ستاده ملک زیر زرین درفش
ز سیفور بر تن قبای بنفش.
نظامی.
ز بس پرنیانهای زرین درفش هوا گشته گلگون و صحرا بنفش.
نظامی.
|| کنایه از شعاع آفتاب : همی چاره جست آن شب دیر باز
چو خورشید بنمود چینی طراز
برافروخت از کوه زرین درفش
نگونسار شد پرنیانی بنفش.
فردوسی.