حکیم ( از ...

نگاه باختن . [ ن ِ ت َ ] ( مص مرکب ) نظر کردن . نگاه انداختن : ز سیرآهنگی آن نغمه مست از جای برجستم به هر جانب نگاهی باختم از روی حیرانی . حکیم ( از ...

نگاه باختن . [ ن ِ ت َ ] ( مص مرکب ) نظر کردن . نگاه انداختن : ز سیرآهنگی آن نغمه مست از جای برجستم به هر جانب نگاهی باختم از روی حیرانی . حکیم ( از ...

کمر باختن . [ ک َ م َ ت َ ] ( مص مرکب ) کمر شکستن و بی طاقت ماندن از بیم و غم . ( غیاث ) . طاقت نیاوردن کمر و متحمل نشدن باری را. ( آنندراج ) . طاقت ...

جان باختن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) جان را از دست دادن. جان را در راه کسی یا چیزی فدا کردن. جان دادن. مردن : چیست جان تا پیش تیغ یار نتوان باختن سهل باشد ...