پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٣٠)
واپایش
واپایش
بازآماد
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.
زرین سخن سوار ؛ قلم. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : زرین سخن سوارصفت کرد عنصری کلک هنروری را چون شد سخن گزار در طبع آن امیر سخن گر کنون بدی جز کلک تو ...
زرین هما. [ زَرْ ری هَُ ] ( اِ مرکب ) آفتاب. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . زرین همای : زرین همای چتر سفید است بال تو بی بال چون حواصل گرگین چه مانده ...
جان انجام. [ اَ ] ( نف مرکب ) جان بآخر رساننده. خاتمه دهنده جان. جان پایان دهنده. کُشنده : بروز بزم بود آفتاب گوهربار بروز رزم بود اژدهای جان انجام. ...
جان انجام. [ اَ ] ( نف مرکب ) جان بآخر رساننده. خاتمه دهنده جان. جان پایان دهنده. کُشنده : بروز بزم بود آفتاب گوهربار بروز رزم بود اژدهای جان انجام. ...
( گلشن آرای ) گلشن آرای. [ گ ُ ش َ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . || سخت سرخ. حنایی روشن. سرخ همچون گل گلستان : چو بشنید پرویز برپای خاست یکی جا ...
( گلشن آرای ) گلشن آرای. [ گ ُ ش َ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . || سخت سرخ. حنایی روشن. سرخ همچون گل گلستان : چو بشنید پرویز برپای خاست یکی جا ...
گلشن طراز. [ گ ُ ش َ طَ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . گلشن آرای : زهی گلشن طراز بزم نیرنگ چو بوی گل نهان در پرده رنگ. بیدل ( از آنندراج ) .
گلشن طراز. [ گ ُ ش َ طَ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . گلشن آرای : زهی گلشن طراز بزم نیرنگ چو بوی گل نهان در پرده رنگ. بیدل ( از آنندراج ) .
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...
پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.
پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.
پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.
خواجه بزرگ ؛ صدراعظم. نخست وزیر : خواجه بزرگ را بخواندند. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه بزرگ رنجی بزرگ بیرون طاقت بر خویش می نهد. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه ب ...
خواجه بزرگ ؛ صدراعظم. نخست وزیر : خواجه بزرگ را بخواندند. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه بزرگ رنجی بزرگ بیرون طاقت بر خویش می نهد. ( تاریخ بیهقی ) . خواجه ب ...
خواجه تاش. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ] ( اِ مرکب ) هم خواجه. دو غلام را گویند که یک صاحب و مولی دارند. دو بنده یک مولی. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ) ( ...
خواجه تاش. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ] ( اِ مرکب ) هم خواجه. دو غلام را گویند که یک صاحب و مولی دارند. دو بنده یک مولی. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ) ( ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه قنبر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ قَم ْ ب َ ] ( اِخ ) آقای قنبر. مولای قنبر. کنایه از حضرت علی ( ع ) که مولای قنبر بنده خود بود. ( یادداشت بخط مؤ ...
خواجه هر دو سرا. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ هََ دُ س َ ] ( اِخ ) لقب محمد مصطفی رسول اکرم ( ص ) است. ( یادداشت بخط مؤلف ) : محمد مصطفی ( ص ) که خواجه ...
ما و منی. [ وُ م َ ] ( حامص مرکب ) تکبر. خودپسندی.
آرام گرفتن درد ؛ بریدن و قطع شدن آن.
آرام گرفتن درد ؛ بریدن و قطع شدن آن.
زودا. ( ق مرکب ) بمعنی نزدیک است. ( آنندراج ) . به زودی و به تعجیل و به سرعت. و زودا که ؛ عنقریب و بزودی و به همین زودی و هرچه زودتر. ( ناظم الاطباء ...
زودا. ( ق مرکب ) بمعنی نزدیک است. ( آنندراج ) . به زودی و به تعجیل و به سرعت. و زودا که ؛ عنقریب و بزودی و به همین زودی و هرچه زودتر. ( ناظم الاطباء ...
خوش خوشان کسی شدن : [عامیانه، کنایه ] بسیار لذت بردن.
خوش خوش. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. رفته رفته. کم کم. نرم نرم. ( یادداشت مؤلف ) . خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان باد ...
خوش خوش. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. رفته رفته. کم کم. نرم نرم. ( یادداشت مؤلف ) . خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان باد ...
خوش خوش. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. رفته رفته. کم کم. نرم نرم. ( یادداشت مؤلف ) . خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان باد ...
خوش خوش. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. رفته رفته. کم کم. نرم نرم. ( یادداشت مؤلف ) . خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان باد ...
خوش خوش. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. رفته رفته. کم کم. نرم نرم. ( یادداشت مؤلف ) . خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان باد ...
خوش خوش. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. رفته رفته. کم کم. نرم نرم. ( یادداشت مؤلف ) . خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان باد ...
خوش خوش. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. رفته رفته. کم کم. نرم نرم. ( یادداشت مؤلف ) . خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان باد ...