پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٥٢)

=inflict yourself/somebody on somebody to visit or be with someone when they do not want you – used humorously

=inflict yourself/somebody on somebody to visit or be with someone when they do not want you – used humorously

یک دمه. [ ی َ / ی ِ دَ م َ / م ِ ] ( ص نسبی ) ناپایدار و فانی و بی ثبات. ( ناظم الاطباء ) .

یک دمه. [ ی َ / ی ِ دَ م َ / م ِ ] ( ص نسبی ) ناپایدار و فانی و بی ثبات. ( ناظم الاطباء ) .

انبان باد. [ اَم ْ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پوستی که آنرا پرباد کرده آهنگران آتش افروزند. ( غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) . || انبانی که پر از ...

انبان باد. [ اَم ْ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پوستی که آنرا پرباد کرده آهنگران آتش افروزند. ( غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) . || انبانی که پر از ...

انبان باد. [ اَم ْ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پوستی که آنرا پرباد کرده آهنگران آتش افروزند. ( غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) . || انبانی که پر از ...

گردن افراختن ؛ گردن بلندکردن و کنایه از سرکشی و گردن کشی کردن : خریدار این جنگ و این تاختن بخورشید گردن برافراختن. فردوسی. ز بیشی و از گردن افراختن ...

گردن افراختن ؛ گردن بلندکردن و کنایه از سرکشی و گردن کشی کردن : خریدار این جنگ و این تاختن بخورشید گردن برافراختن. فردوسی. ز بیشی و از گردن افراختن ...

تیغ افراختن ؛ بلند کردن تیغ و برآوردن آن : بگفت این و بفراخت برنده تیغ بغرید برسان غرنده میغ. فردوسی.

تیغ افراختن ؛ بلند کردن تیغ و برآوردن آن : بگفت این و بفراخت برنده تیغ بغرید برسان غرنده میغ. فردوسی.

از با. مع : دیدم وقتی در حدود هندوستان که از پشت پیل شکار میکردی و روی پیل را از آهن بپوشیده بودند. ( تاریخ بیهقی ) . نقاش چابک دست از قلم صورتها ان ...

از با. مع : دیدم وقتی در حدود هندوستان که از پشت پیل شکار میکردی و روی پیل را از آهن بپوشیده بودند. ( تاریخ بیهقی ) . نقاش چابک دست از قلم صورتها ان ...

سر از گردن انداختن

سر از گردن انداختن

سر از گردن انداختن

سر از گردن انداختن

به سر خویش ؛ به تنهایی. ( یادداشت مؤلف ) : و این تره را [بادرنج بویه ] بسر خویش مفرح خوانند. ( الابنیه عن حقایق الادویه ) .

به سر خود بودن ؛ مستقل بودن : و شرح آن چنانست که کتابی بسر خویش است و پادشاهان از خواندن آن استفادت کنند. ( فارسنامه ابن البلخی ص 60 ) .

به سر خویش ؛ به تنهایی. ( یادداشت مؤلف ) : و این تره را [بادرنج بویه ] بسر خویش مفرح خوانند. ( الابنیه عن حقایق الادویه ) .

از سَرِ /ز سَرِ ؛ از روی. بسبب. بخاطر : لقمه ای چند از سر اشتها تناول کرد. ( سعدی ) . نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد. س ...

از سَرِ /ز سَرِ ؛ از روی. بسبب. بخاطر : لقمه ای چند از سر اشتها تناول کرد. ( سعدی ) . نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد. س ...

از سَرِ /ز سَرِ ؛ از روی. بسبب. بخاطر : لقمه ای چند از سر اشتها تناول کرد. ( سعدی ) . نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد. س ...

از سَرِ /ز سَرِ ؛ از روی. بسبب. بخاطر : لقمه ای چند از سر اشتها تناول کرد. ( سعدی ) . نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد. س ...

از سَرِ /ز سَرِ ؛ از روی. بسبب. بخاطر : لقمه ای چند از سر اشتها تناول کرد. ( سعدی ) . نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد. س ...

