پیشنهاد‌های علی باقری (٣٥,٥٨٢)

رفتن ستور ؛ حرکت کردن ستور و آن را انواع است چون افسار سرخود. افسارگسیخته. تاخت. چهارنعل. عنان ریز. عنان کشیده. قام. یرتمه. یرغه. ( یادداشت مؤلف ) : ...

رفتن گرد سر ؛ گردیدن بر گرد سر. ( آنندراج ) . قربان او رفتن : می روم گرد سرت گر بشنوی از من تمام شمه ای حرف مرا بشنو که خاطرخواه تست. وحید ( از آنند ...

رفتن ستاره ؛ برجستن. بردویدن شهاب. ( یادداشت مؤلف ) : وآن شب تیره کآن ستاره برفت وآمد از آسمان به گوش تراک. خسروی.

راه رفتن آراستن ؛ عازم شدن. حرکت کردن : وز آنجا یک تنه شاپور برخاست دواسبه راه رفتن را بیاراست. نظامی.

رفتن خانه ؛ گردیدن خانه. ( آنندراج ) . حرکت خانه : خانه ام وادی به وادی می رود چون گردباد طرح این منزل ز خاک بی قراران بوده است. سایرای مشهدی ( از آ ...

راه رفتن با کسی ؛ سازواری و ملایمت کردن با او. ( یادداشت مؤلف ) . کنار آمدن با او. سازش کردن با وی : با هم راه بروید؛ بسازید. ( یادداشت دهخدا ) .

با ( از ) راهی رفتن ؛ روش و رفتار خاصی پیش گرفتن : چه میداند [ القائم بامراﷲ ] که تو [ سلطان مسعود ] خواهی آن راه رفت که صاحبان اخلاص میروند. ( تاریخ ...

با ( از ) راهی رفتن ؛ روش و رفتار خاصی پیش گرفتن : چه میداند [ القائم بامراﷲ ] که تو [ سلطان مسعود ] خواهی آن راه رفت که صاحبان اخلاص میروند. ( تاریخ ...

دو اسبه رفتن ؛ بشتاب رفتن. دویدن. شتافتن. به سرعت حرکت کردن : اختران را که ره دواسبه روند همچو خر در خلاب بنماید. عطار.

راه رفتن ؛ راه عبور. طریق گذر : نه در وی آدمی را راه رفتن نه در وی آبها را جوی فرگند. عباس ( از لغت فرس ) .

پیش رفتن حرف ؛ سبز شدن آن. ( آنندراج ) . مورد قبول واقع شدن سخن : تأثیر پیش یار دگر آبرو مریز میرفت پیش حرف تو، اکنون نمیرود. تأثیر.

پیش رفتن کاری وپیش بردن کاری ؛ سر انجام خوب یافتن و سرانجام خوب دادن آنرا. ( آنندراج ) : آنجا حشمتی باید هر چه تمامتر. به آن کار پیش رود. ( تاریخ بیه ...

پیش رفتن کاری وپیش بردن کاری ؛ سر انجام خوب یافتن و سرانجام خوب دادن آنرا. ( آنندراج ) : آنجا حشمتی باید هر چه تمامتر. به آن کار پیش رود. ( تاریخ بیه ...

پیش رفتن کسی را ؛ استقبال او کردن : چون برمک بدمشق رسید همه ٔبزرگان دولت و امرای حضرت او را پیش رفتند و او را بتعظیمی و جلالتی هرچه تمامتر در شهر آور ...

پیش چیزی رفتن ؛ نزدیک او شدن : چون روز شد امیر پیش کار رفت. ( تاریخ بیهقی ) .

پیش رفتن ؛ غالب آمدن. فایق آمدن : زورت ار پیش می رود با ما با خداوند غیب دان نرود. سعدی ( گلستان ) . - || جلو رفتن. مقابل رفتن. خود را برابر و روب ...

به کار رفتن ؛ به کاربرده شدن. به کار گرفتن. ( یادداشت مؤلف ) . استعمال شدن. استعمال گردیدن.

بیرون رفتن ؛خارج شدن. ( یادداشت مؤلف ) : جلابزبن. . . . با حنظلةبن ثعلبه. . . به مبارزت بیرون رفت. ( فارسنامه ابن بلخی ص 106 ) . - || قضای حاجت کر ...

بدررفتن ؛ بیرون شدن. خارج شدن : چون رفت تیر از شصت بدر رفت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 320 ) . قیاس کن که چه حالش بود در آن ساعت که از وجود عزیزش بدر رو ...

به بانک رفتن [در قمار] ؛ در تداول قماربازان قبول کردن بر دو باخت کلیه پول موجود پیش طرف را که بانک نامیده میشود.

بازپس رفتن ؛ بازرفتن. گام عقب گذاشتن. ( ناظم الاطباء ) . مقابل پیش رفتن و جلو رفتن.

بازرفتن ؛ گام عقب گذاشتن. ( ناظم الاطباء ) . برگشتن. بازگشتن. مراجعت کردن : وز ایران سوی کاخ رفتند باز سه هفته بشادی گرفتند ساز. فردوسی.

سیل رفتار ؛ تندرو. شتاب رو. بشتاب رونده : یکی سیل رفتار هامون نورد که باد از پیش بازماندی چو گرد. سعدی.

