پیشنهاد‌های امیرحسین سیاوشی خیابانی (٣٣,٥٣٢)

شکاف دادن ؛ شکافتن. کافتن. دریدن و پاره کردن. ترکاندن. ( یادداشت مؤلف ) .

بقدری که . . . . . . . . . . .

بقدری

بقدری که . . . . . . . .

بقدری که

افتادگان. [ اُ دَ / دِ ] ( اِ ) ج ِ افتاده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) . رجوع به افتاده شود. || کنایه از مظلومان و پریشان شدگان باشد. ( آنندراج ) ( ...

افتادگان. [ اُ دَ / دِ ] ( اِ ) ج ِ افتاده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) . رجوع به افتاده شود. || کنایه از مظلومان و پریشان شدگان باشد. ( آنندراج ) ( ...

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

کارافتاده ؛ در کار واقعشده. آزموده : ز کارافتاده بشنو تا بدانی. سعدی.

افتاده بودن = افتاده بودن. [ اُ دَ / دِ دَ ] ( مص مرکب ) محذوف و ساقط و حذف شده بودن : و خطبه بخارا بنام امیر نصربن احمد و بنام امیراسماعیل گفتند و ...

افتاده حالی. [ اُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) متواضع بودن. فروتنی. آرام بودن. بی حالی : کاکل از بالانشینی رتبه ای پیدا نکرد سنبل از افتاده حالی همنشین ما ...

افتاده حالی. [ اُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) متواضع بودن. فروتنی. آرام بودن. بی حالی : کاکل از بالانشینی رتبه ای پیدا نکرد سنبل از افتاده حالی همنشین ما ...

محنت افتادن ؛ محنت عارض شدن. پدید آمدن رنج و روی دادن آن : بوسهل را نیز بدین سبب محنتی بزرگ افتاد. ( تاریخ بیهقی ص 288 ) .

سهو افتادن ؛ خطا شدن. سهو روی دادن : دوش سهوی افتاده که از بس افشین بگفت و چند بار رد کردم بازنشد، اجابت کردم. ( تاریخ بیهقی ) . - سیخوسیخو افتادن ...

سکته افتادن ؛ سکته عارض شدن : و یک ساعت لقوه و فالج و سکته افتاد وی را. ( تاریخ بیهقی ص 610 ) .

سهو افتادن ؛ خطا شدن. سهو روی دادن : دوش سهوی افتاده که از بس افشین بگفت و چند بار رد کردم بازنشد، اجابت کردم. ( تاریخ بیهقی ) . - سیخوسیخو افتادن ...

افتادن= قرار داشتن. قرار گرفتن : چون ضعیفی افتدمیان دو قوی توان دانست که حال چون باشد. ( تاریخ بیهقی ) . توج بقدیم شهرکی عظیم بوده است. . . و در بیا ...

افتادن= قرار داشتن. قرار گرفتن : چون ضعیفی افتدمیان دو قوی توان دانست که حال چون باشد. ( تاریخ بیهقی ) . توج بقدیم شهرکی عظیم بوده است. . . و در بیا ...

افتادن= قرار داشتن. قرار گرفتن : چون ضعیفی افتدمیان دو قوی توان دانست که حال چون باشد. ( تاریخ بیهقی ) . توج بقدیم شهرکی عظیم بوده است. . . و در بیا ...

افتادن= قرار داشتن. قرار گرفتن : چون ضعیفی افتدمیان دو قوی توان دانست که حال چون باشد. ( تاریخ بیهقی ) . توج بقدیم شهرکی عظیم بوده است. . . و در بیا ...

هزیمت افتادن ؛ شکست روی دادن. هزیمت پدید آمدن : هزیمت بر خوارزمیان افتاد. ( تاریخ بیهقی ص 352 ) . میمنه علی تکین نماز پیشین بر میسره خوارزمشاه برکوفت ...

هزیمت افتادن ؛ شکست روی دادن. هزیمت پدید آمدن : هزیمت بر خوارزمیان افتاد. ( تاریخ بیهقی ص 352 ) . میمنه علی تکین نماز پیشین بر میسره خوارزمشاه برکوفت ...

