پیشنهاد‌های علی باقری (٣٨,٢٧١)

درد گوش ؛ گوش درد. لَوص. ( منتهی الارب ) .

درد معده ؛ دردی که بر معده عارض شود. دل درد. شکم درد.

دردی نبوده ؛ کنایه از تندرست و سالم. آنکه را دردی نبوده. آنکه دردی نداشته : دردی نبوده را چه تفاوت کند که من بیچاره درد می خورم و نعره می زنم. سعدی.

درد گران ؛ درد شدید. درد سنگین : فلک پروانه سازد آه را درد گران ما پر سیمرغ بخشد تیر را زور کمان ما. صائب ( از آنندراج ) .

درد گلو ؛ خاز باز. ذبحة. ( دهار ) . ذباح ؛ دردی که در ناحیه گلو احساس شود. گلودرد: معذور؛ درد گلو گرفته. ( دهار ) .

درد گردن ؛ دردی که عارض گردن شود. أجل ، لَبَن ؛ درد گردن خاستن از بالش. ( تاج المصادر بیهقی ) .

حُقوَة؛ درد شکم از خوردن گوشت. طَلَح ؛ درد شکم ستور از خوردن طلح. مَغلة؛ درد شکم ستور از علف یا خاک خوردن. ( منتهی الارب ) .

درد کمر ؛ دردی که در کمر احساس شود. کمردرد.

درد کون ؛ دردی که بر مقعد عارض شود. درد بواسیر. سَرَم. ( از منتهی الارب ) .

درد سینه ؛ بر انواع دردهای ریوی اطلاق شود. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) .

درد شانه جای ؛ دردی که عارض شانه شود. کُتاف. ( منتهی الارب ) .

درد شکم ؛ دردی که در ناحیه شکم احساس شود. درد دل. دل درد. شکم درد. عِلَّوز. عِلَّوص. غاشیة. قَبَص. کِماد. لوی [ ل َ و ا ]. ورش. ( منتهی الارب ) . قول ...

درد دندان ؛ دردی که در یک یا چند دندان ایجاد شود. دندان درد. وجع اسنان. ضراس. ( دهار ) . شوص. ( منتهی الارب ) .

درد ریش ؛ به دردآمدن جراحت و قرحه. درد کردن زخم. قَرَح. ( دهار ) . ورجوع به قرح شود : تندرستان را نباشد درد ریش جز به همدری نگویم درد خویش. سعدی.

درد تن ؛ رنج تن. الم بدن : که ما را چه پیش آمد از اردوان که درد تنش بود و رنج روان. فردوسی.

درد جگر ؛ درد کبد. کُباد. ( دهار ) ( منتهی الارب ) .

درد در تن کسی افتادن ؛ دردمند شدن آن. ( از آنندراج ) : این چنین مر آن چنان را سجده کرد کز سجودش در تنم افتاد درد. مولوی ( از آنندراج ) .

به درد خوردن یا نخوردن ؛ به کاری آمدن یا نیامدن. مفید مصرفی بودن یا نبودن. مصرفی داشتن یا نداشتن. درخور مصرفی بودن یا نبودن. فایده و مصرفی داشتن یا ن ...

درد باطن ؛ الدبلة. ( دهار ) . درد شکم.

وصله خوردن ؛ وصله بپارچه یا چیزی دوختن و چسباندن.

معلق خوردن ؛ معلق زده شدن. پذیرش معلق کردن.

گرد و خاک خوردن ؛ استنشاق گرد و خاک کردن.

قلم خوردن ؛ روی نوشته ای سیاه شدن. خط خوردن.

کوک خوردن ؛ بخیه خوردن.

- کیس خوردن ؛ تا خوردن. چروک خوردن.

قپان خوردن ؛ تحمل قپان کردن. کنایه از وزن شدن.

قسم خوردن ؛ پذیرش قسم کردن : قسم نخور باور کردم.

فحش خوردن ؛ تحمل فحش و ناسزا از کسی کردن. تحمل دشنام کردن. دشنام شنیدن از کسی.

قالب خوردن ؛ تحمل قالب کردن. پذیرش قالب کردن ، چون : کفش تنگ بود قالب خورد خوب شد.

عشوه خوردن ؛ ناز کشیدن. تحمل عشوه دیگری کردن : کسی را بود کیمیا در نورد که او عشوه کیمیاگر نخورد. نظامی.

ضرر خوردن ؛ تحمل ضرر کردن. ضرر بر کسی وارد شدن.

غبطه خوردن ؛ حسد بردن. تحمل غبطه کردن.

شیشه خوردن ؛ شیشه پذیرفتن. قبول شیشه کردن ، چون : به این در پنج جام شیشه می خورد.

شیوه خوردن ؛ مکر خوردن. فریب خوردن.

صدمه خوردن ؛ متحمل صدمه شدن. ناراحت شدن.

شلاق خوردن ؛ تازیانه خوردن.

شمع خوردن ؛ قبول شمع و حائل کردن ، چون : این دیوار برای اینکه سرپا بایستد باید پنج تا شمع بخورد.

شانه خوردن ؛ قبول شانه کردن. شانه زده شدن.

شخم خوردن ؛ قبول شخم کردن. شخم زده شدن.

سوزن خوردن ؛ قبول سوزن کردن. تحمل سوزن کردن ، پذیرش سوزن کردن.

سوهان خوردن ؛ قبول سوهان کردن. پذیرش سوهان کردن. سوهان بر چیزی بکار بردن.

سُر خوردن ؛ لغزیدن. از دست رفتن تعادل متحرکی. از جای رفتن سر و رفتن پا بر اثر لغزانی زمین و بسر درآمدن. لیزخوردن.

- زهر خوردن ؛ اکل زهر. خوردن زهر.

رنگ خوردن ؛ قبول رنگ کردن. رنگ زده شدن.

رنگ و روغن خوردن ؛ قبول رنگ و روغن کردن.

دود مشعل خوردن ؛ دود چراغ خوردن. کنایه از رنج و تعب کشیدن در تحصیل علم و مطالعه کتب است. ( از آنندراج ) : بی دولتیش بود مسجل هرکس که نخورده دود مشعل. ...

ربا خوردن ؛ پذیرفتن ربا. قبول ربا کردن.

دهشت خوردن ؛ ترسیدن. احساس وحشت کردن : من دهشت خوردم و خاموش شدم. ( انیس الطالبین ) .

دود چراغ خوردن ؛ زحمت زیادی برای چیزی خاصه علم کشیدن.

درد چیزی یا کسی خوردن ؛ دریغ خوردن و تأسف. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) . غم و غصه خوردن : سران سپه را همه گرد کرد بسی درد و تیمار لشکر بخورد. فردوسی. ...