پیشنهاد‌های علی باقری (٣٩,٦٨٦)

چاقو خوردن ؛ چاقو زده شدن.

توسری خوردن ؛ قبول مشت و ضربه بسر خود کردن.

تنه خوردن ؛ ضربه بدن کسی را تحمل کردن.

تازیانه خوردن ؛ شلاق خوردن : ملاح بخندید و گفت اینچه تو گفتی یقین است و دیگر میل خاطر من برهانیدن این یکی بیشتر بود که وقتی در بیابانی مانده بودم او ...

پشت گردنی خوردن ؛ قفا خوردن. قبول ضربه در پشت گردن نمودن.

بر سر خوردن ؛ ضربه بر سر فرودآمدن : چو سندان کسی سخت رویی نکرد که خایسک تأدیب بر سر نخورد. سعدی ( بوستان ) .

بیل خوردن ؛ با بیل زده شدن. کنایه از رفتن و مردن.

بام خوردن ؛ مشت بر سر خوردن. بامبه خوردن. توسری خوردن.

مال مردم خوردن ؛ مال دیگران را بنفع خود ضبط کردن و خرج کردن و تلف کردن : یکی مال مردم بتلبیس خورد چو برخاست لعنت بر ابلیس کرد. سعدی.

اردنگ خوردن ؛ لگد خوردن از طریق کاسه زانو.

بامبه خوردن ؛ بام خوردن. توسری خوردن.

باقیمانده خوردن ؛ باقیمانده طلبی را اخذ کردن و خرج کردن.

تتمه خوردن ؛ باقیمانده خوردن. باقیمانده طلبی یا ثروتی را خرج کردن.

سر کسی را خوردن ؛ موجب تلف شدن او از شومی.

مسکر خوردن ؛ نوشیدن مسکر. آشامیدن مسکر.

مشروب خوردن ؛ آشامیدن مشروب.

لت خوردن ؛ آب بموقع نخوردن کشت. آب در وقت نخوردن زرع. بنوبه آب گیاهی بر هم خوردن.

آب خنک خوردن ؛ تعبیری طنزآمیز از حبس شدن در جای بدآب وهوا.

بازخوردن ؛ برخوردن. تصادف کردن. تلاقی کردن : چو رفتند نیمی ره از بیش و کم سپه بازخوردند هر دو بهم. اسدی. همی خواست یاری بزاری و درد ز ناگه نریمان ب ...

برخوردن به امری ؛ به امری تصادف کردن. به امری متوجه شدن. ملتفت شدن.

هوا خوردن باده ؛ کنایه از زایل شدن کیفیت شراب است ، چه تصرف هوا مزیل نشأه شراب است. ( غیاث از مصطلحات ) : رنگ نماند در لبش از نفس فسردگان باده هوا چ ...

هوا خوردن ؛ استنشاق هوا کردن. هوا بدرون سینه فروبردن.

نوش خوردن ؛ شیرینی و شهد خوردن.

میهمانی خوردن ؛ میهمان شدن. در میهمانی شرکت کردن : چون شاه در شهر سراندیب آمد و مهمانی کید [ پادشاه هند ] بخورد سه روز آنجایگاه ببود روز چهارم از آنج ...

نمک خوردن ؛ کنایه از رهین منت کسی شدن.

ناهار خوردن ؛ غذای ظهر خوردن. بوقت ظهر طبق معمول غذا خوردن.

مفت خوردن ؛ بدون رنج و زحمت و پرداخت قیمت از چیزی استفاده کردن.

سحری خوردن ؛ در وقت سحر غذا خوردن برای روزه گرفتن.

ناشتائی خوردن ؛ صبحانه خوردن.

دود چراغ خوردن ؛ کنایه از زحمت کشیدن و تلاش کردن در امری خاصه کارهای علمی : دود چراغ بیفایده خوردن کار خردمندان نیست. ( گلستان ) .

