پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

ز اندازه بیش ؛ از اندازه بیش. بیش از اندازه. بحد افراط. فراوان. بیشمار : بفرمود تا مانی آمد به پیش سخن گفت با او ز اندازه بیش. فردوسی. ستایش کنانش ...

ز اندازه بیش ؛ از اندازه بیش. بیش از اندازه. بحد افراط. فراوان. بیشمار : بفرمود تا مانی آمد به پیش سخن گفت با او ز اندازه بیش. فردوسی. ستایش کنانش ...

ز اندازه بیش ؛ از اندازه بیش. بیش از اندازه. بحد افراط. فراوان. بیشمار : بفرمود تا مانی آمد به پیش سخن گفت با او ز اندازه بیش. فردوسی. ستایش کنانش ...

ز اندازه بیش ؛ از اندازه بیش. بیش از اندازه. بحد افراط. فراوان. بیشمار : بفرمود تا مانی آمد به پیش سخن گفت با او ز اندازه بیش. فردوسی. ستایش کنانش ...

بحد افراط

بحد افراط

بحد افراط

بحد افراط

از اندازه افزون ؛ بیش از اندازه. بحدافراط. بیشمار : بر اسفندیار آفرین هر کسی بخواندند از اندازه افزون بسی. فردوسی.

از اندازه افزون ؛ بیش از اندازه. بحدافراط. بیشمار : بر اسفندیار آفرین هر کسی بخواندند از اندازه افزون بسی. فردوسی.

از اندازه افزون ؛ بیش از اندازه. بحدافراط. بیشمار : بر اسفندیار آفرین هر کسی بخواندند از اندازه افزون بسی. فردوسی.

از اندازه افزون ؛ بیش از اندازه. بحدافراط. بیشمار : بر اسفندیار آفرین هر کسی بخواندند از اندازه افزون بسی. فردوسی.

از اندازه افزون ؛ بیش از اندازه. بحدافراط. بیشمار : بر اسفندیار آفرین هر کسی بخواندند از اندازه افزون بسی. فردوسی.

بی اندازه ؛ فراوان. بسیار. ( فرهنگ فارسی معین ذیل بی اندازه ) . بی حد. بی شمار. بی قیاس : بی اندازه لشکر شدند انجمن ز چاچ و ز چین و ز ترک و ختن. فرد ...

بی اندازه ؛ فراوان. بسیار. ( فرهنگ فارسی معین ذیل بی اندازه ) . بی حد. بی شمار. بی قیاس : بی اندازه لشکر شدند انجمن ز چاچ و ز چین و ز ترک و ختن. فرد ...

بی اندازه ؛ فراوان. بسیار. ( فرهنگ فارسی معین ذیل بی اندازه ) . بی حد. بی شمار. بی قیاس : بی اندازه لشکر شدند انجمن ز چاچ و ز چین و ز ترک و ختن. فرد ...

بی اندازه ؛ فراوان. بسیار. ( فرهنگ فارسی معین ذیل بی اندازه ) . بی حد. بی شمار. بی قیاس : بی اندازه لشکر شدند انجمن ز چاچ و ز چین و ز ترک و ختن. فرد ...

بی اندازه ؛ فراوان. بسیار. ( فرهنگ فارسی معین ذیل بی اندازه ) . بی حد. بی شمار. بی قیاس : بی اندازه لشکر شدند انجمن ز چاچ و ز چین و ز ترک و ختن. فرد ...

درشتناک. [ دُ رُ ] ( ص مرکب ) با درشتی. ناهموار. دشوار گذار. سنگلاخ. صعب العبور. وعر : ببرم این درشتناک بادیه که گم شود خرد در انتهای او.

در این وقت

در این موقع

برآن داشتن :وادار کردن به. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص 134 ) . ( برگرفته از یادداشت جناب باقری )

برآن داشتن :وادار کردن به. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص 134 ) . ( برگرفته از یادداشت جناب باقری )

عدم رضایت

لاجرم ( یکی از معانی اش ) ، ازیرا

لاجرم ( یکی از معانی اش )

لاجرم ( یکی از معانی اش )

go up in smoke

نقش بر آب شدن

نقش بر آب شدن

- خشت از جای رفتن ؛ تیر از کمان دررفتن ، کنایه از به وقوع پیوستن است : امیر بدگمان گشت و دراندیشید و دانست که خشت از جای خود برفت. ( تاریخ بیهقی ) .