جلدرفتار ؛ تیزرو. تندرو. ( یادداشت مؤلف ) . چابک سیر. تندسیر.

سرورفتار ؛ که رفتار سرو دارد. که خرامان و بناز رود : سرورفتاری ، صنوبرقامتی ماه رخساری ، ملایک منظری. سعدی.

به رفتار آمدن ؛ آغاز رفتن کردن. به حرکت و رفتن آغازیدن. ( از یادداشت مؤلف ) : آن همه جلوه طاوس و خرامیدن کبک بار دیگر نکند چون تو به رفتار آیی. سعد ...

رفتار ناهموار ؛ سلوک ناشایسته و زشت و کردار بد. ( ناظم الاطباء ) .

فلک کجرفتار ؛ گردون گردگردنده که بر مراد نگردد.

رغم یکی را کاری کردن ؛ برای مخالفت با وی آن کار را انجام دادن. ( یادداشت مؤلف ) : رغم مرا چون سرکه مکن چون به من رسی رویی کزو به تنگ بریزد همی شکر. ...

رغماً للانف فلان ؛ برای خاک آلود شدن بینی او. ( یادداشت دهخدا ) .

رغم کسی ؛ مخفف �برغم انف کسی �؛ علی رغم او. برای بخاک مالیدن بینی او. برای مخالفت نمودن با او. ( از یادداشت دهخدا ) : گر نیی در بر من رغم ملامت گر من ...

رغم انف ؛ مخفف �برغم انف �. برای بخاک مالیدن بینی. ( یادداشت مؤلف ) : بوی ایشان رغم انف منکران گرد عالم می رود پرده دران. مولوی.

از رغم کسی ؛ بر خلاف میل او و برای مخالفت با او : این شعر من از رغم عدو گفتم از ایرا تا باد نجنبد نفتد میوه ز اشجار. مسعودسعد. بافته یاوه در آن مرغ ...

بر رغم انف ؛ برای بخاک مالیدن بینی. ( یادداشت مؤلف ) . بر خلاف میل : برغم انف اعادی درازعمر بمان که دزد دوست ندارد که پاسبان ماند. سعدی.

برغم کسی ؛ به عمد بر خلاف میل او. ( لغت فرس اسدی چ پاول هورن ) : بپیچددلم چون ز پنجه تنم گشاید برغم دلم پنجه بند. عسجدی ( از اسدی ) .

سست رغبت ؛ ضعیف میل. که میل و خواهش اندک دارد : که پیر سست رغبت را خود آلت برنمی خیزد. ( گلستان ) .

رغبت افتادن به چیزی ؛ راغب و مایل شدن بدان چیز. حاصل آمدن رغبت بچیزی : به سیر گلش اندکی رغبت افتد گرآئینه ای در گلستان نباشد. واله هروی ( از آنندراج ...

رغبت افزودن ؛ راغب ساختن. به رغبت آوردن. افزون کردن میل و رغبت در کسی. ( یادداشت مؤلف ) : رغبت افزود در نواختنم مهربان شد به کار ساختنم. نظامی.

رغبت چیزی خاستن ؛ بدان چیز راغب و مایل گشتن : به طفلی درم رغبت روزه خاست ندانستمی چپ کدام است و راست. سعدی ( بوستان ) .

رغبت آمدن بر چیزی ؛ مایل شدن بدان چیز. ( یادداشت مؤلف ) . تمایل نمودن بدان چیز : جان خود را شکار او کردم رغبتش بر شکار می ناید. امیرخسرو دهلوی ( از ...

صلوة رغائب ؛ نام نمازی است که در جمعه اول رجب خوانند. ( یادداشت مؤلف ) .

لیلةالرغائب ؛ یا لیله رغائب ، شب جمعه اول ماه رجب است و آن شب را اعمالی است از ادعیه و غیره که در کتب ادعیه مذکور است. ( یادداشت مؤلف ) . رجوع به رغ ...

رعیت درخت جواهر است ؛ کشاورزان و دهقانان برای مالک قریه سود بسیار دارند. ( امثال و حکم دهخدا ج 2 ص 869 ) .

شب رغائب ؛ شب اولین جمعه ماه مبارک رجب. ( از ناظم الاطباء ) . رجوع به لیلةالرغائب شود.

رعیت شکن ؛ ستمگر. که رعیت را شکند و ستم کند : پادشهی بود رعیت شکن وز سر حجت شده حجاج فن. نظامی.

رعیت دوست ؛ که ملت و رعیت را دوست داشته باشد : او خود سلطانی بود ساکن و عادل و کاردان و رعیت دوست. ( کتاب النقض ص 414 ) .

- قد رعنا ؛ قد موزون. قامت موزون. ( یادداشت دهخدا ) : سهی سروی که من دارم نظر بر قد رعنایش دوعالم چون دو زلف عنبرین افتاده در پایش. خاقانی. میر من ...

سرو رعنا ؛ سرو دورنگ. ( از آنندراج ) ( از غیاث اللغات ) . - || سرو خوش قد و قامت. سرو بلندقامت. ( یادداشت دهخدا ) .

رعنا کردن ؛ منتسب به جلفی و سبکی داشتن : مرا خیره خواهی که رعنا کنی به پیش خردمند رسوا کنی. فردوسی.

قامت رعنا ؛ قامت موزون. قد موزون. ( یادداشت دهخدا ) .