پیشنهاد‌های علی باقری (٣٧,٥٣٤)

رانده آمدن ؛ رانده شدن.

- رانده فرمودن ؛ رانده کردن. طرد کردن.

رانده کردن ؛ مطرود کردن. مطرود ساختن. دور گردانیدن. طرد کردن : واین محمد است. . . که مرا ایزد بسبب او لعین و رانده کرد. ( تاریخ سیستان ) . رجوع به را ...

راندن مگس یامگس راندن ؛ دور کردن آن. بیرون کردن آن. اخراج. ( یادداشت مؤلف ) : گر تنگ شکر خرید می نتوانم باری مگس از تنگ شکر میرانم. ؟ ( از سندبادنا ...

از راه یا از ره راندن ؛ منحرف کردن. فریب دادن : بسا زن کو صد از پنجه نداند عطارد را به زرق از ره براند. نظامی.

از نظر راندن ؛ از نظر انداختن : بملازمان سلطان که رساند این دعا را که بشکر پادشاهی ز نظر مران گدا را. حافظ.

- غرض ران ؛ غرض ورز. مغرض. که در گفتار یا کاری غرض شخصی بکار برد. که در باره شخصی یا چیزی نیت بد داشته باشد. و رجوع به هوسران و کامران و غرض شود.

کامران ؛ کامیاب و متمتع و با عیش و عشرت. ( ناظم الاطباء ) . خوشبخت. کامیاب. کامگار. شادکام. که بکام و آرزوی خود برسد. که کار بکام خود دارد : وگر کامر ...

شهوت ران ؛ که پیرو شهوت نفس است. که از هوای نفس پیروی کند. که کارها را از روی شهوت و هوی و هوس انجام دهد. عیاش. - || که درامور جنسی زیاده روی کند. ...

گله ران ؛ شبان. چوپان. رمه بان. راعی. که گله را براند. || انجام دهنده. اجراکننده. عمل کننده.

قلبه ران ؛ شخم کننده زمین جهت زراعت. ( ناظم الاطباء ) .

کشتی ران ؛ راننده کشتی. ناخدا.

گاوران ؛ راننده گاو. که گاو را براند.

تیزران ؛ تندران. که تند براند.

زورق ران ؛ راننده زورق. راننده ٔقایق.

قایق ران ؛ راننده قایق. زورق ران.

- تندران ؛ تیزران. تند راننده مرکب.

ارابه ران ؛ که ارابه را براند. که بکار رانندگی ارابه پردازد. راننده ارابه.

سیل ران ؛ کنایه از چشم گریان و اشکریز : از نسیم یار گندمگون یکی جوسنگ مشک با دل سوزان و چشم سیل ران آورده ام. خاقانی.

مگس ران کردن ؛ مگس ران ساختن : مگس ران کردن از شهپر طاوس عجب زشت است بر طاوس زیبا. خاقانی.

آب ران ؛ روانه کننده آب. جاری سازنده آب.

دزدران ؛ که دزد را براند. که دزد را دور کند. که دزد را دفع کند : روز صیادم بد و شب پاسبان تیزچشم و صیدگیر و دزدران. مولوی.

بادران ؛ که باد را دور کند. که باد را دفع سازد.

ران ملخ پیش سلیمان بردن ( یا بخوان جم بردن ) ؛ کنایه از هدیه ناچیزی ببزرگی دادن. خدمت بیمقداری برای مردبلندقدری انجام دادن. کار بی ارزشی برای مردی مه ...

زیر ران بودن ؛ مرکوب بودن : شاه را بین کعبه ای بر بوقبیس چون کمیتش زیر ران آمد به رزم. خاقانی. کانکه دزدید اسب ما را کو و کیست ؟ اینکه زیر ران تست ...

|| بمجاز، مطیع و منقاد بودن. فرمانبردار بودن. زیر اطاعت بودن : صدر تو میدان کرامات باد و اسب سعادات ، ترا زیر ران. خاقانی. اگر چه اسب زیر ران خاقان ...

ران ملخ ؛ کنایه از بی ارزو بی ارج. چیز بیمقدار و بی بها. هدیه ناچیز.