- خشت از جای رفتن ؛ تیر از کمان دررفتن ، کنایه از به وقوع پیوستن است : امیر بدگمان گشت و دراندیشید و دانست که خشت از جای خود برفت. ( تاریخ بیهقی ) .

- خشت از جای رفتن ؛ تیر از کمان دررفتن ، کنایه از به وقوع پیوستن است : امیر بدگمان گشت و دراندیشید و دانست که خشت از جای خود برفت. ( تاریخ بیهقی ) .

- خشت از جای رفتن ؛ تیر از کمان دررفتن ، کنایه از به وقوع پیوستن است : امیر بدگمان گشت و دراندیشید و دانست که خشت از جای خود برفت. ( تاریخ بیهقی ) .

- خشت از جای رفتن ؛ تیر از کمان دررفتن ، کنایه از به وقوع پیوستن است : امیر بدگمان گشت و دراندیشید و دانست که خشت از جای خود برفت. ( تاریخ بیهقی ) .

- خشت از جای رفتن ؛ تیر از کمان دررفتن ، کنایه از به وقوع پیوستن است : امیر بدگمان گشت و دراندیشید و دانست که خشت از جای خود برفت. ( تاریخ بیهقی ) .

- خشت زر ؛ خشتی که از طلاست. کنایه از آفتاب است : دیوار مشرق را نگر خشت زر آمد قرص خور چون دست تست آن خشت زر زر بی تقاضا ریخته. خاقانی. - خشت زرین ...

خشت زدن

- خشت زر ؛ خشتی که از طلاست. کنایه از آفتاب است : دیوار مشرق را نگر خشت زر آمد قرص خور چون دست تست آن خشت زر زر بی تقاضا ریخته. خاقانی. - خشت زرین ...

خشت پخته

- خشت برآب زدن ؛ کار بیهوده کردن. - خشت بر دریا زدن ؛ کنایه از کار عبث کردن است. خشت بر دریا زدن بی حاصل است. سعدی. - خشت بر زبر آب زدن ؛ خشت ب ...

- خشت برآب زدن ؛ کار بیهوده کردن. - خشت بر دریا زدن ؛ کنایه از کار عبث کردن است. خشت بر دریا زدن بی حاصل است. سعدی. - خشت بر زبر آب زدن ؛ خشت ب ...

- خشت برآب زدن ؛ کار بیهوده کردن. - خشت بر دریا زدن ؛ کنایه از کار عبث کردن است. خشت بر دریا زدن بی حاصل است. سعدی. - خشت بر زبر آب زدن ؛ خشت ب ...

خشت خشک بر آب افکندن . [ خ ِ ت ِ خ ُ ب َ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کردن بدی و کاری که اصلاح آن میسر نباشد. ( یادداشت بخط مؤلف ) : بدانست بهرام کان بود ...

mess up ( سندبادنامه. ) . - خشت ، خشت خام بر آب افکندن ؛ کنایه از ضایع کردن امری و چیزی است : چو کرداربا ناسپاسان کنی همی خشت خام اندر آب افکنی. ...

دسته گل به آب دادن خیطی بالا آوردن ( سندبادنامه. ) . - خشت ، خشت خام بر آب افکندن ؛ کنایه از ضایع کردن امری و چیزی است : چو کرداربا ناسپاسان کن ...

خیطی بالا آوردن ( سندبادنامه. ) . - خشت ، خشت خام بر آب افکندن ؛ کنایه از ضایع کردن امری و چیزی است : چو کرداربا ناسپاسان کنی همی خشت خام اندر آ ...

خیطی. [ خ َ طا ] ( ع اِ ) گله ٔ شترمرغ. || گروه ملخ. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) .

خیطی. [ خ َ طا ] ( ع اِ ) گله ٔ شترمرغ. || گروه ملخ. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) .

خیطی بالا آوردن