از سَرِ /ز سَرِ ؛ از روی. بسبب. بخاطر : لقمه ای چند از سر اشتها تناول کرد. ( سعدی ) . نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد. س ...

از سَرِ /ز سَرِ ؛ از روی. بسبب. بخاطر : لقمه ای چند از سر اشتها تناول کرد. ( سعدی ) . نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد. س ...

دستاربندان. [ دَ ب َ ] ( اِ مرکب ) ج ِ دستاربند. کنایه از سادات و صدور و نقبا و علما و قضات و فضلا و مفتیان و درویشان و امثال ایشان باشد و به عربی ار ...

دستاربندان. [ دَ ب َ ] ( اِ مرکب ) ج ِ دستاربند. کنایه از سادات و صدور و نقبا و علما و قضات و فضلا و مفتیان و درویشان و امثال ایشان باشد و به عربی ار ...

دستاربندان. [ دَ ب َ ] ( اِ مرکب ) ج ِ دستاربند. کنایه از سادات و صدور و نقبا و علما و قضات و فضلا و مفتیان و درویشان و امثال ایشان باشد و به عربی ار ...

دستاربندان. [ دَ ب َ ] ( اِ مرکب ) ج ِ دستاربند. کنایه از سادات و صدور و نقبا و علما و قضات و فضلا و مفتیان و درویشان و امثال ایشان باشد و به عربی ار ...

دستاربندان. [ دَ ب َ ] ( اِ مرکب ) ج ِ دستاربند. کنایه از سادات و صدور و نقبا و علما و قضات و فضلا و مفتیان و درویشان و امثال ایشان باشد و به عربی ار ...

طیلسان مزعفر. [ طَ/ طِ ل َ ن ِ م ُ زَ ف َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از شعاع آفتاب است. ( برهان ) ( آنندراج ) : تا زمین بر کتف ز خلعت روز طیلسا ...

طیلسان دار. [ طَ / طِ ل َ ] ( نف مرکب ، اِ مرکب ) کنایه از پیر و مرشد : طیلسان داران دین بودند آنجا نعره زن خانقه داران جان بودند آنجا جامه در. سنائ ...

ویله کنان

ویله کردن

ویله کنان

اسیران خاک. [ اَ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از تن پروران. || کنایه از مردگان. ( هفت قلزم ) ( آنندراج ) .

اسیران خاک. [ اَ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از تن پروران. || کنایه از مردگان. ( هفت قلزم ) ( آنندراج ) .

اموات احمر؛ کنایه از مقتولان و شهیدان. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) . رجوع به میت شود.

اموات احمر؛ کنایه از مقتولان و شهیدان. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) . رجوع به میت شود.

خون از جگر باریدن

جگردار ؛ کنایه از مرد دلیر و بی باک. ( آنندراج ) : خط شبرنگ شد آن خال سیه را پر و بال راهزن در شب تاریک جگردارترست. صائب ( از آنندراج ) . تلاش قرب ...

جگردار ؛ کنایه از مرد دلیر و بی باک. ( آنندراج ) : خط شبرنگ شد آن خال سیه را پر و بال راهزن در شب تاریک جگردارترست. صائب ( از آنندراج ) . تلاش قرب ...

جگر خاییدن ؛ غمگین بودن. محزون بودن. غم و غصه خوردن : ز شوق لبت چند خایم جگر بیا ساقی ای از خدا بی خبر. ظهوری ( از آنندراج ) .

جگر خاییدن ؛ غمگین بودن. محزون بودن. غم و غصه خوردن : ز شوق لبت چند خایم جگر بیا ساقی ای از خدا بی خبر. ظهوری ( از آنندراج ) .

جگرتافته ؛ کنایه از عاشق. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) .

جگرخای. [ ج ِ گ َ ] ( نف مرکب ) غمخوار و محنت کش. ( آنندراج ) . رجوع به جگرآشام شود.

جگربند. [ ج ِ گ َ ب َ ] ( اِ مرکب ) مجموع جگر و شش و دل را گویند خواه از انسان باشد و خواه از حیوانات دیگر و بعربی سوادالبطن خوانند. ( برهان ) : یا ب ...

جگربندان