پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٣٢)

Candide

دخو. [ دَ خَو /خو ] ( اِ ) مخفف دهخدا. رجوع به دهخدا شود. || خطابی که برخی از مردم ساده دل قزوین را کنند.

دخو. [ دَ خَو /خو ] ( اِ ) مخفف دهخدا. رجوع به دهخدا شود. || خطابی که برخی از مردم ساده دل قزوین را کنند.

خانم آوردن: [عامیانه، کنایه ] پا اندازی کردن.

معنی اصطلاح - > پااندازی دلالی محبت؛ جاکشی مثال: اسمش را عوض کرده اند و یک کلاه شرعی هم سرش گذاشته اند، اما درواقع همان پااندازی است.

معنی اصطلاح - > پااندازی دلالی محبت؛ جاکشی مثال: اسمش را عوض کرده اند و یک کلاه شرعی هم سرش گذاشته اند، اما درواقع همان پااندازی است.

خاقان الخواقین

محلی از اعراب ندارد: به معنای این که اهمیت یا جایگاه قابل توجهی ندارد. إعراب ( به کسر همزه ی اول ) در لغت به معنای بیان نقش کلمه در جمله است.

محلی از اعراب ندارد: به معنای این که اهمیت یا جایگاه قابل توجهی ندارد. إعراب ( به کسر همزه ی اول ) در لغت به معنای بیان نقش کلمه در جمله است.

محلی از اعراب ندارد: به معنای این که اهمیت یا جایگاه قابل توجهی ندارد. إعراب ( به کسر همزه ی اول ) در لغت به معنای بیان نقش کلمه در جمله است.

می باقی بده ساقی مِیِ باقی که در جنت نخواهی یافت کنار آب رُکن آباد و گُلگَشت مُصَلّا را

می باقی بده ساقی مِیِ باقی که در جنت نخواهی یافت کنار آب رُکن آباد و گُلگَشت مُصَلّا را

باقی ماندهٔ می

خال هندو اگر آن تُرک شیرازی به دست آرد دل ما را به خال هِندویَش بخشم سمرقند و بخارا را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را چیزی را به چیزی بخشیدن

متوطن. [ م ُ ت َ وَطْ طَ ] ( ع اِ ) محل اقامت : شهری که مسکن و متوطن ایشان بود در حصار گرفت. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 290 ) .

متوطن. [ م ُ ت َ وَطْ طِ ] ( ع ص ) جای گزیده. ( آنندراج ) . جای گزیده و مقیم شونده. ساکن و مقیم و باشنده در جایی. اهل جایی و متمکن در جایی. ( ناظم ال ...

متوطن. [ م ُ ت َ وَطْ طَ ] ( ع اِ ) محل اقامت : شهری که مسکن و متوطن ایشان بود در حصار گرفت. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 290 ) .

متوطن شدن ( مصدر ) وطن گزیدن مقام کردن در جایی : تا ایشان مرفه الحال و فارغ البال درین طرف مقیم و متوطن شدند .

چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را سماعِ وعظ کجا نغمهٔ رباب کجا حافظ

طمع داشتن قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا حافظ

( حرف ربط ) ولیکن. اما. ( ناظم الاطباء ) : بشد که یاد خوشش باد روزگارِ وصال خود آن کرشمه کجا رفت و آن عِتاب کجا حافظ خود غم دندان به که توانم گفت ...

خود ( حرف ربط ) ولیکن. اما. ( ناظم الاطباء ) : بشد که یاد خوشش باد روزگارِ وصال خود آن کرشمه کجا رفت و آن عِتاب کجا حافظ خود غم دندان به که توا ...

شدن شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص ) گذشتن. مضی. سپری شدن. مصدر دیگرغیرمستعمل آن شوش. ( از یادداشت مؤلف ) : شد آن تخت شاهی و آن دستگاه زمانه ربودش چو بیجاده ...

شدن شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص ) گذشتن. مضی. سپری شدن. مصدر دیگرغیرمستعمل آن شوش. ( از یادداشت مؤلف ) : شد آن تخت شاهی و آن دستگاه زمانه ربودش چو بیجاده ...

