پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٢,٤٦٦)

ناراستی ؛ راست نبودن. دروغ : و گر نامور شد به ناراستی دگر راست باور ندارند ازو. سعدی.

بخت برنا ؛ بخت جوان. بخت مساعد و بلند : بر آنند کاندرستخر اردشیر کهن گشت و شد بخت برناش پیر. فردوسی. بخت برنا وقایه عمر است چشم بیناطلایه رخسار. خ ...

برناوش ؛ مانند برنا. برناگونه. جوان گونه : بر کف این پیر که برناوش است دسته گل می نگری وآتش است. نظامی.

اقویاء. [اَق ْ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ قَوی . ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) . نیرومندان. رجوع به قوی شود.

زورمندان

اقویاء. [اَق ْ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ قَوی . ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) . نیرومندان. رجوع به قوی شود.

قدرقدرت. [ ق َ دَ ق ُ رَ ] ( ص مرکب ) آنکه قدرتش برابر قدرت قضا و قدر است : اعلیحضرت قدرقدرت.

قدرقدرت. [ ق َ دَ ق ُ رَ ] ( ص مرکب ) آنکه قدرتش برابر قدرت قضا و قدر است : اعلیحضرت قدرقدرت.

قدرقدرت. [ ق َ دَ ق ُ رَ ] ( ص مرکب ) آنکه قدرتش برابر قدرت قضا و قدر است : اعلیحضرت قدرقدرت.

مقطع کلام ؛ آخر کلام. ( ناظم الاطباء ) .

مقطع

حسن مقطع ؛ حسن انتها. خوبی پایان در شعر و کلام.

حسن مقطع ؛ حسن انتها. خوبی پایان در شعر و کلام.

تپه کردن

تپه کردن

تپه کردن

هاچیدن ( لهجه و گویش تهرانی ) روی هم چیدن، کنار هم چیدن ، جمع کردن

هاچیدن ( لهجه و گویش تهرانی ) روی هم چیدن، کنار هم چیدن ، جمع کردن

هاچیدن ( لهجه و گویش تهرانی ) روی هم چیدن، کنار هم چیدن ، جمع کردن

هاچیدن ( لهجه و گویش تهرانی ) روی هم چیدن، کنار هم چیدن ، جمع کردن

هاچین و واچین ( لهجه و گویش تهرانی ) جمع کن و باز کن

واچیده. [ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) پخش شده پس از چیدن ومرتب شدن. به هم خورده پس از آنکه چیده شده باشد.

هستنده

هند. [ هََ ] ( فعل ) یعنی هستند و موجودند. ( برهان ) . اند. صورتی از فعل بودن است برای جمع سوم شخص. هست مفرد آن است : از مردخرد بپرس ازیرا جز تو به ...

هند. [ هََ ] ( اِ ) راه و طریق و هنجار و قاعده و قانون. ( برهان ) : گشاده بر ایشان و بر کار من به هر نیک و بد هند و هنجار من. فردوسی.

هند. [ هََ ] ( اِ ) راه و طریق و هنجار و قاعده و قانون. ( برهان ) : گشاده بر ایشان و بر کار من به هر نیک و بد هند و هنجار من. فردوسی.

به گورِ: بگور سیاه ؛ به جهنم. به درک.

به گورِ: بگور سیاه ؛ به جهنم. به درک.

نشمه باز ( گویش تهرانی )

نَشمه جات لهجه و گویش تهرانی فواحش

نَشمه جات لهجه و گویش تهرانی فواحش

عق وپق راه انداختن ؛ در تداول عامه ، قی کردن. استفراغ کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) .

عق وپق راه انداختن ؛ در تداول عامه ، قی کردن. استفراغ کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) .

عق وپق راه انداختن ؛ در تداول عامه ، قی کردن. استفراغ کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

سهم زده . [س َ زَ دَ / دِ ] ( ن مف ) ترسیده . بیمناک : سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش . نظامی .

فرجامگاه. [ ف َ ] ( اِ مرکب ) گور است که قبر باشد و آن جایی است که آدمی را بعد از رحلت از دنیا در آنجا نهند. ( برهان ) : بسی دشمن و دوست کردی تباه کن ...

فرجامگاه. [ ف َ ] ( اِ مرکب ) گور است که قبر باشد و آن جایی است که آدمی را بعد از رحلت از دنیا در آنجا نهند. ( برهان ) : بسی دشمن و دوست کردی تباه کن ...

فرجامگاه. [ ف َ ] ( اِ مرکب ) گور است که قبر باشد و آن جایی است که آدمی را بعد از رحلت از دنیا در آنجا نهند. ( برهان ) : بسی دشمن و دوست کردی تباه کن ...

گَر و گور ( گویش تهرانی )

خیر سرش ! ( گویش تهرانی )

گور کردن . [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دفن کردن مرده را. به خاک سپردن مرده : نصر سیار بر واصل عمرو نماز کرده اندر سراپرده ٔ خویش گور کردش . ( تاریخ بخارای ...

گور کردن . [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دفن کردن مرده را. به خاک سپردن مرده : نصر سیار بر واصل عمرو نماز کرده اندر سراپرده ٔ خویش گور کردش . ( تاریخ بخارای ...

بهم گوریدن. [ ب ِهََ دَ ] ( مص مرکب ) در یکدیگر داخل شدن. بهم آمیختن چنانکه جدا کردن دشوار و یا ناممکن بود:. . . نخ ها: ابریشم ها گوریده است. کارها ب ...

بهم گوریدن. [ ب ِهََ دَ ] ( مص مرکب ) در یکدیگر داخل شدن. بهم آمیختن چنانکه جدا کردن دشوار و یا ناممکن بود:. . . نخ ها: ابریشم ها گوریده است. کارها ب ...

معقد / معقده

گورانده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) درهم وبرهم شده. گره خورده ( نخ و ابریشم ) .