پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٢٧١)

سلطنت مطلقه : absolute monarchy ( ریتزر، جورج ( 1374 ) نظریه جامعه شناسی معاصر، ترجمه محسن ثلاثی، علمی، تهران. )

سلطنت مطلقه : absolute monarchy ( ریتزر، جورج ( 1374 ) نظریه جامعه شناسی معاصر، ترجمه محسن ثلاثی، علمی، تهران. )

نظریه کنش :� action� theory ( ریتزر، جورج ( 1374 ) نظریه جامعه شناسی معاصر، ترجمه محسن ثلاثی، علمی، تهران. )

فغستان: دکتر کزازی در مورد واژه ی "فغستان" می نویسد : ( ( فغستان از دو پاره فغ/ ستان ( پسوند جای ) ساخته شده است. فغ ریختی است از "بغ" که در اوستا، ب ...

زین پلنگ: دکتر کزازی در مورد واژه ی "زین پلنگ" می نویسد : ( ( زین پلنگ، زینی که پلنگینه یا چرمه پلنگ بر آن کشیده باشند. این واژه، چونان ویژگی زین، گه ...

: دکتر کزازی در مورد واژه ی "نَظاره " می نویسد : ( ( نظاره در پارسی ریختی کوتاه شده از "نظّارهٔ" تازی است، به معنی نگرندگان و گروهی که در جای بلند می ...

عمل فرمودن ؛ مأموریت دادن. حکومت دادن. تفویض شغل دیوانی. عمل دادن : و بفرمود تا جز مردم اصیل صاحب معرفت را هیچ عمل نفرمودندی. ( فارسنامه ابن البلخی ...

عمل دادن ؛ حکومت دادن. مأموریت دادن. تولیت. اعمال : عمل گر دهی مرد منعم شناس که مفلس ندارد ز سلطان هراس. سعدی.

عمل داری ؛ تکفل شغل دیوانی. رجوع به عمل داری شود.

از عمل افتادن ؛ کنار رفتن از شغل دیوانی. معزول گشتن : این باد بروت و نخوت اندر بینی آن روز که از عمل بیفتی بینی. سعدی.

از عمل فروماندن ؛ از کار عاجز شدن. - || کنار رفتن از شغل دیوانی. دست کشیدن از منصب دولتی : دوست دیوانی را فراغت دیدار دوستان وقتی باشد که از عمل فر ...

علم و عمل ؛ دانش و به کار بردن آن. رجوع به علم شود : چون نبایدت عمل راه نیابی سوی علم نکند مرد سواری چو نباشدش رکاب. ناصرخسرو.

عالم بی عمل ؛ که علم خواند و بدان عمل نکند : عالم بی عمل درخت بی بر. ( گلستان باب هشتم چ یوسفی ص 183 ) . علم چندانکه بیشتر خوانی چون عمل در تو نیست ...

عمل ید ؛ صنعت و هر کاری که با دست اجرا میگردد. ( ناظم الاطباء ) . کار دستی. - || ( اصطلاح طب ) اجرای اعمال جراحی. ( از ناظم الاطباء ) .

عمل معمول ؛ معامله پیشین. ( ناظم الاطباء ) .

عمل به احتیاط ؛ عملی که از روی دوربینی و عاقبت اندیشی و تفکر انجام گیرد. ( فرهنگ فارسی معین ) .

به عمل برآمدن ؛ انجام گرفتن. اجرا شدن. ( فرهنگ فارسی معین ) .

ه عمل درآمدن ؛ به استعمال درآمدن. ( فرهنگ فارسی معین ) . بکار رفتن.

خار در جگر شکستن ؛ بیقرار کردن. ( آنندراج ) . رجوع به همین مدخل شود. - خار از راه برداشتن ؛ رفع مزاحمت کردن : جوانمردی کن از من بار بردار گل افشانی ...

خار در جیب افکندن ؛ ایذاء کردن. ( آنندراج ) : خار در جیب گلستان فکند گلخن ما خنده بر نغمه ٔداود زند شیون ما. طالب آملی ( از آنندراج ) .

خار در راه شکستن ؛ کنایه از محافظت کردن باشد و خارچیدن را نیز گویند. ( آنندراج ) : مرا تا خار در ره می شکستی کمان در کار ده ده می شکستی. نظامی ( خسر ...

خار در جگر شکستن ؛ بیقرار کردن. ( آنندراج ) . رجوع به همین مدخل شود.

خار برآوردن خوشه ؛ خَلع. ( منتهی الارب ) . رجوع بخلع شود.

خار برچیده ؛ خار گرد کرد شده. ( آنندراج ) .

