پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٢٢٥)

رجل الباب. [ رِ لُل ْ ] ( ع اِ مرکب ) پاشنه در. ( دهار ) .

خو باز کردن. [ ک َ رَ ] ( مص مرکب ) ترک عادت کردن. ( ناظم الاطباء ) . ترک اعتیاد کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : نزاری و خو باز کردن ز می چه تزویر دارد ...

خو باز کردن. [ ک َ رَ ] ( مص مرکب ) ترک عادت کردن. ( ناظم الاطباء ) . ترک اعتیاد کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : نزاری و خو باز کردن ز می چه تزویر دارد ...

خو باز کردن. [ ک َ رَ ] ( مص مرکب ) ترک عادت کردن. ( ناظم الاطباء ) . ترک اعتیاد کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : نزاری و خو باز کردن ز می چه تزویر دارد ...

خو باز کردن. [ ک َ رَ ] ( مص مرکب ) ترک عادت کردن. ( ناظم الاطباء ) . ترک اعتیاد کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : نزاری و خو باز کردن ز می چه تزویر دارد ...

خور دادن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غذا دادن. طعام دادن. اطعام : زبهر آنکه تا در دامت آرد چو مرغان مر ترا خرداد خور داد. ناصرخسرو. کرا خور دا ...

خور دادن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غذا دادن. طعام دادن. اطعام : زبهر آنکه تا در دامت آرد چو مرغان مر ترا خرداد خور داد. ناصرخسرو. کرا خور دا ...

خور دادن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غذا دادن. طعام دادن. اطعام : زبهر آنکه تا در دامت آرد چو مرغان مر ترا خرداد خور داد. ناصرخسرو. کرا خور دا ...

خور و خواب. [ خوَ / خ ُ رُ خوا / خا ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) عمل خوردن و خوابیدن. کنایه از راحت و آسایش است. ( یادداشت بخط مؤلف ) : اگر همین خور و ...

شیخ الخلفاء. [ ش َ خُل ْ خ ُ ل َ ] ( اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه ، و لقب دیگر اوصدّیق است. ( یادداشت مؤلف ) . رجوع به ابوبکر شود.

شیخ الخلفاء. [ ش َ خُل ْ خ ُ ل َ ] ( اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه ، و لقب دیگر اوصدّیق است. ( یادداشت مؤلف ) . رجوع به ابوبکر شود.

شیخ الخلفاء. [ ش َ خُل ْ خ ُ ل َ ] ( اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه ، و لقب دیگر اوصدّیق است. ( یادداشت مؤلف ) . رجوع به ابوبکر شود.

شیخ الخلفاء. [ ش َ خُل ْ خ ُ ل َ ] ( اِخ ) لقب ابوبکربن ابی قحافه ، و لقب دیگر اوصدّیق است. ( یادداشت مؤلف ) . رجوع به ابوبکر شود.

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] ( اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس ...

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] ( اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس ...

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] ( اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس ...

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] ( اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس ...

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] ( اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس ...

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] ( اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس ...

گلیم گوش. [ گ ِ ] ( ص مرکب ) مردمی بوده اند مانند آدم لیکن گوشهای آنها به مرتبه ای بزرگ بوده که یکی را بستر و دیگری را لحاف میکرده اند و آنها را گوش ...

گوش بستر. [ ب ِ / ب َ ت َ ] ( اِخ ) نام مردی عظیم گوش به عهد اسکندر. توضیح اینکه چون اسکندر ذوالقرنین متوجه شهر بابل شد در اثنای راه به کوهی رسید بس ...

نظریه استاد کدکنی در این مورد

Actions speak louder than words

بیت الشراب. [ ب َ تُش ْ ش َ ] ( ع اِ مرکب ) شرابخانه : و مرکب راهوار و بغال و جمال بسیار و زرادخانه و آلات بیت الشراب. ( جهانگشای جوینی ) .

بیت الفراغ. [ ب َ تُل ْ ف ِ ] ( ع اِ مرکب ) قدم جا و طهارت. ( آنندراج ) . بیت الماء. آب خانه. ( مهذب الاسماء ) . بیت الخلاء. بیت التخلیه. مستراح.

بیت الفراغ. [ ب َ تُل ْ ف ِ ] ( ع اِ مرکب ) قدم جا و طهارت. ( آنندراج ) . بیت الماء. آب خانه. ( مهذب الاسماء ) . بیت الخلاء. بیت التخلیه. مستراح.

بیت الفراغ. [ ب َ تُل ْ ف ِ ] ( ع اِ مرکب ) قدم جا و طهارت. ( آنندراج ) . بیت الماء. آب خانه. ( مهذب الاسماء ) . بیت الخلاء. بیت التخلیه. مستراح.

بیت الدوا. [ ب َ تُدْ دَ ] ( ع اِ مرکب ) دواخانه یا دارالشفا. ( آنندراج ) . بیت الدواء. داروخانه : ترتیب کرده است ز بیت الدوا فلک از خوشه جو، ز صبح س ...

سبز خنگ. [ س َ خ ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) کنایه از فلک. ( آنندراج ) . یا صفت فلک و آسمان و گردون باشد : پیش رخش تو سبز خنگ فلک لنگ و سکسک بود بسان کل ...

الاقارب کالعقارب ؛ نزدیکان چون عقربند ( در گزندگی ) ؛ از ماست که بر ماست.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

سیدالقوم ؛ مهتر طائفه.

ریشمال. ( نف مرکب ) دیوث. بی حمیت. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ) . بی غیرت. ( ناظم الاطباء ) . || متملق. چاپلوس. متبصبص. ( از یادداشت مؤلف ) .

قوادگی. [ ق َوْ وا دَ / دِ ] ( حامص ) قرمساقی. || زن جلبی. ( ناظم الاطباء ) .

قوادگی. [ ق َوْ وا دَ / دِ ] ( حامص ) قرمساقی. || زن جلبی. ( ناظم الاطباء ) .

قوادگی. [ ق َوْ وا دَ / دِ ] ( حامص ) قرمساقی. || زن جلبی. ( ناظم الاطباء ) .

برغ. [ ب َ / ب َ رَ / ب َ رِ] ( اِ ) بند آب. ( برهان ) . سد. ( شرفنامه منیری ) . برغ آب. بندی باشد که از چوب و خاشاک و خاک و گل در پیش آب بندند. بزغ. ...

برغ. [ ب َ / ب َ رَ / ب َ رِ] ( اِ ) بند آب. ( برهان ) . سد. ( شرفنامه منیری ) . برغ آب. بندی باشد که از چوب و خاشاک و خاک و گل در پیش آب بندند. بزغ. ...

آبگینه بحلب بردن ؛ مرادف زیره بکرمان بردن.