خسارت افتادن ؛ ضرر پدید آمدن. زیان افتادن. زیان دیدن : بازرگانی را هزار دینار خسارت افتاد. ( گلستان ) .

حاجت افتادن ؛ پدید آمدن حاجت ، و پیدا شدن آن : تا اگر میمنه و میسره را بمردم حاجت افتد بفرستید. ( تاریخ بیهقی ) .

خسارت افتادن ؛ ضرر پدید آمدن. زیان افتادن. زیان دیدن : بازرگانی را هزار دینار خسارت افتاد. ( گلستان ) .

حاجت افتادن ؛ پدید آمدن حاجت ، و پیدا شدن آن : تا اگر میمنه و میسره را بمردم حاجت افتد بفرستید. ( تاریخ بیهقی ) .

نیازیان

برافتادن

دردی ناک. [ دُ ] ( ص مرکب ) پر از رسوب و پردرد. دردآلود. ( ناظم الاطباء ) . با دردی : آبی دردی ناک ، شرابی دردی ناک : اعکار؛ دردی ناک نمودن شراب و دو ...

برافتاده. [ ب َ اُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) افتاده. || منسوخ. دمده. ورافتاده. || مغلوب و ناتوان. ( آنندراج ) . مغلوب و عاجز و ناتوان. ( ناظم الاطباء ) ...

برافتاده. [ ب َ اُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) افتاده. || منسوخ. دمده. ورافتاده. || مغلوب و ناتوان. ( آنندراج ) . مغلوب و عاجز و ناتوان. ( ناظم الاطباء ) ...

برافتاده. [ ب َ اُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) افتاده. || منسوخ. دمده. ورافتاده. || مغلوب و ناتوان. ( آنندراج ) . مغلوب و عاجز و ناتوان. ( ناظم الاطباء ) ...

برافتاده. [ ب َ اُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) افتاده. || منسوخ. دمده. ورافتاده. || مغلوب و ناتوان. ( آنندراج ) . مغلوب و عاجز و ناتوان. ( ناظم الاطباء ) ...

از دست انداختن: رها ساختن. ( ( مثلاً چون کوزه فقاع که تا پر باشد، بر لب و دهان او بوسه های خوش زنند، و چون تهی گشت از دست بیاندازند. ) ) ( مرزبان ...

از دست انداختن: رها ساختن. ( ( مثلاً چون کوزه فقاع که تا پر باشد، بر لب و دهان او بوسه های خوش زنند، و چون تهی گشت از دست بیاندازند. ) ) ( مرزبان ...

از تخت به تخته افتادن ؛ کنایه از خوار شدن.

از تخت به تخته افتادن ؛ کنایه از خوار شدن.

از تخت به تخته افتادن ؛ کنایه از خوار شدن.

از تخت شاهی بر تخته تابوت افتادن ؛ کنایه است از مردن.

از تخت به تخته افتادن ؛ کنایه از خوار شدن.

از تخت به تخته افتادن ؛ کنایه از خوار شدن.

از تخت به تخته افتادن ؛ کنایه از خوار شدن.

خوارخوار. [ خوا / خا خوا / خا ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. کم کم. اندک اندک. ( یادداشت بخط مؤلف ) : سخن هرچه بشنیدم از شهریار بگفتم به ایرانیان خوارخوا ...

خوارخوار. [ خوا / خا خوا / خا ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. کم کم. اندک اندک. ( یادداشت بخط مؤلف ) : سخن هرچه بشنیدم از شهریار بگفتم به ایرانیان خوارخوا ...

خوارخوار. [ خوا / خا خوا / خا ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. کم کم. اندک اندک. ( یادداشت بخط مؤلف ) : سخن هرچه بشنیدم از شهریار بگفتم به ایرانیان خوارخوا ...

خوارخوار. [ خوا / خا خوا / خا ] ( ق مرکب ) آهسته آهسته. کم کم. اندک اندک. ( یادداشت بخط مؤلف ) : سخن هرچه بشنیدم از شهریار بگفتم به ایرانیان خوارخوا ...

به صرافت افتادن ؛ بخاطر آوردن. یاد آوردن. ( یادداشت مؤلف ) .

به صرافت افتادن ؛ بخاطر آوردن. یاد آوردن. ( یادداشت مؤلف ) .