پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٢٧١)

لت خوردن ؛ آب بموقع نخوردن کشت. آب در وقت نخوردن زرع. بنوبه آب گیاهی بر هم خوردن.

آب خنک خوردن ؛ تعبیری طنزآمیز از حبس شدن در جای بدآب وهوا.

بازخوردن ؛ برخوردن. تصادف کردن. تلاقی کردن : چو رفتند نیمی ره از بیش و کم سپه بازخوردند هر دو بهم. اسدی. همی خواست یاری بزاری و درد ز ناگه نریمان ب ...

برخوردن به امری ؛ به امری تصادف کردن. به امری متوجه شدن. ملتفت شدن.

هوا خوردن باده ؛ کنایه از زایل شدن کیفیت شراب است ، چه تصرف هوا مزیل نشأه شراب است. ( غیاث از مصطلحات ) : رنگ نماند در لبش از نفس فسردگان باده هوا چ ...

هوا خوردن ؛ استنشاق هوا کردن. هوا بدرون سینه فروبردن.

نوش خوردن ؛ شیرینی و شهد خوردن.

میهمانی خوردن ؛ میهمان شدن. در میهمانی شرکت کردن : چون شاه در شهر سراندیب آمد و مهمانی کید [ پادشاه هند ] بخورد سه روز آنجایگاه ببود روز چهارم از آنج ...

نمک خوردن ؛ کنایه از رهین منت کسی شدن.

ناهار خوردن ؛ غذای ظهر خوردن. بوقت ظهر طبق معمول غذا خوردن.

مفت خوردن ؛ بدون رنج و زحمت و پرداخت قیمت از چیزی استفاده کردن.

سحری خوردن ؛ در وقت سحر غذا خوردن برای روزه گرفتن.

ناشتائی خوردن ؛ صبحانه خوردن.

دود چراغ خوردن ؛ کنایه از زحمت کشیدن و تلاش کردن در امری خاصه کارهای علمی : دود چراغ بیفایده خوردن کار خردمندان نیست. ( گلستان ) .

چَشْته خوردن ؛ طعم چیزی بدهان بودن. کنایه از عادتی است که کسی بر اثر نفعی پیدا می کند و خیال می کند همیشه مثل دفعه اول می تواند آن بهره و نفع را برگی ...

پر خوردن ؛ بسیار خوردن : اسیر بند شکم را دو شب نگیرد خواب شبی ز معده خالی شبی ز پر خوردن. سعدی ( گلستان ) .

جگر خوردن ؛ کنایه از رنج کشیدن. درد و الم کشیدن : من گرفتم که می خورم جگری در تو از دور میکنم نظری. نظامی. - || خوردن ِ جگر، چون : فلانی جگرخور اس ...

بار خوردن ؛ میوه خوردن. کنایه ازنفع بردن : درختی که پیوسته بارش خوری تحمل کن آنگه که خارش خوری. سعدی ( بوستان ) .

بسیار خوردن ؛ پر خوردن. مقابل اندک خوردن.

بر خوردن ؛ میوه خوردن. کنایه از منتفع شدن. متمتع شدن : از اندیشه گردون همی بگذرد ز رنج تو دیگر کسی بر خورد. فردوسی. بمراد دل من باش و دلم نیز مخور ...

اندک خوردن ؛ کم خوردن.

درخور هم ؛ متناسب با یکدیگر : خرقه زهد و جام می گرچه نه درخور همند این همه نقش می زنم از جهت رضای تو. حافظ.

موافق با قوت و توانایی و شأن و رتبه. ( ناظم الاطباء ) .

درخور افتادن ؛ لایق آمدن. مناسب بودن : چو آن درگاه را درخور نیفتم بزور آن به که از در درنیفتم. نظامی.

درخور تن ؛ متناسب با شخص و کالبد : هرچه درین پرده نشانیش هست درخور تن قیمت جانیش هست. نظامی.

درخور شدن ؛ شایسته و زیبا شدن. مناسب شدن : نبینی باغ را کز گل چگونه خوب و دلبر شد نبینی راغ را کز لاله چون زیبا و درخور شد. فرخی. مار و مرغ آری چو ...

درخواست تبعی ؛ ( اصطلاح حقوقی ) در مقابل درخواست اصلی است و این درخواست در وقتی است که مدعی در مبانی درخواست اصلی خود تردید داشته یا اینکه احتمال می ...

درخواست دستور موقت ؛ ( اصطلاح حقوقی ) و آن �دادرسی فوری � مانند �دادخواست �در دعاوی غیرفوری است. این درخواست قیود و تشریفات دادخواست را ندارد و ممکن ...