خار از پا برآوردن ؛ رفع ایذاء و ناراحتی کردن : غم عشق آمد و غمهای دگر پاک ببرد سوزنی باید کز پای بر آرد خاری. سعدی.

خار از پای کسی برکندن ؛ ناراحتی را برطرف کردن : دل شکسته که مرهم نهد دگر بارش یتیم خسته که از پای برکند خارش. سعدی.

- خار از پای گذشتن ؛ آب از سرگذشتن : گفتمش چاره کن از بهر خدای کآبم از سرگذشت وخار از پای. نظامی.

خار از پا بدر آمدن ؛ رفع مزاحمت کردن. اندوه پایان یافتن :

پاسبان. ( اِخ ) شهرکی است [ از خوزستان ] آبادان و خرم و توانگر و بانعمت بسیار و بر لب رود نهاده. ( حدود العالم ) .

پاسبان طارم نهم ؛ زحل. ( برهان ) .

پاسبان طارم هفتم ؛ کیوان. زحل. ( رشیدی ) .

پاسبان فلک. ( رشیدی ) ؛ هندوی هفتم چرخ. کیوان. زحل.

پاسبان شب ؛ عاس . ( ج ، عسس ) .

چیز از جایی خاستن ؛ جنس و یا کالائی از جائی خاستن. حاصل آمدن جنسی از جائی. کالا و متاع که از جائی به دست آید : ز چیزی که خیزد ز هر کشوری که بپسندد ان ...

ناچیز کردن ؛ معدوم کردن. نیست و نابودکردن. از بن برداشتن. از بین بردن : فرمان سلطان محمود بود به توقیع وی که خواجه احمد را ناچیزکرده آید. ( تاریخ بیه ...

ناچیز بودن ؛ پست و حقیر و خوار و بی مقدار بودن. بی ارزش بودن. بی ارج بودن : هرآنکس که ناچیز بد چیز گشت وز اندازه کهتری برگذشت. فردوسی. بگفتا من گلی ...

کسی را به چیزی نداشتن ؛ قابل اعتنا نشمردن. مهم ندانستن. بحساب نیاوردن. ارجی ننهادن : ستاینده کو بی سپاسست نیز سزد گر ندارد کس او را به چیز. فردوسی. ...

چیز گشتن ؛ مهم و با ارز و ارجمند و مایه دار شدن : هرآنکس که ناچیز بد چیز گشت وز اندازه کهتری برگذشت. فردوسی.

به چیز برنداشتن ؛ ارزی ننهادن. ارجی قائل نشدن : پس آزادگان این سخن را بنیز نبرداشتند ایچ گونه بچیز. فردوسی.

به چیزی نگرفتن ؛ قابل توجه ندانستن. بحساب نیاوردن. بچیزی نشمردن. مهم ندانستن : بیچارگیم بچیز نگرفتی درماندگیم بهیچ نشمردی. سعدی ( طیبات ) .

به چیز داشتن ؛ به چیزی داشتن. توجه کردن. مورد مهر و محبت قرار دادن : پیر باچیز نیست خواجه عزیز پیر بی چیز را که داشت به چیز. سنائی.

دست از چیز کسان کوته کردن ؛ به مال کسان دست درازی نکردن. طمع نکردن به مال کسی : ز چیز کسان دست کوته کنیم خرد را سوی روشنی ره کنیم. فردوسی.

به چیز برداشتن ؛به چیزی برداشتن. بحساب آوردن. ارزی نهادن.

چیز دیدن ؛ مشاهده کردن چیز. شی ٔملاحظه کردن و در بیت ذیل از فردوسی شاید معنی خواسته و کالا و متاع یا موضوع و مورد و مسئله موافق طبع داشته باشد : جوان ...

چیزمیز ؛ اندک و قلیل. ( آنندراج ) . چیز اندک. بضاعت مزجات.

چیزی در وقت پیدا کرده ؛ وظیفه. ( لغت ابوالفضل بیهقی ) .

چیز به کسی بخشیدن ؛ انفاق کردن. عطا دادن : به درویش بخشیم بسیار چیز نثار و خورشهای بسیار نیز. فردوسی. فراوانش بستود و بخشید چیز بسی بر منش آفرین کر ...

چیز به کسی دادن ؛ مال بخشیدن به کسی. عطا دادن : گهر دادش و چیز چندان زگنج که ماند از شمارش مهندس به رنج. اسدی.

چیزدار ؛ متمول. ثروتمند. دارا. مالدار. مَلی.

چیز بر مردم قسمت کردن ؛ توزیع. ( لغت ابوالفضل بیهقی ) . سرشکن کردن.