دست در زیر ران گذاردن ؛ کنایه از ضمانت شخص سوگند خورنده است که این کار را انجام میدهد برای اطاعت و وفاداری و امانت در سوگند. ( از قاموس کتاب مقدس ) .

ران افشردن ؛ فشردن زانو بر دو پهلوی اسب تند رفتن را. . . و رجوع به ماده ران افشردن در همین لغت نامه شود.

بزیر ران شدن ؛ مطیع گشتن. زیر فرمان درآمدن : بزیر ران شده اسب مرادش همه کام جهان او دست دادش. میرنظمی ( از شعوری ) .

رامی الصید ؛ شکارچی و شکارکننده ٔنخجیر. ( ناظم الاطباء ) .

رامش دل ؛ مایه آرام دل. آرامش خاطر : او را نتوان گفت که تو انده من خور کان رامش دل نیست به اندوه سزاوار. فرخی.

برامش ؛ بارامش. قرین رامش. بمجاز، بهره مند. برخوردار. آسوده : همی جستنش داد و دانش بود ز دانش روانش برامش بود. فردوسی. برامش بود هر که دارد خرد سپه ...

ثور رامح ؛ گاوی که دو شاخ داشته باشد. ( از اقرب الموارد ) .

بارامش ؛ باشادی. باخرمی. طربناک. خوشحال : همه شاد و بارامش و من به بند نکردند کس یاداین مستمند. فردوسی. و رجوع به شواهد ذیل رامش شود.

رام رام ؛ مثل اﷲاﷲ بین هنود مستعمل است. ( آنندراج ) . اﷲاﷲ. و در هندوستان بجای سلام و تحیت این کلمه را گویند. ( ناظم الاطباء ) : درو[ در بتکده ] بسکه ...

رام رام گفتن ؛ سلام کردن. ( ناظم الاطباء ) : خودبخود هستند چون با عاشقان خود کام رام از چه می گویند باخوبان هندو رام رام. اشرف ( از آنندراج ) .

آذر رام خراد ؛ یعنی آتش فره ایزد رام. ( مزدیسنا ذیل ص 229 ) : دل شاه از اندیشه آزاد شد سوی آذر رام خراد شد. فردوسی ( از مزدیسنا ص 229 ) .

رام روز ؛ روز رام : رام روز است و بخت و دولت رام ای دلارام خیزو درده جام. مسعودسعد. و رجوع به رام شود.

پیروزرام ؛ آنکه رام و مطیع پیروز است. - || آنکه پیروز رام و فرمانبر اوست. - || ( اِخ ) بروایت شاهنامه نام قدیم ری است. رجوع به پیروز رام در همین ...

- راکع بخدا ؛ کسی که توکل و اعتماد بخدا کند. ( از متن اللغة ) .

ماءِ راکد ؛ آب خفته. ناروان. آب ایستاده. آنکه جاری نباشد. ( یاداشت مؤلف ) . و رجوع به آب راکد شود.

نامه های راکد ؛ مقابل نامه های در جریان اداری.

هوای راکد ؛ هوای بی تموج. ( یادداشت دهخدا ) .

راکد گذاشتن موضوع یا امر یا جریانی ؛ تعقیب نکردن آن موضوع یا امر یا جریان. مسکوت گذاشتن آن. که امروزه این عبارات در اصطلاح اداری ومطبوعاتی و قضایی بس ...

راکد ماندن موضوع یا پرونده یا نامه ؛ بی تعقیب و پیگرد ماندن آن. از جریان خارج شدن آن.

راکد ماندن موضوع یا پرونده یا نامه ؛ بی تعقیب و پیگرد ماندن آن. از جریان خارج شدن آن.

راکد ماندن موضوع یا پرونده یا نامه ؛ بی تعقیب و پیگرد ماندن آن. از جریان خارج شدن آن.

راکد گذاشتن موضوع یا امر یا جریانی ؛ تعقیب نکردن آن موضوع یا امر یا جریان. مسکوت گذاشتن آن. که امروزه این عبارات در اصطلاح اداری ومطبوعاتی و قضایی بس ...

راکد گذاشتن موضوع یا امر یا جریانی ؛ تعقیب نکردن آن موضوع یا امر یا جریان. مسکوت گذاشتن آن. که امروزه این عبارات در اصطلاح اداری ومطبوعاتی و قضایی بس ...