پیشنهاد‌های علی باقری (٣٧,٥٣٤)

بدرؤیت ؛ بدشکل و بدترکیب. ( ناظم الاطباء ) .

خوش رؤیت ؛ خوش شکل. ( ناظم الاطباء ) .

رؤیای صادقه ؛ یعنی خوابهایی که درست و مطابق با واقع است و بالجمله آنچه انسان در خواب بیند اگر مطابق با واقع باشد رؤیای صادقه گویند. کاشانی گوید: نف ...

رأس المخروط ؛ رأس مخروط. نقطه مقابل قاعده مخروط را رأس المخروط گویند. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ص 616 و 477 ) . رجوع به همین ترکیب و نیز سر مخروط ...

رأس و قاعده ؛سر و بن. باصطلاح هندسه ، میان دو مرکز سر و بن. ( از التفهیم مقدمه ص قسز ) . و رجوع به التفهیم ص 26 شود.

رأس و قاعده ظل ؛ �سر مایه تا به بنش �. ( از التفهیم مقدمه ص قسز ) . و رجوع به التفهیم ص 313 شود.

رأس آیة ؛ آخر آیه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) . از آن است : توفاه علی رأس ستین ، اَی آخره ؛ او را میراند بر سر شصت سال ، یعنی در آخر آن. ( من ...

رأس السنة ؛ سر سال. نخستین روز آن. ( از اقرب الموارد ) .

رأس الشهر ؛ سر ماه. نخستین روز آن. ( از اقرب الموارد ) .

رأس خرمن ؛ سر خرمن. هنگام خرمن کردن. گاه خرمن. || اصل و اساس : حب دنیا هست رأس هر خطا از خطا کی میشود ایمان عطا. شیخ بهائی.

رأس کلان ؛ اسب اصیل و نجیب. ( ناظم الاطباء ) .

رأس المال ؛ اصل مال. ( منتهی الارب ) . اصل مال و سرمایه. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ماده رأس المال شود.

بیت رأس ؛ موضعی است درشام که می را بسوی وی نسبت دهند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) .

رأس ارنب ؛ سر خرگوش است و چون بسوزند و خرد بکوبند وبا پیه خروس بر داءالثعلب طلا کنند نافع بود. ( از اختیارات بدیعی ) .

بالرأس و العین ؛ کلمه ای است که در موقع رضا و تسلیم گویند یعنی بسر و چشم. ( ناظم الاطباء ) .

رایةالاخفاق ؛ علم نیازمندی. ( ناظم الاطباء ) .

ماه رایت ؛ علم و بیرق که بر آن تصویر ماه باشد. ماه پیکر.

ماه رایت ؛ یعنی تصویر ماه که بر علم ترسیم شده باشد : طفلی است ماهروی که از مار حمیری در ماه رایت پسر آبتن گریخت. خاقانی.

رایت کاویان ؛ علم فریدون. ( ناظم الاطباء ) . همان درفش کاویانی. ( از بهار عجم ) . اختر کاویان یعنی آن علم افریدون که آن را اختر کاویان نیز گویند. ( ا ...

رایت کاویانی ؛ همان درفش کاویانی است. ( از بهار عجم ) ( از آنندراج ) : با میمنت ثبات کلکم چون رایت فتح کاویانی. سنجر کاشی ( از آنندراج ) . و رجوع ب ...

صاحب رایت ؛ علمدار. آنکه علم را بدست دارد. آنکه مسؤول و مأمور برداشتن علم است. حامل و نگهبان علم. محافظ و نگاهبان رایت : فیل او صاحب رایت ایلک را د ...

رایت فریدون ؛ همان درفش کاویانی است. ( از بهار عجم ) ( آنندراج ) . رایت کاویانی : وگر چو تاج فریدون شداز شکوفه درخت خجسته رای تو چون رایت فریدون باد. ...

رایت اشعریان ؛ علم مخصوص پیروان مذهب اشعری. حسن قمی گوید: ابوالبحتری در کتاب رایات و علمها یاد کرده است که رایت و علم اشعریان ، رسول ( ص ) آنرا روز ف ...

رایت بیضا ؛ علم سفید که درفش فیروزی باشد. ( ناظم الاطباء ) .

رایت دین ؛ عَلَم دین. بیرق دین : تا مژه بر هم زنی چون مژه با هم کنی رایت دین بر یمین ، آیت حق بر یسار. خاقانی. واثق بلطف باری تعالی که وعده ای که د ...

رایت عالی ؛ رایت بلند. علم بلند.

رایت اسلام ؛ علم اسلام. بیرق اسلام : سلطان آن قصه غزو محقق کرد تا رایت اسلام بعز آن افراشته شود. ( ترجمه تاریخ یمینی ) .

