پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

روز موعود ؛ کنایه است از روز قیامت : قیمت خود به ملاهی و مناهی مشکن گرت ایمان درست است به روز موعود. سعدی.

روز موعود ؛ کنایه است از روز قیامت : قیمت خود به ملاهی و مناهی مشکن گرت ایمان درست است به روز موعود. سعدی.

موعود باور

لحاف چشم ؛ پلک. مُقله. پلک ِ بالایین. لجح.

نیام چشم

اتهام بستن

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

اتهام بستن به

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

اتهام بستن

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

آب بزشت ( بزشتی ) در جوی کسی راندن ؛ او را بدنام و متهم کردن : یکی چاره سازم که بدگوی من نراند بزشت آب در جوی من. فردوسی.

مست کاره. [ م َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) همیشه مست و دائم الخمر. ( ناظم الاطباء ) . مست کار. رجوع به مست کار شود. || ( اِ مرکب ) می انگبین. سَکَر. ( زمخش ...

مست کاره. [ م َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) همیشه مست و دائم الخمر. ( ناظم الاطباء ) . مست کار. رجوع به مست کار شود. || ( اِ مرکب ) می انگبین. سَکَر. ( زمخش ...

مست کاره. [ م َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) همیشه مست و دائم الخمر. ( ناظم الاطباء ) . مست کار. رجوع به مست کار شود. || ( اِ مرکب ) می انگبین. سَکَر. ( زمخش ...

مست کاره. [ م َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) همیشه مست و دائم الخمر. ( ناظم الاطباء ) . مست کار. رجوع به مست کار شود. || ( اِ مرکب ) می انگبین. سَکَر. ( زمخش ...

نیم مستک ؛ اندک مایه مست. اندک مست : نیم مستک فتاده و خورده بی خیو این خدنگ یازه من. سوزنی.

مستک. [ م َ ت َ ] ( ص مصغر ) مست گونه : مستک شده ای همی ندانی پس و پیش. ( اسرار التوحید ص 17 ) .

مستک. [ م َ ت َ ] ( ص مصغر ) مست گونه : مستک شده ای همی ندانی پس و پیش. ( اسرار التوحید ص 17 ) .

پرسنده. [ پ ُ س َ دَ / دِ ] ( نف ) سائل. مستفسر. سؤال کننده. مستفهم : لب شاه از آواز پرسنده مرد زمانی همی بود با باد سرد. فردوسی. سخن هر چه گویم د ...

پفیده. [ پ ُ دَ / دِ ] ( ن مف ) پف کرده. آماس کرده. برآمده. ورم کرده.

پفیده. [ پ ُ دَ / دِ ] ( ن مف ) پف کرده. آماس کرده. برآمده. ورم کرده.

پفیده. [ پ ُ دَ / دِ ] ( ن مف ) پف کرده. آماس کرده. برآمده. ورم کرده.

بغلگیری. [ ب َ غ َ ] ( اِ مرکب ) نام داو از کشتی. ( غیاث ) . || ( حامص مرکب ) معانقه و یکدیگر را در بغل گرفتن. ( آنندراج ) : ببین گرمی باده ناب را بغ ...

بغلگیری. [ ب َ غ َ ] ( اِ مرکب ) نام داو از کشتی. ( غیاث ) . || ( حامص مرکب ) معانقه و یکدیگر را در بغل گرفتن. ( آنندراج ) : ببین گرمی باده ناب را بغ ...

بغلگیری. [ ب َ غ َ ] ( اِ مرکب ) نام داو از کشتی. ( غیاث ) . || ( حامص مرکب ) معانقه و یکدیگر را در بغل گرفتن. ( آنندراج ) : ببین گرمی باده ناب را بغ ...

دم گرفتن. [ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از سکوت ورزیدن است. ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از برهان ) . کنایه از سکوت است. ( لغت محلی شوش ...

دم گرفتن. [ دَ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از سکوت ورزیدن است. ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از برهان ) . کنایه از سکوت است. ( لغت محلی شوش ...

شاه منشانه

خسرو منشانه

ملکانه. [ م َ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ، ق مرکب ) پادشاهانه. شاهانه. درخور شاهان. شایسته پادشاه : یکی از آن سیاه و دیگر دبیقیهای بغدادی بغایت نادر مل ...

ملکانه. [ م َ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ، ق مرکب ) پادشاهانه. شاهانه. درخور شاهان. شایسته پادشاه : یکی از آن سیاه و دیگر دبیقیهای بغدادی بغایت نادر مل ...

ملکانه. [ م َ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ، ق مرکب ) پادشاهانه. شاهانه. درخور شاهان. شایسته پادشاه : یکی از آن سیاه و دیگر دبیقیهای بغدادی بغایت نادر مل ...

ملکانه. [ م َ ل ِ ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ، ق مرکب ) پادشاهانه. شاهانه. درخور شاهان. شایسته پادشاه : یکی از آن سیاه و دیگر دبیقیهای بغدادی بغایت نادر مل ...

( گویش تهرانی ) آسّه، آسته

وحشت داشتن از . . . . . . . . . . .

پول پاروکن

پُر بَدَک نیست

پر زاد و رود. [ پ ُ دُ ] ( ص مرکب ) که فرزند بسیار دارد. پرفرزند.

پر زاد و رود. [ پ ُ دُ ] ( ص مرکب ) که فرزند بسیار دارد. پرفرزند.

پر از خود. [ پ ُ اَ خوَد / خُدْ ] ( ص مرکب ) متکبر. پرمدّعا. پراِدعا. مختال . مغرور. خودپسند. کله پرباد : تو از خود پری زان تهی میروی . سعدی .

پر از خود. [ پ ُ اَ خوَد / خُدْ ] ( ص مرکب ) متکبر. پرمدّعا. پراِدعا. مختال . مغرور. خودپسند. کله پرباد : تو از خود پری زان تهی میروی . سعدی .

پر از خود. [ پ ُ اَ خوَد / خُدْ ] ( ص مرکب ) متکبر. پرمدّعا. پراِدعا. مختال . مغرور. خودپسند. کله پرباد : تو از خود پری زان تهی میروی . سعدی .

پر از خود. [ پ ُ اَ خوَد / خُدْ ] ( ص مرکب ) متکبر. پرمدّعا. پراِدعا. مختال . مغرور. خودپسند. کله پرباد : تو از خود پری زان تهی میروی . سعدی .

پر شر و شور

پر شر و شور

پر شر و شور

باز زرین پر. [ زِ زَرْ ری پ َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب : فراز چتر مروارید زان شدباز زرین پر که مرغ صبح رایکدم نبود از ناله آرامش . ...