درخواست دو وجهی ؛ ( اصطلاح حقوقی ) درخواستی است که ناظر به یکی از دو امر است و انتخاب بین آن دو از طرف مدعی به عهده دادگاه یا مدعی علیه واگذار می شود ...

درخواست اصلی ؛ ( اصطلاح حقوقی ) درخواستی که ناظر به ماهیت حقوق مورد اختلاف است ، یعنی مدعی در دادخواست خود چیزی را از دادگاه می خواهد که مربوط به ماه ...

درخشیدن بخت ؛ رو کردن و بیدار شدن. بخت : تو خواهش کنی گر ترا بخشدم مگر بخت پژمرده بدرخشدم. فردوسی.

پیچیدن سر ؛ دوار. بچرخ آمدن سر : دلش نگیرد ازین کوه و دشت و بیشه و رود سرش نپیچد از این آبکند و لوره و جرّ. عنصری.

سر از فرمان کسی پیچیدن ؛ عصیان آوردن : ندانست کاین شیر پرخاشخر ز فرمانش پیچد بدینگونه سر. فردوسی.

روی پیچیدن ؛ برگشتن از. گریختن. روی برگاشتن. پشت بدادن : بدانست سُرفه که پایاب اوی ندارد، غمین گشت و پیچید روی. فردوسی.

پیچیدن با کسی ، به پر و بای کسی پیچیدن ؛ بدرفتاری کردن با او. سختگیری کردن باوی. پیچیدگی با او. سخت گرفتن : بخت اگر یارست باسلطان بپیچ بخت اگر برگشت ...

پیچیدن عمامه و پیچیدن دستار ؛ حلقه کردن برای بسر نهادن. بسر بستن.

پیچیدن عمامه و پیچیدن دستار ؛ حلقه کردن برای بسر نهادن. بسر بستن.

پیچیدن نسخه ؛ تهیه کردن داروها که در آن نوشته است. آماده کردن داروفروش داروهایی که در نسخه نوشته شده است برای تسلیم کردن بخداوند نسخه.

پیچیدن دوا در کاغذ ؛ درون کاغذ نهادن دارو. از کاغذ لفافی گرد آن برآوردن.

درجه کوکب ؛ ( اصطلاح هیئت ) عبارتست از مکان ستاره نسبت به فلک البروج و این لفظ را گاهی بنام درجه تقویم کوکب نیز نامیده اند، درجه طول کوکب هم آنرا گفت ...

درجه ممر کوکب ؛ ( اصطلاح هیئت ) درجه ای است از فلک البروج که بر دائره نصف النهار گذر کند با گذر کردن کوکب بر آن. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ) . و رجوع ...

درجه گونه ؛ مرتبه. دستامک. در حکم پایگاه : پس از گذشتن خداوندش چون درجه گونه ای یافت و نواختی از سلطان مسعود، اما ممقوت شد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 25 ...

درجه طلوع کوکب ؛ ( اصطلاح هیئت ) درجه ای است از فلک البروج که طلوع می کند از افق با طلوع کوکب. ( کشاف اصطلاحات الفنون ) . و رجوع به التفهیم ص 204 شود.

درجه غروب کوکب ؛ ( اصطلاح هیئت ) درجه ای است از فلک البروج که غروب می کند با غروب کوکب. و مراد از طلوع و غروب کوکب ، طلوع آنست از جانب مشرق ؛ زیرا اع ...

درجه دادگاهها ؛ ( اصطلاح حقوقی ) محلی که یک محکمه در سلسله مراتب دادگاههای هم صنف ( مدنی یااداری یا کیفری ) دارد، درجه آن دادگاه است. مثلاً در دادگاه ...

درجه قرابت ؛ ( اصطلاح حقوقی ) از روی عده نسلها معین می شود. مثلاً فرزند چون نسل اول پدر است ، قرابت او با پدر قرابت درجه اول است و قرابت نواده که نسل ...

درج در ؛ کنایه از دهان معشوق. درج تنگ. ( برهان ) .

درج یاقوت ؛ کنایه از دهان معشوق. درج تنگ. درج در : در درج یاقوت بگشود و گفت که از کار تو مانده ام در شگفت. فردوسی.

درج گهر گشودن ؛ کنایه از سخن خوب و خوش نقل کردن. ( از برهان ) ( از ناظم الاطباء ) : چو مهمان را نیامدچشم بر زر ز لب بگشاد خسرو درج گوهر. نظامی.

درج تَنگ ؛ کنایه از دهان معشوق. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) . بمناسبت آنکه دهان دارای دندانهای گوهرمانند است. ( حاشیه برهان ) : یافت فراخی گه ...