چَشْته خوردن ؛ طعم چیزی بدهان بودن. کنایه از عادتی است که کسی بر اثر نفعی پیدا می کند و خیال می کند همیشه مثل دفعه اول می تواند آن بهره و نفع را برگی ...

پر خوردن ؛ بسیار خوردن : اسیر بند شکم را دو شب نگیرد خواب شبی ز معده خالی شبی ز پر خوردن. سعدی ( گلستان ) .

جگر خوردن ؛ کنایه از رنج کشیدن. درد و الم کشیدن : من گرفتم که می خورم جگری در تو از دور میکنم نظری. نظامی. - || خوردن ِ جگر، چون : فلانی جگرخور اس ...

بر خوردن ؛ میوه خوردن. کنایه از منتفع شدن. متمتع شدن : از اندیشه گردون همی بگذرد ز رنج تو دیگر کسی بر خورد. فردوسی. بمراد دل من باش و دلم نیز مخور ...

بار خوردن ؛ میوه خوردن. کنایه ازنفع بردن : درختی که پیوسته بارش خوری تحمل کن آنگه که خارش خوری. سعدی ( بوستان ) .

بسیار خوردن ؛ پر خوردن. مقابل اندک خوردن.

اندک خوردن ؛ کم خوردن.

موافق با قوت و توانایی و شأن و رتبه. ( ناظم الاطباء ) .

درخور هم ؛ متناسب با یکدیگر : خرقه زهد و جام می گرچه نه درخور همند این همه نقش می زنم از جهت رضای تو. حافظ.

درخور افتادن ؛ لایق آمدن. مناسب بودن : چو آن درگاه را درخور نیفتم بزور آن به که از در درنیفتم. نظامی.

درخور تن ؛ متناسب با شخص و کالبد : هرچه درین پرده نشانیش هست درخور تن قیمت جانیش هست. نظامی.

درخور شدن ؛ شایسته و زیبا شدن. مناسب شدن : نبینی باغ را کز گل چگونه خوب و دلبر شد نبینی راغ را کز لاله چون زیبا و درخور شد. فرخی. مار و مرغ آری چو ...

درخواست تبعی ؛ ( اصطلاح حقوقی ) در مقابل درخواست اصلی است و این درخواست در وقتی است که مدعی در مبانی درخواست اصلی خود تردید داشته یا اینکه احتمال می ...

درخواست دستور موقت ؛ ( اصطلاح حقوقی ) و آن �دادرسی فوری � مانند �دادخواست �در دعاوی غیرفوری است. این درخواست قیود و تشریفات دادخواست را ندارد و ممکن ...

درخواست دو وجهی ؛ ( اصطلاح حقوقی ) درخواستی است که ناظر به یکی از دو امر است و انتخاب بین آن دو از طرف مدعی به عهده دادگاه یا مدعی علیه واگذار می شود ...

درخواست اصلی ؛ ( اصطلاح حقوقی ) درخواستی که ناظر به ماهیت حقوق مورد اختلاف است ، یعنی مدعی در دادخواست خود چیزی را از دادگاه می خواهد که مربوط به ماه ...

درخشیدن بخت ؛ رو کردن و بیدار شدن. بخت : تو خواهش کنی گر ترا بخشدم مگر بخت پژمرده بدرخشدم. فردوسی.

روی پیچیدن ؛ برگشتن از. گریختن. روی برگاشتن. پشت بدادن : بدانست سُرفه که پایاب اوی ندارد، غمین گشت و پیچید روی. فردوسی.

پیچیدن سر ؛ دوار. بچرخ آمدن سر : دلش نگیرد ازین کوه و دشت و بیشه و رود سرش نپیچد از این آبکند و لوره و جرّ. عنصری.

سر از فرمان کسی پیچیدن ؛ عصیان آوردن : ندانست کاین شیر پرخاشخر ز فرمانش پیچد بدینگونه سر. فردوسی.