راهی نمودن ؛ روانه ساختن. برفتن واداشتن. گسیل کردن : علم خان که بنی عم از هفتصد سوار افغانی در تحت اختیار داشت به آذربایجان راهی نمود که برده در قلعه ...

راهروان طریقت ؛ اولیاء و سالکان. ( ناظم الاطباء ) .

راهروان صحرا ؛ راهروان ازل. مردمان پارسا و عابد. ( از ناظم الاطباء ) . سالکان شب بیدار. ( شرفنامه منیری ) . - || اولیاء. ( شرفنامه منیری ) .

راهروان ازل ؛ مردمان پارسا و زاهد و عابد و شب زنده دار. راهروان سحر. ( ناظم الاطباء ) : خیز که استاده اند راهروان ازل بر سرراهی که نیست تا ابدش منتها ...

پارچه یا چیت یا قبای راه راه ؛ پارچه و چیت و قبایی که خطوط موازی داشته باشد.

راه دادن فال ؛ حسن ارتکاب امر معهود ازفال و استخاره معلوم کردن. ( بهار عجم ) ( ارمغان آصفی ) ( آنندراج ) : راهم دهد چو فال برفتن ز دوستی با هرکه مشور ...

راه دادن مصحف ؛ راه دادن فال. ( از ارمغان آصفی ) . خوب آمدن استخاره. رجوع به راه دادن استخاره و فال شود. || بمجاز، غلبه دادن. فزون کردن : داده ست جفا ...

راه دادن خجلت و ترس یا صفت دیگر به خود یا خویشتن یا بسوی خود ؛ پذیرفتن آن صفت. قبول کردن آن. تن دادن بآن. اجازه ورود دادن. اجازه دادن که برشخص مسلط و ...

راه دادن استخاره یا راه ندادن آن ؛ خوب آمدن یا بد آمدن استخاره : استخاره راه نداد؛ خوب نیامد. ( یادداشت مؤلف ) .

راه دادن بخود ؛ اجازه آمدن دادن بسوی خود. بسوی خود طلبیدن : چو دولت هر که را دادی بخود راه نبشتی بر سرش یا میر یا شاه. نظامی.

راهبری کردن ؛ رهبری کردن. رهبر و راهنما شدن : تخشیف ؛ راهبری کردن کسی را. ختع؛ راهبری کردن در تاریکی شب. ( منتهی الارب ) .

راهبری نمودن ؛ راهنمایی کردن و راه نمودن و هدایت کردن. ( ناظم الاطباء ) . - || پند گفتن. ( ناظم الاطباء ) .

راه نادیده بردن ؛ رفتن یا طی کردن یا پیمودن راه نادیده : به تنها نداند شدن طفل خرد که مشکل توان راه نادیده برد. سعدی.

راه بردن به ( در ) کاری یا کسی ؛ دریافتن کاری یا کسی. پی بردن به کسی یاچیزی. متوجه آن شدن. پی بردن بدان : نبرد او به داد و دهش هیچ راه همه خورد و خفت ...

راهب شدن ؛ پذیرفتن عمل رهبانیت. ترک دنیا کردن. قبول زهد و کناره گیری از دنیا و مادیات. عابد نصرانی شدن : ترهب ؛ راهب شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) .

راهب عسلی ؛ زاهد یهودان که پارچه زرد بجهت علامت دارند چه عسلی پارچه زرد را گویند. یهودان برای امتیاز بر دوش جبه خود دوزند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( غی ...

دیر راهب ؛ عبادتگاه راهب. جای عبادت تارکان دنیا و زاهدان عیسوی.

راهب دیر ؛ راهب دیرنشین. پارسای ترسا که گوشه نشینی برگزیند. بزرگ دیر. رئیس دیر. رجوع به راهب شود : بتصدیقی که دارد راهب دیر بتوفیقی که بخشد واهب خیر. ...

راننده هواپیما ؛ خلبان. آنکه هواپیما را هدایت می کند.

راننده کشتی ؛ ناوبر. کشتیبان. کشتی بر. هدایت کننده کشتی. ناوخدا. ناخدا.

عادت راندن ؛ عادت دادن. مقدر کردن. تعیین عادت. جاری ساختن آن : و خدای تعالی عادت چنان رانده بود. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ج 3 ص 151 ) . - قضا راندن ب ...

اجری راندن ؛ ماهانه مقرر داشتن. مقرری تعیین کردن. وظیفه و ادرار برقرار کردن : کار سیستان لیث را مستقیم گشت و خزاین طاهر فروگرفت و بر حرم او اجری فرمو ...

بر سر یا بسر کسی راندن ؛مقدر او کردن. بر او قلم زدن : چواز روزگارش چهل سال ماند نگر تا بسر برش ایزد چه راند. فردوسی. چنین راند بر سر سپهر بلند که آ ...