پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٣٣)

از پردهٔ عصمت برون آوردن

از پردهٔ عصمت برون آوردن

پردهٔ عصمت

روزافزای. [ اَ / زَف ْ ] ( نف مرکب ) آنچه روز بروز افزونی یابد : همه ترکستان بگرفت و بخانی بنشست بشرف روزافزون شد بهنر روزافزای. فرخی. || ( اِ مرکب ...

فلان چیز / کس را چه حاجت به فلان چیز / کس ز عشق ناتمام ما جمال یار مُستَغنی است به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را؟ حافظ

فلان چیز / کس را چه حاجت به فلان چیز / کس ز عشق ناتمام ما جمال یار مُستَغنی است به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را؟ حافظ

فلان چیز / کس را چه حاجت به فلان چیز / کس ز عشق ناتمام ما جمال یار مُستَغنی است به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را؟ حافظ

فلان چیز / کس را چه حاجت به فلان چیز / کس ز عشق ناتمام ما جمال یار مُستَغنی است به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را؟ حافظ

( آب و رنگ ) آب و رنگ. [ ب ُ رَ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) سپیدی و سرخی در چهره ورونق و جلا: خوش آب و رنگ. بد آب و رنگ : حواصل چون بود در آب چون رنگ هم ...

خوان می ؛ سفره شراب. بساطی که برای شراب خوردن گسترند : چو خوان ِ می آراستی می گسار فرستاده را خواستی شهریار. فردوسی.

خوان می ؛ سفره شراب. بساطی که برای شراب خوردن گسترند : چو خوان ِ می آراستی می گسار فرستاده را خواستی شهریار. فردوسی.

خوان الوان ؛ سفره رنگین : دریغا که بر خوان الوان عمر دمی چند خوردیم و گفتند بس. سعدی ( گلستان ) .

تنگ خوان ؛ بدسفره. کنایه از خسیس : جهانا مرا خیره مهمان چه خوانی که بد میزبانی و بس تنگ خوانی. ناصرخسرو.

خوان الوان ؛ سفره رنگین : دریغا که بر خوان الوان عمر دمی چند خوردیم و گفتند بس. سعدی ( گلستان ) .

خوان الوان ؛ سفره رنگین : دریغا که بر خوان الوان عمر دمی چند خوردیم و گفتند بس. سعدی ( گلستان ) .

تنگ خوان ؛ بدسفره. کنایه از خسیس : جهانا مرا خیره مهمان چه خوانی که بد میزبانی و بس تنگ خوانی. ناصرخسرو.

تنگ خوان ؛ بدسفره. کنایه از خسیس : جهانا مرا خیره مهمان چه خوانی که بد میزبانی و بس تنگ خوانی. ناصرخسرو.

امان کسی را بریدن لهجه و گویش تهرانی بی تاب کردن صبر از دل بردن فَغان کاین لولیانِ شوخِ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوان یغم ...

امان کسی را بریدن لهجه و گویش تهرانی بی تاب کردن صبر از دل بردن فَغان کاین لولیانِ شوخِ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوان یغم ...

امان کسی را بریدن لهجه و گویش تهرانی بی تاب کردن صبر از دل بردن فَغان کاین لولیانِ شوخِ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوان یغم ...

امان کسی را بریدن لهجه و گویش تهرانی بی تاب کردن

صبر از دل بردن فَغان کاین لولیانِ شوخِ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوان یغما را حافظ

صبر از دل بردن فَغان کاین لولیانِ شوخِ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوان یغما را حافظ

صبر از دل بردن فَغان کاین لولیانِ شوخِ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که تُرکان خوان یغما را حافظ

جهانگشت

شوخ دارای عشوه. بیقرار. عشوه گر زیبا و جمیل و خوشگل و دلاویز. ( ناظم الاطباء ) . دلربا. لوند. افسونگر. فریبا : پیشم آمد بامدادان آن نگارین از کروخ ...

شوخ دارای عشوه. بیقرار. عشوه گر زیبا و جمیل و خوشگل و دلاویز. ( ناظم الاطباء ) . دلربا. لوند. افسونگر. فریبا : پیشم آمد بامدادان آن نگارین از کروخ ...

شوخ دارای عشوه. بیقرار. عشوه گر زیبا و جمیل و خوشگل و دلاویز. ( ناظم الاطباء ) . دلربا. لوند. افسونگر. فریبا : پیشم آمد بامدادان آن نگارین از کروخ ...

شوخ دارای عشوه. بیقرار. عشوه گر زیبا و جمیل و خوشگل و دلاویز. ( ناظم الاطباء ) . دلربا. لوند. افسونگر. فریبا : پیشم آمد بامدادان آن نگارین از کروخ ...

لولی خانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) قحبه خانه. ( آنندراج ) . بیت اللطف. بیت النطف. بیت النطاف. رجوع به مجموعه مترادفات ص 311 شود.

لولیگری. [ گ َ ] ( حامص مرکب ) عمل کردن چون لولی. تباهکاری زن. - امثال : لولی گری تخم نیست که بکارند. هرکه لولیگری کرد لولی است .

لولیگری. [ گ َ ] ( حامص مرکب ) عمل کردن چون لولی. تباهکاری زن. - امثال : لولی گری تخم نیست که بکارند. هرکه لولیگری کرد لولی است .

لولی خانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) قحبه خانه. ( آنندراج ) . بیت اللطف. بیت النطف. بیت النطاف. رجوع به مجموعه مترادفات ص 311 شود.

فغان فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را. حافظ.

فغان فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را. حافظ.

فغان فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را. حافظ.

کاین. [ کین ] ( موصول ضمیر / ص ) کین. مخفف که این ( که این ) : همی گفت کاین رسم گهبذ نهاد از این دل بگردان که بس بد نهاد. ابوشکور. چنین گفت کاین پا ...

فغان فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را. حافظ.

فغان فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را. حافظ.

مصلی. [ م ُ ص َل ْ لا ] ( ع اِ ) موضع نماز و دعا. ج ، مصلیات. ( ناظم الاطباء ) . نمازگاه و جای نماز گزاردن. ( آنندراج ) ( غیاث ) . نمازگاه. ( دهار ) ...

مصلی. [ م ُ ص َل ْ لا ] ( ع اِ ) موضع نماز و دعا. ج ، مصلیات. ( ناظم الاطباء ) . نمازگاه و جای نماز گزاردن. ( آنندراج ) ( غیاث ) . نمازگاه. ( دهار ) ...

مصلی. [ م ُ ص َل ْ لا ] ( ع اِ ) موضع نماز و دعا. ج ، مصلیات. ( ناظم الاطباء ) . نمازگاه و جای نماز گزاردن. ( آنندراج ) ( غیاث ) . نمازگاه. ( دهار ) ...

گلگشت

bushwalking

گلگشت

رکن رکین ؛ ستون محکم. ( ناظم الاطباء ) .

رکن رکین ؛ ستون محکم. ( ناظم الاطباء ) .

رکن رکین ؛ ستون محکم. ( ناظم الاطباء ) .

کنارآب لهجه و گویش تهرانی مستراح

کنارآب رفتن ؛ مستراح رفتن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .