پیشنهاد‌های رامین حبیبی (٤٠٧)

کسی که رفته باشه زیارت امام رضا در مشهد، مشهدی نامند.

ظاهراً این کلمه ابداع زنده یاد احمد کسروی است که به پیراستن زبان فارسی و به کار نبردن زبان تازی اهتمام ورزیده بوده و یکی از کلماتی که ابداع کرده بود ...

درباره آن جهان پندارهای بسیار پوچی را در مغزهای خود جا داده اند. کسی که مْرد در گور دوباره زنده گردد، و دو فرشته یکی �نکیر� و دیگری �منکر� با گرزهای ...

نیروی نظامیِ رژیم.

مَأذَنَه: جایی که مؤذن، اذان گوید؛ مِناره، مِنار، گلدسته.

دستاق، یا دوستاق، به معنای محبوس، زندانی، دربند است.

بَندِخانه: سیاهچال، زندان، جایی که انسان در آن به بند کشیده خواهد شد.

فِریَه: دروغ، بهتان.

رَقیمه: سخنی که مرقوم شده، نوشته شده، مکتوب شده.

فرقه ای که خود را شیعه دوازده امامی خوانند و حضرت علی را در �صفات� هم پایه و مشابه خدا دانند، به نوعی صفات خدا را در حضرت علی جویانیده.

نَسمه: بنده، عبد.

روشن تر، زیباتر، نیکوتر، بهی تر. مثال: ملکوت اَبهی.

مُتَصاعِدین: بالارونده، صعود کننده. مفرد: متصاعد.

مُتَصاعِد: بالا رونده، بر بلندی رونده.

سالِماً: باسلامت، درحال سلامت. همچون: بنویس این الواح مقدسه سالماً بارض اقدس و. . .

نوعی علامت بوده که بر احکام و فرامین و نامه ها می زده ‍اند.

طُغرا: حالت تمبر و نشانی بوده که بر نامه ها و مراسلات می زده اند.

الغاء: لغو کردن. از بین بردن، بیهوده شمردن. الغاء قبل از ابطال است. الغاء قبل از تصویب و یا به اجرا درآمدن چیزی ست و خواستِ الغاء، آن است که قبل از ...

مَکاتیب: مکتوب ها، نوشته ها، نامه ها.

کنیزه خدا، خادم خدا.

سِنین، جمعِ سَنه است، به معنای: سالها.

( دِ ) نابود کننده ، ویران کننده .

اُمَم/ omam

اُمَت ها.

توابع ها، وابسته ها، متحدها، زنجیرها. مُتَتابِعات

مُتَتابِعه: توابع ها، وابسته ها، متحدها.

( اسم ) مونث متتابع جمع : متتابعات .

نگهبانان، محافظان، نگه دارندگان.

در بهائیت به عبدالهباء می گویند: غُصنِ اعظم، لابد یعنی شاخه اعظم دین بهائیت. غٌصنِ اکبر هم دارند و آن فکر کنم منتسب به شوقی افندی است، نوه دختریِ عب ...

سِّجْنِ: زندان.

رفتارهای سنگدلانه و بی رحمانه. چنان که احمد کسروی در کتاب بهائی گری قتل عام بهائیان را در زمان ناصرالدین شاه، دژرفتاری می داند.

خُستُوان بود: معترف و اعتراف گر بود که. . .

فُوجِ نَصرانی: به گمانم یک ارتش یا تفنگدارِ مسیحی را گویند. چنان که در کتاب بهائی گری احمد کسروی آمده است: یک فوج نصرانی را که برای این کار آماده گر ...

جُبّه خانه ( یا: جِبِه خانه، جباخانه ) اصطلاحی نظامی در قدیم، به معنای جای اسلحه و ابزار جنگ. در دورۀ صفویه به کارگاه های ساخت و نگهداری سلاح جباخان ...

تلفظ: یَمْبوع. ینبوع رأفت: یعنی چشمۀ مهربانی و بخشایش.

( تَ سَ تُّ ) [ ع . ] ( مص ل . ) پوشیده گشتن، نادیده گرفتن، بخشیدن، گذشت کردن. همچون: تَسَتُر بر مجرمان. .

خَطیئه: گناه، خطا، اشتباه.

موقِن: یقین دارنده، باورمند، مؤمن، دارای ایمانِ قوی و محکم.

کسی را گویند که توبه و استغفار کند و از گناه خویش بازگردد. و در هر حال مستغفر و تائبم. . . / از نامه سید باب به ولیعهد قاجار

حرره. [ح َرْ رَ رَ هو ] ( ع جمله فعلیه ) نویسندگان کتب فارسی در پایان نوشته خویش آنرا بکار برند، و پس از آن نام خویش نویسند. نوشت آنرا. . . تحریر کرد ...

خَبطِ دِماغ: جنون. اختلال در قوه شعور و ادراک و استنباط. از مرتبه خردمندی به مرتبۀ دیوانگی رسیدن.

خدا یاری دهد.

کافه: همه عباد: بندگان معنا: همۀ بندگان

در جملاتی بمانند: "اِحْتِجاج به قرآن نمود. . "، یحتمل معنای استناد را دهد.

اِتیان: معانی دیگرِ آن: 1 - آوردن 2 - مانند و نظیر چیزی را آوردن 3 - انجام دادن 4 - آمدن

از معانی دیگر آن محکم و مرتب است. مثل: وی را چوب مضبوط زده، که یا معنای آن این است که محکم او را با چوب زده اند، یا منظم و پیاپی زده اند.

انگشتر یا نگین سلیمان: انگشتر حضرت سلیمان بوده که از نمادهای نبوت ایشان بوده و از مواریث نبوت است و به اعتقاد شیعیان در دست امام زمان است و ارث ایشان ...

یَدِ بَیضاء: معجزه ( خرافات ) حضرت موسی که دست در گریبان خویش می کرد و درخشان و سفید و نورانی بیرون می آورد. تحت اللفظی: دست سفید.

به معنای بزرگان و پیشوایان است.

نُقَبا