پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

تذرو زرین پر ؛ کنایه از خورشید : از پی آن تذرو زرین پر آهنین آشیان کنید امروز. خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 483 ) . - سیمرغ زرین پر ؛ کنایه از خورشی ...

تذرو زرین پر ؛ کنایه از خورشید : از پی آن تذرو زرین پر آهنین آشیان کنید امروز. خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 483 ) . - سیمرغ زرین پر ؛ کنایه از خورشی ...

تذرو زرین پر ؛ کنایه از خورشید : از پی آن تذرو زرین پر آهنین آشیان کنید امروز. خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 483 ) . - سیمرغ زرین پر ؛ کنایه از خورشی ...

مرغ یاقوت پر ؛ کنایه از آتش است .

گریزاندن

گریزاندن

گریزه

قاچاق شدن ( لهجه و گویش تهرانی ) در رفتن

قاچاق شدن ( لهجه و گویش تهرانی ) در رفتن

قاچاق شدن ( لهجه و گویش تهرانی ) در رفتن

تهی مایه . [ ت َ / ت ِ / ت ُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) بی مایه . فقیر. بی چیز. محروم : ترنم سرای تهی مایگان پیام آور دیگ همسایگان . نظامی . رجوع به ...

تهی مایه . [ ت َ / ت ِ / ت ُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) بی مایه . فقیر. بی چیز. محروم : ترنم سرای تهی مایگان پیام آور دیگ همسایگان . نظامی . رجوع به ...

تمام مایه. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) کامل. بحد کافی : نهاری کم مایه طعامی بود که پیش از طعام تمام مایه خورند. ( حاشیه ٔفرهنگ اسدی نخجوانی ، یادداش ...

تمام مایه. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) کامل. بحد کافی : نهاری کم مایه طعامی بود که پیش از طعام تمام مایه خورند. ( حاشیه ٔفرهنگ اسدی نخجوانی ، یادداش ...

تمام مایه. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) کامل. بحد کافی : نهاری کم مایه طعامی بود که پیش از طعام تمام مایه خورند. ( حاشیه ٔفرهنگ اسدی نخجوانی ، یادداش ...

تمام مایه. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) کامل. بحد کافی : نهاری کم مایه طعامی بود که پیش از طعام تمام مایه خورند. ( حاشیه ٔفرهنگ اسدی نخجوانی ، یادداش ...

مایه ٔ خرداد. [ ی َ / ی ِ ی ِ خ ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آتش است باتوجه به اینکه خرداد نام یکی از آتشکده های معروف بوده است : همیشه تا ...

تمام مایه. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) کامل. بحد کافی : نهاری کم مایه طعامی بود که پیش از طعام تمام مایه خورند. ( حاشیه ٔفرهنگ اسدی نخجوانی ، یادداش ...

مایه شب. [ ی َ / ی ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از سیاهی و تاریکی شب باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) .

مایه شب. [ ی َ / ی ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از سیاهی و تاریکی شب باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) .

مایه شب. [ ی َ / ی ِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از سیاهی و تاریکی شب باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) .

مایه آمدن برای کسی ( گویش تهرانی )

مایه آمدن برای کسی ( گویش تهرانی )

سبک مایه

تنک مایه . [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) که سرمایه ٔ مالی یا علمی او کم است . ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : نه درخورد سرمایه کردی کرم تن ...

تنک مایه . [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) که سرمایه ٔ مالی یا علمی او کم است . ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : نه درخورد سرمایه کردی کرم تن ...

مایه سوزی ، مایه سوز شدن

مایه سوز

مایه سوز

مایه سوز

مایه سوز شدن. [ ی َ / ی ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) سرمایه بالتمام یا نزدیک به تمام از دست بشدن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

مایه سوز شدن. [ ی َ / ی ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) سرمایه بالتمام یا نزدیک به تمام از دست بشدن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

مایه سوز شدن. [ ی َ / ی ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) سرمایه بالتمام یا نزدیک به تمام از دست بشدن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .

مایه ٔ صدق . [ ی َ / ی ِ ی ِ ص ِ ] ( اِخ ) کنایه از ابابکربن ابی قُحافه است . ( برهان ) ( از آنندراج ) . ابوبکر صدیق رضی اﷲ عنه . ( ناظم الاطباء ) .

مایه ٔ صدق . [ ی َ / ی ِ ی ِ ص ِ ] ( اِخ ) کنایه از ابابکربن ابی قُحافه است . ( برهان ) ( از آنندراج ) . ابوبکر صدیق رضی اﷲ عنه . ( ناظم الاطباء ) .

فراخ مایه . [ ف َ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) کنایت از مرد کاردان و بلندحوصله . ( آنندراج ) .

مایه و اصل

مایه ور محترم. ارجمند. بزرگوار. گرانمایه. دارای عزت و عظمت. عالی مقام. بلندپایه : چنین گفت کاین مایه ور پهلوان بزرگ است و باداد و روشن روان. فردوس ...

مایه ور محترم. ارجمند. بزرگوار. گرانمایه. دارای عزت و عظمت. عالی مقام. بلندپایه : چنین گفت کاین مایه ور پهلوان بزرگ است و باداد و روشن روان. فردوس ...

مایه ور محترم. ارجمند. بزرگوار. گرانمایه. دارای عزت و عظمت. عالی مقام. بلندپایه : چنین گفت کاین مایه ور پهلوان بزرگ است و باداد و روشن روان. فردوس ...

مایه ور محترم. ارجمند. بزرگوار. گرانمایه. دارای عزت و عظمت. عالی مقام. بلندپایه : چنین گفت کاین مایه ور پهلوان بزرگ است و باداد و روشن روان. فردوس ...

مایه ور محترم. ارجمند. بزرگوار. گرانمایه. دارای عزت و عظمت. عالی مقام. بلندپایه : چنین گفت کاین مایه ور پهلوان بزرگ است و باداد و روشن روان. فردوس ...

مایه ور محترم. ارجمند. بزرگوار. گرانمایه. دارای عزت و عظمت. عالی مقام. بلندپایه : چنین گفت کاین مایه ور پهلوان بزرگ است و باداد و روشن روان. فردوس ...

مایه ور. [ ی َ / ی ِ وَ ] ( ص مرکب ) مالدار و دولتمند و مایه دار. ( ناظم الاطباء ) . صاحب مایه. که سرمایه دارد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : نوشتن ...

مایه گرفتن ؛ حیثیت و اعتبار یافتن. پایه و منزلت گرفتن : پایه و مایه گرفت ، هم کف و هم جام او پایه بحر محیط، مایه حوض جنان. خاقانی.

مایه

مایه

مایه

مایه

مایه را خایه کردن ؛ یعنی همه سرمایه را تلف کردن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) . و رجوع به امثال و حکم شود.