شدن شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص ) گذشتن. مضی. سپری شدن. مصدر دیگرغیرمستعمل آن شوش. ( از یادداشت مؤلف ) : شد آن تخت شاهی و آن دستگاه زمانه ربودش چو بیجاده ...

شدن شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص ) گذشتن. مضی. سپری شدن. مصدر دیگرغیرمستعمل آن شوش. ( از یادداشت مؤلف ) : شد آن تخت شاهی و آن دستگاه زمانه ربودش چو بیجاده ...

کجا همی روی ای دل بدین شتاب کجا حافظ

کجا همی روی ای دل بدین شتاب کجا حافظ

جناب. [ ج َ ] ( ع اِ ) درگاه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) . آستانه خانه. ( فرهنگ برهان ) . ج ، اَجْنِبه. || پالان. ( منتهی الارب ) . || کرانه. ( ...

جناب. [ ج َ ] ( ع اِ ) درگاه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) . آستانه خانه. ( فرهنگ برهان ) . ج ، اَجْنِبه. || پالان. ( منتهی الارب ) . || کرانه. ( ...

جناب. [ ج َ ] ( ع اِ ) درگاه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) . آستانه خانه. ( فرهنگ برهان ) . ج ، اَجْنِبه. || پالان. ( منتهی الارب ) . || کرانه. ( ...

چراغ کسی فرومردن ، چراغ کسی مردن ؛ کنایه است از مردن و چراغ کور شدن آن کس و یا منقرض شدن نژاد و خانواده اش بسبب مرگ وی : نوبت راحت و کرم بگذشت تا چرا ...

چراغ کسی فرومردن ، چراغ کسی مردن ؛ کنایه است از مردن و چراغ کور شدن آن کس و یا منقرض شدن نژاد و خانواده اش بسبب مرگ وی : نوبت راحت و کرم بگذشت تا چرا ...

چراغ کسی فرومردن ، چراغ کسی مردن ؛ کنایه است از مردن و چراغ کور شدن آن کس و یا منقرض شدن نژاد و خانواده اش بسبب مرگ وی : نوبت راحت و کرم بگذشت تا چرا ...

چراغ کسی فرومردن ، چراغ کسی مردن ؛ کنایه است از مردن و چراغ کور شدن آن کس و یا منقرض شدن نژاد و خانواده اش بسبب مرگ وی : نوبت راحت و کرم بگذشت تا چرا ...

شمع آفتاب ؛ پرتو و نور آفتاب. روشنایی آفتاب : ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا. حافظ.

سماع چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را سماعِ وعظ کجا نغمهٔ رباب کجا حافظ

سماع چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را سماعِ وعظ کجا نغمهٔ رباب کجا حافظ

سماع چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را سماعِ وعظ کجا نغمهٔ رباب کجا حافظ

چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را سماعِ وعظ کجا نغمهٔ رباب کجا حافظ

صوامع

دل گرفتن دلم ز صومعه بگرفت و خِرقِهٔ سالوس کجاست دیرِ مُغان و شرابِ ناب کجا حافظ

دل گرفتن دلم ز صومعه بگرفت و خِرقِهٔ سالوس کجاست دیرِ مُغان و شرابِ ناب کجا حافظ

دل گرفتن دلم ز صومعه بگرفت و خِرقِهٔ سالوس کجاست دیرِ مُغان و شرابِ ناب کجا حافظ

دل گرفتن دلم ز صومعه بگرفت و خِرقِهٔ سالوس کجاست دیرِ مُغان و شرابِ ناب کجا حافظ

از چیزی گلی چیدن: [عامیانه، کنایه ] از چیزی بهره بردن .

از نمد. . . کلاهی داشتن ؛ از آن سهمی و بهره ای داشتن. گویند: ما راهم از این نمد کلاهی است ؛ یعنی از این غنیمت سهمی داریم ، یا از این مقوله اطلاعی و ع ...

از چیزی گلی چیدن: [عامیانه، کنایه ] از چیزی بهره بردن .

شب آدینه شب آدینه و من مست و خراب عاشقی در دل و در دست شراب پیش من شمع و من از عشق چو شمع رنج او ز آتش و رنج من از آب ادیب صابر