پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٢)

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

فرجامگاه. [ ف َ ] ( اِ مرکب ) گور است که قبر باشد و آن جایی است که آدمی را بعد از رحلت از دنیا در آنجا نهند. ( برهان ) : بسی دشمن و دوست کردی تباه کن ...

فرجامگاه. [ ف َ ] ( اِ مرکب ) گور است که قبر باشد و آن جایی است که آدمی را بعد از رحلت از دنیا در آنجا نهند. ( برهان ) : بسی دشمن و دوست کردی تباه کن ...

فرجامگاه. [ ف َ ] ( اِ مرکب ) گور است که قبر باشد و آن جایی است که آدمی را بعد از رحلت از دنیا در آنجا نهند. ( برهان ) : بسی دشمن و دوست کردی تباه کن ...

گَر و گور ( گویش تهرانی )

خیر سرش ! ( گویش تهرانی )

گور کردن . [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دفن کردن مرده را. به خاک سپردن مرده : نصر سیار بر واصل عمرو نماز کرده اندر سراپرده ٔ خویش گور کردش . ( تاریخ بخارای ...

گور کردن . [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دفن کردن مرده را. به خاک سپردن مرده : نصر سیار بر واصل عمرو نماز کرده اندر سراپرده ٔ خویش گور کردش . ( تاریخ بخارای ...

بهم گوریدن. [ ب ِهََ دَ ] ( مص مرکب ) در یکدیگر داخل شدن. بهم آمیختن چنانکه جدا کردن دشوار و یا ناممکن بود:. . . نخ ها: ابریشم ها گوریده است. کارها ب ...

بهم گوریدن. [ ب ِهََ دَ ] ( مص مرکب ) در یکدیگر داخل شدن. بهم آمیختن چنانکه جدا کردن دشوار و یا ناممکن بود:. . . نخ ها: ابریشم ها گوریده است. کارها ب ...

معقد / معقده

گورانده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) درهم وبرهم شده. گره خورده ( نخ و ابریشم ) .

گورانده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) درهم وبرهم شده. گره خورده ( نخ و ابریشم ) .

گورانده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) درهم وبرهم شده. گره خورده ( نخ و ابریشم ) . معقد / معقده

گورانده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) درهم وبرهم شده. گره خورده ( نخ و ابریشم ) .

گور کردن . [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دفن کردن مرده را. به خاک سپردن مرده : نصر سیار بر واصل عمرو نماز کرده اندر سراپرده ٔ خویش گور کردش . ( تاریخ بخارای ...

ازو جز. [ اَ ج ُ ] ( حرف اضافه ضمیر حرف اضافه ) جز از او : جز او هرگز اندر دل من مباد ازو جز بر من میارید یاد. فردوسی .

نابودنی

سنده گز ( گویش تهرانی )

به تنگ آمدن ؛ به ستوه آمدن. ملول گشتن. ( فرهنگ فارسی معین ) : دولتئی باید صاحب درنگ کز قَدَری بار نیاید به تنگ. نظامی. به تنگ آمد شبی از تنگ حالی ک ...

به تنگ آمدن ؛ به ستوه آمدن. ملول گشتن. ( فرهنگ فارسی معین ) : دولتئی باید صاحب درنگ کز قَدَری بار نیاید به تنگ. نظامی. به تنگ آمد شبی از تنگ حالی ک ...

به تنگ آمدن ؛ به ستوه آمدن. ملول گشتن. ( فرهنگ فارسی معین ) : دولتئی باید صاحب درنگ کز قَدَری بار نیاید به تنگ. نظامی. به تنگ آمد شبی از تنگ حالی ک ...

مجلس کردن . [ م َ ل ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) انجمن کردن و گفتگو نمودن و مشاوره و مذاکره کردن . ( ناظم الاطباء ) . جلسه کردن . مجلس تشکیل دادن . فراهم آ ...

مجلس کردن . [ م َ ل ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) انجمن کردن و گفتگو نمودن و مشاوره و مذاکره کردن . ( ناظم الاطباء ) . جلسه کردن . مجلس تشکیل دادن . فراهم آ ...

انجمن کردن

انجمن کردن

مجلس کردن . [ م َ ل ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) انجمن کردن و گفتگو نمودن و مشاوره و مذاکره کردن . ( ناظم الاطباء ) . جلسه کردن . مجلس تشکیل دادن . فراهم آ ...

ناسرگی زیافت. [ ف َ] ( از ع ، اِمص ) ناسرگی و ناسره شدن. ( غیاث ) . ناسرگی زر و سیم. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ماده بعد شود.

زیافت. [ ف َ] ( از ع ، اِمص ) ناسرگی و ناسره شدن. ( غیاث ) . ناسرگی زر و سیم. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ماده بعد شود.

ناسرگی زیافت. [ ف َ] ( از ع ، اِمص ) ناسرگی و ناسره شدن. ( غیاث ) . ناسرگی زر و سیم. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ماده بعد شود.

ضیافتگاه

ضیافت خور. [ ف َ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) کسی که بمهمانی رود. میهمان. - امثال : ضیافت خور خوش آمدگوی باشد. ( جامع التمثیل ) .

ضیافت خانه. [ ف َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) مهمانخانه : به ضیافت خانه عقارب نواهس و حَیّات لواحس بشتافت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 456 ) . از ضیافت خانه د ...

ضیافت کردن

روز موعود ؛ کنایه است از روز قیامت : قیمت خود به ملاهی و مناهی مشکن گرت ایمان درست است به روز موعود. سعدی.

روز موعود ؛ کنایه است از روز قیامت : قیمت خود به ملاهی و مناهی مشکن گرت ایمان درست است به روز موعود. سعدی.

موعود باور

لحاف چشم ؛ پلک. مُقله. پلک ِ بالایین. لجح.

نیام چشم

اتهام بستن

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

اتهام بستن به

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

اتهام بستن