پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٤٤)

کینه سنج. [ ن َ / ن ِ س َ ] ( نف مرکب ) کینه دار. کینه کش. کینه ور. کینه ورز. ( آنندراج ) . انتقامجو : به جای فرستادن نزل و گنج چرا با هزبران شدی کین ...

کینه خواهی. [ ن َ / ن ِ خوا / خا ] ( حامص مرکب ) انتقام و تلافی بدیها. بدخواهی و بداندیشی. ( ناظم الاطباء ) . انتقام جویی : بی گمان شد که گور کین اند ...

کینه خواهی

کینه جستن. [ ن َ / ن ِ ج ُ ت َ ] ( مص مرکب ) انتقام کشیدن. انتقامجویی کردن. خونخواهی کردن. کینه کشیدن. کینه خواستن : ز ایوان به دشت آمد افراسیاب همی ...

کینه جستن. [ ن َ / ن ِ ج ُ ت َ ] ( مص مرکب ) انتقام کشیدن. انتقامجویی کردن. خونخواهی کردن. کینه کشیدن. کینه خواستن : ز ایوان به دشت آمد افراسیاب همی ...

کینه جستن. [ ن َ / ن ِ ج ُ ت َ ] ( مص مرکب ) انتقام کشیدن. انتقامجویی کردن. خونخواهی کردن. کینه کشیدن. کینه خواستن : ز ایوان به دشت آمد افراسیاب همی ...

کینه پرور. [ ن َ / ن ِ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) آنکه کینه ٔ دیگری در دل گیرد تا در فرصتی مناسب ابراز کند و انتقام گیرد : آن کینه پروری که ز بغض تو دم ز ...

کینه توختن. [ ن َ / ن ِ تو ت َ ] ( مص مرکب ) کین توختن. انتقام کشیدن : چون چنان است که بر دست عنان داند داشت کینه توزد به گه جنگ ز هر کینه وری. فرخی ...

کینه توختن. [ ن َ / ن ِ تو ت َ ] ( مص مرکب ) کین توختن. انتقام کشیدن : چون چنان است که بر دست عنان داند داشت کینه توزد به گه جنگ ز هر کینه وری. فرخی ...

کینه آوردن ( مصدر ) انتقام کشیدن .

کینه آوردن ( مصدر ) انتقام کشیدن .

کینه آوردن ( مصدر ) انتقام کشیدن .

کینه بستن. [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کین بستن. انتقام کشیدن. || دشمن شدن. عداوت پیدا کردن : به کیش حق پرستان کینه نتوان بست با دشمن مسلمانی گ ...

کینه بستن. [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کین بستن. انتقام کشیدن. || دشمن شدن. عداوت پیدا کردن : به کیش حق پرستان کینه نتوان بست با دشمن مسلمانی گ ...

کینه بستن. [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کین بستن. انتقام کشیدن. || دشمن شدن. عداوت پیدا کردن : به کیش حق پرستان کینه نتوان بست با دشمن مسلمانی گ ...

کینه بازآوردن ؛ انتقام گرفتن. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : پس آواز داد به بانگ بلند که ای نصر سیار چگونه دیدی این کینه بازآوردن ؟ ( بلعمی ، از ...

کینه بازآوردن ؛ انتقام گرفتن. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : پس آواز داد به بانگ بلند که ای نصر سیار چگونه دیدی این کینه بازآوردن ؟ ( بلعمی ، از ...

رنگ حصه. نصیب. ( فرهنگ جهانگیری ) ( برهان قاطع ) . قسمت. ( برهان قاطع ) . بهره. ( آنندراج ) : انده خال و غم عم بگذار تا شوی شادخوار و برخوردار چون ز ...

رنگ حصه. نصیب. ( فرهنگ جهانگیری ) ( برهان قاطع ) . قسمت. ( برهان قاطع ) . بهره. ( آنندراج ) : انده خال و غم عم بگذار تا شوی شادخوار و برخوردار چون ز ...

شربت جرعه. غمجه. مقداری که توان آشامید از مایعی : جهانی کجاشربت آب سرد نیرزد بر او دل چه داری به درد . فردوسی. بر آن نهادند که. . . شربتی از این [ ...

شربت جرعه. غمجه. مقداری که توان آشامید از مایعی : جهانی کجاشربت آب سرد نیرزد بر او دل چه داری به درد . فردوسی. بر آن نهادند که. . . شربتی از این [ ...

در عشق تو از ملامتم ننگی نیست

سر سوزنی . . . . . .

سر سوزنی

جان پریان. [ ن ِ پ َ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کنایه از شراب انگوری باشد. ( برهان ) . کنایه از شراب : میکند جان جان پریان را جنون دل فراق جان آدم کر ...

جان پریان. [ ن ِ پ َ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کنایه از شراب انگوری باشد. ( برهان ) . کنایه از شراب : میکند جان جان پریان را جنون دل فراق جان آدم کر ...

جان پریان. [ ن ِ پ َ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کنایه از شراب انگوری باشد. ( برهان ) . کنایه از شراب : میکند جان جان پریان را جنون دل فراق جان آدم کر ...

داد کردن آواز بلند برآوردن. داد زدن. فریاد کردن. داد کشیدن. فریاد کشیدن. آوای بلند برآوردن.

داد کردن آواز بلند برآوردن. داد زدن. فریاد کردن. داد کشیدن. فریاد کشیدن. آوای بلند برآوردن.

داد کردن آواز بلند برآوردن. داد زدن. فریاد کردن. داد کشیدن. فریاد کشیدن. آوای بلند برآوردن.

اولولو

اوج گرفتن

اوج گرفتن

اوج گرفتن

عرض مراد کردن ؛ شرح مراد دادن. ( ناظم الاطباء ) .

عرض داشتن ؛ تظلم کردن در نزد حاکم. ( از ناظم الاطباء ) . دادخواهی. رفع قصه. قصه برداشتن.

تظلم آوردن. [ ت َ ظَل ْ ل ُ وَ دَ ] ( مص مرکب ) تظلم برآوردن. داد خواستن. دادخواهی کردن : بترس ز آه دل بینوا که روز جزا تظلم آورد و از تو داد بستاند. ...

عرض داشتن ؛ تظلم کردن در نزد حاکم. ( از ناظم الاطباء ) . دادخواهی. رفع قصه. قصه برداشتن.

عرض داشتن ؛ تظلم کردن در نزد حاکم. ( از ناظم الاطباء ) . دادخواهی. رفع قصه. قصه برداشتن.

به عرض رسانیدن ( رساندن ) ؛ گفتن و بیان کردن شخص کوچکتر به بزرگتر. ( از فرهنگ فارسی معین ) . - به معرض عرض رسانیدن ( رساندن ) ؛ به نظر شاه یا امیر ...

عرض کردن ؛ به سمع بزرگی یا صاحب مقامی رسانیدن مطلبی را. رجوع به عرض کردن در ردیف خود شود.

به عرض رسانیدن ( رساندن ) ؛ گفتن و بیان کردن شخص کوچکتر به بزرگتر. ( از فرهنگ فارسی معین ) . - به معرض عرض رسانیدن ( رساندن ) ؛ به نظر شاه یا امیر ...

عرض کردن ؛ به سمع بزرگی یا صاحب مقامی رسانیدن مطلبی را. رجوع به عرض کردن در ردیف خود شود.

بالای بالا = بسیار بالا

بسیار بالا

رفتن نور در خانه بودیم که ناگاه نور رفت

رفتن نور در خانه بودیم که ناگاه نور رفت

قاپ زدن

قاپ زدن

هم قدم