پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٢٥٤)

تقویم در تقویم چنین کسان سعی پیوستن همچنان باشد که شمشیر بر سنگ آزمایند. ( کلیله و دمنه ) . و چون پادشاهزادگان بازگشتند و مهمات ایشان کفایت شد روی ب ...

دخترخانه. [ دُ ت َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) خانه دختران. زناخانه. جنده خانه. ( ناظم الاطباء ) . نجیب خانه. کنایه از فاحشه خانه است. خیرخانه.

دخترخانه. [ دُ ت َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) خانه دختران. زناخانه. جنده خانه. ( ناظم الاطباء ) . نجیب خانه. کنایه از فاحشه خانه است. خیرخانه.

مول. ( اِ ) درنگ و تأخیر. ( غیاث ) . درنگ و تأخیر و توقف و بازایستادگی. ( ناظم الاطباء ) . بودن و درنگ و تأخیر. و مول مول یعنی باش باش. ( از برهان ...

مول. ( اِ ) عاشق و عاشقباز و رفیق و یار زن. ( ناظم الاطباء ) . معشوقه زن را گویند. ( فرهنگ جهانگیری ) . معشوق زن. ( غیاث ) . مولی. آنکه با زنی رابطه ...

ولدالزنا. [ وَ ل َ دُزْ زِ ] ( ع ص مرکب ) زاده حرام. ( غیاث اللغات ) . حرام زاده. ( کشاف اصطلاحات الفنون ) ( آنندراج ) . || ( اِ مرکب ) پروانه ها و ک ...

درآمدن شوی بر زن ؛ دخول. مباشرت : ملکی از ایشان غلبه گرفت و عروسان را دوشیزگی بردی پیش از درآمدن شوی. ( التفهیم ) .

درآمدن شوی بر زن ؛ دخول. مباشرت : ملکی از ایشان غلبه گرفت و عروسان را دوشیزگی بردی پیش از درآمدن شوی. ( التفهیم ) .

درآمدن شوی بر زن ؛ دخول. مباشرت : ملکی از ایشان غلبه گرفت و عروسان را دوشیزگی بردی پیش از درآمدن شوی. ( التفهیم ) .

درآمدن به دین کسی ؛ به او گرویدن : اکنون محمد بیرون آمده است و نامه نوشته است که به دین من درآیید، شما چه می گوئید. ( قصص الانبیاء ص 225 ) .

درآمدن به دین کسی ؛ به او گرویدن : اکنون محمد بیرون آمده است و نامه نوشته است که به دین من درآیید، شما چه می گوئید. ( قصص الانبیاء ص 225 ) .

سپاه روم ؛ کنایه از روز است : چو شاهنشاه صبح آمد بر اورنگ سپاه روم زد بر لشکر زنگ. نظامی. لشکر روم شاه سیارگان به افق مغربی خرامید و جمال جهان آرا ...

سپاه زنگ. [ س ِ هَِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از مو بود که گرد صورت برآید. ریش : بگرد عارض آن ماهروی چاه زنخ سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ ...

هم افق

هم افق

هم افق

بوزنگان. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) ج ِ بوزنه : آن یکی برجهد چو بوزنگان پای کوبد بنغمه طنبور. ناصرخسرو. و رجوع به بوزنه و بوزینه شود.

بوزنگان. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) ج ِ بوزنه : آن یکی برجهد چو بوزنگان پای کوبد بنغمه طنبور. ناصرخسرو. و رجوع به بوزنه و بوزینه شود.

بوزنگان. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) ج ِ بوزنه : آن یکی برجهد چو بوزنگان پای کوبد بنغمه طنبور. ناصرخسرو. و رجوع به بوزنه و بوزینه شود.

آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . ( آوردن ) آوردن. [ وَ دَ ] ( مص ) ( از: آ، به معنی سوی یا به معنی سلب بردن ) بردن بسوی کسی. ایتاء. اجأه. ...

آورده اند که . . . . . . . . . . . . ( آوردن ) آوردن. [ وَ دَ ] ( مص ) ( از: آ، به معنی سوی یا به معنی سلب بردن ) بردن بسوی کسی. ایتاء. اجأه. اِت ...

آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . . . ( آوردن ) آوردن. [ وَ دَ ] ( مص ) ( از: آ، به معنی سوی یا به معنی سلب بردن ) بردن بسوی کسی. ایتاء. اجا ...

آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . .

آورده اند که . . . . . . . . . . . . . . . . .

واپایش

واپایش

بازآماد

زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.

زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.

زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.

زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.

زرین نگار. [ زَرْ ری ن ِ ] ( ص مرکب ) آراسته به زر : ز بس نوبتی های زرین نگار نمی برد ره بر در شهریار. نظامی.

زرین سخن سوار ؛ قلم. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : زرین سخن سوارصفت کرد عنصری کلک هنروری را چون شد سخن گزار در طبع آن امیر سخن گر کنون بدی جز کلک تو ...

زرین هما. [ زَرْ ری هَُ ] ( اِ مرکب ) آفتاب. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . زرین همای : زرین همای چتر سفید است بال تو بی بال چون حواصل گرگین چه مانده ...

جان انجام. [ اَ ] ( نف مرکب ) جان بآخر رساننده. خاتمه دهنده جان. جان پایان دهنده. کُشنده : بروز بزم بود آفتاب گوهربار بروز رزم بود اژدهای جان انجام. ...

جان انجام. [ اَ ] ( نف مرکب ) جان بآخر رساننده. خاتمه دهنده جان. جان پایان دهنده. کُشنده : بروز بزم بود آفتاب گوهربار بروز رزم بود اژدهای جان انجام. ...

( گلشن آرای ) گلشن آرای. [ گ ُ ش َ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . || سخت سرخ. حنایی روشن. سرخ همچون گل گلستان : چو بشنید پرویز برپای خاست یکی جا ...

( گلشن آرای ) گلشن آرای. [ گ ُ ش َ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . || سخت سرخ. حنایی روشن. سرخ همچون گل گلستان : چو بشنید پرویز برپای خاست یکی جا ...

گلشن طراز. [ گ ُ ش َ طَ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . گلشن آرای : زهی گلشن طراز بزم نیرنگ چو بوی گل نهان در پرده رنگ. بیدل ( از آنندراج ) .

گلشن طراز. [ گ ُ ش َ طَ ] ( نف مرکب ) باغبان. ( آنندراج ) . گلشن آرای : زهی گلشن طراز بزم نیرنگ چو بوی گل نهان در پرده رنگ. بیدل ( از آنندراج ) .

یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...

یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...

یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...

یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...

یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...

یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...

یک نفس. [ ی َ / ی ِ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) یک دم. یک لحظه. به اندازه یک دم زدن. || بی توقف. ( یادداشت مؤلف ) . بی امان : که ما را در آن ورطه ...

پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.

پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.

پرواز گرفتن. [ پ َرْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) پریدن : عنان تافت بر کین برآمد ز جای بدانسان که پرواز گیرد همای. فردوسی.